«Να θυμάμαι να πετάω χρώμα στην εγκατάλειψη. Να αντιστέκομαι σε αυτή σαν αυτούς που μένουν στα προσφυγικά της Συγγρού»
Τα πρωινά του τριημέρου που μας έρχεται (30/10-1/11) αν περπατήσεις στο Δουργούτι, στα προσφυγικά πίσω από το Intercontinental, θα πέσεις σίγουρα πάνω στην περιπατητική παράσταση Dourgouti Island Hotel. Τρεις διαδρομές που ξεκινούν ταυτόχρονα από τον τοπικό, αθλητικό σύλλογο Πήγασο (κάθε 20 λεπτά μεταξύ 12:00-15:30) συνδέουν 25, συνολικά, δεκάλεπτες performance που συμβαίνουν σημειακά σε διαφορετικά σημεία της γειτονιάς – σε πλατείες, στοές, ταράτσες, κλειστά καταστήματα.
«Να θυμάμαι σε κάθε στρίμωγμα να σουτάρω. Σκάβω στα στενά της γειτονιάς και ανακαλύπτω ότι εδώ έμεναν ο Σαραβάκος, ο Ποσειδώνας και πολλοί άλλοι»
«Ξαναπροβάρω το να ανοίγω αθόρυβα τη βαριά καγκελόπορτα. Σε ένα από τα πολλά κλειστά συνεργεία του Νέου Κόσμου»
Οι performance εμπνέονται από ιστορίες του χτες ή του σήμερα στα σημεία όπου συμβαίνουν. Κάποιες από αυτές έχουν κάτι από νερό, άλλες από αέρα και άλλες από φωτιά. Η προσφυγική και αγωνιστική ιστορία της κάποτε παραποτάμιας αυτής περιοχής αλλά και το σήμερα της γειτονιάς εμπεριέχει τα στοιχεία της φύσης, στην κυριολεξία αλλά και μεταφορικά. Όλες έχουν κάτι από φευγιό.
«Να θυμάμαι το “θάνατος στη παράγκα”»
«Να θυμάμαι να χωράω φανταχτερά»
«Σκίζοντας τους χάρτες των ακτογραμμών που βάζουμε γύρω μας και μας απομονώνουν. Καλό ακούγεται, ειδικά με μουσική ροκ εντ ρολ σε ανάμνηση του τρομερού τζουκμποξ που υπήρχε εδώ όταν το κτήριο ήτανε παράγκα»
Μετά από ενάμισι χρόνο επι-μένοντας να ανιχνεύουμε ιστορίες, ανθρώπους και αισθήσεις στο Δουργούτι, σηκώνοντας κάθε πέτρα θα έλεγε κανείς, φτιάχνουμε μέσω της παράστασης, θεμελιωμένες στον τόπο, διαδρομές απογείωσης πέρα από αυτόν, προς άλλους τόπους προσωπικούς, ίσως οικουμενικούς.
Καταμεσήμερο στην Αθήνα, φεύγουμε μένοντας.