Στην περιοχή του Υμηττού, έξω από ένα συνεργείο της οδού Αναγγενήσεως παρκάρουν vintage αυτοκίνητα και μηχανές που έχουν μετρήσει πολλά χιλιόμετρα ώστε τα λάστιχά τους να θέλουν αλλαγή. Όμως ένας μηχανικός αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών που μπορεί να καταπιαστεί με ένα Opel του ‘30, ένα Triumph του ‘60 ή μια Harley των 90s εργάζεται με μεράκι και για πολλές ώρες προκειμένου να χαρίζει μια δεύτερη ζωή σε παλιά ποδήλατα. Παρότι έχουν μικρότερη οικονομική αξία και έχουν φθαρεί αισθητά από τον χρόνο εξακολουθούν να σημαίνουν κάτι για τους ιδιοκτήτες τους όσο και για εκείνον που τα ανακατασκευάζει.
Ο Μάριος Φωτόπουλος ξεκίνησε να ασχολείται συστηματικά με τις αναπαλαιώσεις κλασικών ποδηλάτων το 2013. Πριν ακόμη βρεθεί στο γυμνάσιο και παίζοντας σαν παιδί στις αλάνες τις Παιανίας «έλυνα παρατημένα ποδήλατα στο σπίτι ενώ ο πατέρας μου τα έπαιρνε και τα πέταγε στην χωματερή. Συνέχισα να το κάνω με δυο φίλους μου φτιάχνοντας τα ποδήλατα των παιδιών της γειτονιάς με αντάλλαγμα ένα παγωτό. Στα 14 ξεκίνησα να δουλεύω στο βουλκανιζατέρ του πατέρα μου. Παράλληλα, η ενασχόλησή μου με το BMX με οδήγησε στις μοτοσυκλέτες και σε αγώνες Motocross».
Ασκώντας το επάγγελμά του σε ένα βουλκανιζατέρ του ‘78 κατάφερε να κάνει το παιδικό του παιχνίδι, καθημερινότητα. Όταν πριν από μερικά χρόνια έγιναν μόδα τα πολύχρωμα και χωρίς φρένα fix gear bikes ή «φιξάκια», ο Μάριος Φωτόπουλος άρχισε να ασχολείται εντατικά με την μεγάλη του δίτροχη αγάπη μέχρι που γεννήθηκε η επωνυμία “Mario Volante“.
Αυτό που τον ευχαριστεί είναι να ζωντανεύει ξανά τις παιδικές αναμνήσεις όσων απευθύνονται σε εκείνον επαναφέροντας το πρώτο τους ποδήλατο στην αρχική του μορφή, δίνοντας προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. «Υπάρχουν άνθρωποι που μου φέρνουν τα ποδήλατα που είχαν σαν παιδιά, υπάρχουν όμως και εκείνοι που μου ζητάνε να αναπαλαιώσω ποδήλατα αγαπημένων τους προσώπων που δεν ζουν πλέον. Μου είχαν στείλει ένα ποδήλατο από την Πρέβεζα κι όταν τους τηλεφώνησα για να δω αν έφτασε έκλαιγαν από συγκίνηση». Ο Μάριος Φωτόπουλος δεν ασχολείται καθόλου με σύγχρονα ποδήλατα ενώ έχοντας μόνο τον σκελετό ενός παλιού μπορεί τον κάνει να μοιάζει ολοκαίνουριος. Αναζητά τόσο σε βιβλία όσο και στο διαδίκτυο τα αρχικά σχέδια κάθε ποδηλάτου που φτάνει στα χέρια του. «Ακόμη και η βίδα που θα χρησιμοποιήσω θα είναι της δεκαετίας που κατασκευάστηκε. Μπορεί να είναι δύσκολο να βρω τα ανταλλακτικά αλλά το κάνω για να δω κάποιον χαμογελάει, δεν ασχολούμαι με αυτούς που μου λένε πως θέλουν να βγάλουν λεφτά από αυτή την διαδικασία».
Στην προσωπική του συλλογή φιγουράρουν ποδήλατα από την Αμερική, την Αγγλία, την Ιταλία την Γαλλία και την Ολλανδία. «Η δεκαετία κατά την οποία σταμάτησαν να κυκλοφορούν όμορφα ποδήλατα είναι εκείνη του ’80. Δεν ασχολούμαι με ποδήλατα που βγήκαν από τότε και μετά γιατί έχουν πλαστικά φτερά αντί για σιδερένια, δεν είναι τόσο στιβαρά, οι κατασκευαστές δεν ενδιαφέρονταν για τις λεπτομέρειες αλλά ανέπτυξαν τις ταχύτητες που δεν μου αρέσουν».
Συμμετέχει σε μαραθώνιους κλασικών ποδηλάτων που ξεκινούν από το Άργος διανύοντας 65 χιλιόμετρα και πιστεύει πως δεν υπάρχει μέρος στην Αθήνα που να είναι ακατάλληλο για να κινηθείς με αυτό το μεταφορικό μέσο. «Ο καλύτερος οδηγός είναι αυτός που έχει οδηγήσει και αυτοκίνητο, μηχανή και ποδήλατο, αφού ξέρει να συμπεριφερθεί καλύτερα στον δρόμο και στους γύρω του», λέει. Ακόμα όμως κι αν εσείς δεν θέλετε να βγείτε στον δρόμο κάνοντας πετάλι σε ένα Olympic deluxe, ένα Amf, ένα Huffy ένα γερμανικό Sprick, ένα τσέχικο ESKA ή ένα γαλλικό Velosolex, το συνεργείο Mario Volante σας νοικιάζει ποδήλατα αντίκες από την δεκαετία του 1940 για τον στολισμό της βιτρίνας σας, για εκθεσιακούς σκοπούς και φωτογραφίσεις.
Δείτε πολλές ακόμη φωτογραφίες «μαγικών» αναπαλαιώσεων.