Mία σύντομη ιστορία
Η ιστορία του longboarding/skateboarding άρχισε να γράφεται τo 1959 στο Oahu της Χαβάη όπου οι local surfers χρησιμοποιούσαν το skate σαν μέσο εξάσκησης και προπόνησης στην παραλία όταν τα κύματα ήταν μικρά ή αντίθετα, πολύ επικίνδυνα. Αντέγραφαν τις κινήσεις του surfing , προσπαθώντας να νιώσουν σαν να επιπλέουν και να αιωρούνται. Το longboarding δεν είχε από την αρχή αυτή την ονομασία . Το ονόμαζαν sidewalk surfing , μέχρι το 1959 , όπου και εισχώρησε στην αγορά και το εμπόριο. Τα skateboards άρχισαν τότε να πουλιούνται σαν τρελά! Από το 1973, με καλύτερα πια εξαρτήματα , το άθλημα του longboard άνθισε ξανά και μέχρι την πιο πρόσφατη δεκαετία του ’90 έγινε πασίγνωστο sport σε όλο τον κόσμο! Η ιστορία στη Χώρα μας ξεκινάει το 1975, εντοπίζοντας τους πρώτους skaters με μεγάλα σανίδια και μεγάλες ρόδες (70mm). Μόνο που εδώ, δεν υπήρξε ποτέ έξαρση αυτών των αθλημάτων. Αντιθέτως , δεν θεωρούνταν ιδιαίτερα δημοφιλή και κέντριζαν το ενδιαφέρον του κόσμου μόνο στιγμιαία. To longboarding έγινε δημοφιλές στην Ελλάδα κυρίως μετά το 2009 όταν όλο και περισσότερες σανίδες έκαναν την εμφάνιση τους στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Ένα σημαντικό ξεκαθάρισμα όσον αφορά τους όρους Longboarding και skateboarding ώστε να προχωρήσουμε
Στο Skateboarding το σανίδι χάρη στο κοίλο σχήμα του, το μέγεθος του σανιδιού και το μέγεθος της ρόδας το κάνουν κατάλληλο για ράμπες, bowls, quarters, halfpipe που είναι κάποια από τα « παιχνίδια» που μπορείς να συναντήσεις σε ένα skatepark της πόλης.
Με το Longboard κάνουμε κυρίως downhill δηλαδή κατάβαση. Η κατασκευή του longboard μας επιτρέπει να αναπτύσσουμε μεγαλύτερη ταχύτητα χάρη στις μεγάλες ρόδες κ στους άξονες που χρησιμοποιούμε. Είναι πιο σταθερό, πιο ανθεκτικό και έχει μεγαλύτερη δύναμη. Άρα το κάνει καταλληλότερο για βόλτες σε μεγάλους δρόμους, με μεγάλους ελιγμούς αποφεύγοντας και τους πολλούς κραδασμούς.
Η θηλυκή πλευρά της σανίδας
Σίγουρα σε ένα skate park θα συναντήσεις περισσότερα αγόρια να κάνουν κόλπα με τα ποδήλατα και τις σανίδες τους. Το longboarding όμως έχει τόσο μεγάλη απήχηση στα κορίτσια που σίγουρα δεν θα σου κάνει καμία εντύπωση όταν θα παρατηρήσεις μια όμορφη κοπέλα να αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες στους δρόμους της παραλιακής πάνω στο πατίνι της. Πιθανώς να είναι πολύ καλύτερη από κάθε άλλο αγόρι που συνάντησες στο πάρκο.
Το καλοκαίρι του 2010, μια παρέα νέων κοριτσιών στην Μαδρίτη είχαν την έξυπνη ιδέα να ιδρύσουν τη διεθνή κοινότητα longboard για γυναίκες αθλήτριες με το όνομα Longboard Girls Crew. Τα κορίτσια είχαν κουραστεί να είναι μόνες μέσα σε αγορίστικες παρέες και σε συνδυασμό με την κοινή επιθυμία να γνωστοποιήσουν την ενεργή τους δράση στο χώρο δημιούργησαν μια γυναικεία ομάδα longboarding. Αμέσως δημοσιοποίησαν ένα video στο youtube προτρέποντας και άλλα κορίτσια να ανέβουν στη σανίδα τους και να τις ακολουθήσουν. Το βίντεο σύντομα είχε εκατομμύρια likes και η παγκόσμια κοινότητα ήταν πλέον γεγονός. Όπως κάθε όμορφη και πρωτότυπη και δυναμική ιδέα έτσι και Το Longboard Girls Crew δεν άργησε να κάνει την δυναμική εμφάνιση του και στην Ελλάδα. H ομάδα στην Αθήνα περιλαμβάνει 30-40 κεφάτα και ταλαντούχα κορίτσια με αυτοπεποίθηση και δυνατά vibes που μέσα από τα videos, τις δημοσιεύσεις τους και τις βόλτες μοιράζονται και κοινοποιούν το κοινό πάθος τους για τη σανίδα.
Πώς έγινε το longboard κομμάτι της καθημερινότητας σας;
Μαρία: Προσωπικά ασχολούμαι με το Snowboard και το Surf. To longboard ήρθε ως προέκταση της αγάπης μου για τα boardsports καθώς χωρίς αυτά τα καλοκαίρια έπεφτα σε κατάθλιψη. Με το longboard μπορώ να έχω την απίστευτη αίσθηση του riding σχεδόν κάθε μέρα στα πόδια μου. Είναι αυτό που με γεμίζει ενέργεια και όρεξη για ζωή, χαρά και δύναμη.
Βάσια: Πάντα θαύμαζα την skate σκηνή, είχα από μικρή ηλικία φίλους skaters , ειδικά στο Λονδίνο, όπου πέρασα σχεδόν όλη μου την εφηβεία, και όταν εκεί πρωτοείδα longboard, το ερωτεύτηκα αμέσως, ζήλεψα αυτό το όμορφο συναίσθημα ελευθερίας, που σου θύμιζε κάτι ενδιάμεσο με surfκαι skate. Δεν είναι τυχαίο που έναν χρόνο αργότερα, γυρίζοντας στην Ελλάδα, αγόρασα την σανίδα μου για να ξεκινήσω surf. Αλλά τελικά κατέληξα στο Longboard και το αγάπησα περισσότερο.
Ποια είναι η ιστορία του LGC της Ελλάδας;
Β: Πριν τρία περίπου χρόνια επισκέφθηκα την Πορτογαλία για surf και για να συναντήσω το αγόρι μου. Είχα βέβαια πάντα το πατίνι μου μαζί! Εκεί γνωριστήκαμε με την Μαρία η οποία δοκίμαζε για πρώτη φορά longboard. Δυστυχώς, έμενε στην Θεσσαλονίκη, οπότε τις εντυπώσεις μας και την αμοιβαία τρέλα την μοιραζόμασταν μόνο μέσω τηλεφώνου. Εγώ μοιραζόμουν την αγάπη για το πατίνι μαζί με άλλες κοπέλες που ξεκινούσαν τότε το skate, ωστόσο στην Βόρεια Ελλάδα δεν υπήρχαν αρκετές κοπέλες. Έπρεπε κάπως να μαθευτεί. Έτσι σκεφτήκαμε το LGC μέσω του οποίου θα μπορούσαμε να ακουστούμε άμεσα και σε όλη την Ελλάδα. Μιλήσαμε με τα κορίτσια από την Ισπανία και το όνειρο έγινε πραγματικότητα!
Τελικά είναι εύκολο άθλημα; Πότε φτάνεις σε ένα καλό επίπεδο;
Μαρία: Είναι πανεύκολο να ξεκινήσεις και να κάνεις τις πρώτες σου βόλτες διασκεδάζοντας με τους φίλους. Από κει και πέρα όμως για να ανέβεις επίπεδο είναι δύσκολο, όπως σε όλα τα αθλήματα. Χρειάζεται πολλές ώρες εξάσκησης, αφιέρωσης και καλή φυσική κατάσταση. Καλός είναι αυτός που μπορεί να χειρίζεται με άνεση και στυλ το σανίδι του χωρίς απαραίτητα να μπορεί να κάνει τρελά κόλπα. Σίγουρα τα περισσότερα κόλπα φέρνουν μια διαφορετική αναγνώριση!
Βάσια: Το Longboarding , μπορεί να «χρησιμοποιηθεί» με αρκετούς τρόπους. Υπάρχει λοιπόν το dancing , όπου για να θεωρείσαι καλός σε αυτό, θα πρέπει να μάθεις όσες χορευτικές κινήσεις μπορείς, και να τις συγχρονίσεις εν κινήση. Υπάρχει το downhill – freeride, για αυτούς που αγαπούν την ταχύτητα και τον κίνδυνο, αλλά και το cruising με το οποίο απολαμβάνεις όμορφες βόλτες και είναι και ο πιο ακίνδυνος τρόπος να κάνεις longboard. Θεωρείται κάποιος καλός όταν καταφέρει να κατέβει ένα βουνό με επιτυχία, χωρίς ατυχήματα! Τίποτα δεν είναι εύκολο, ακόμη και για τις εύκολες θεωρητικά κινήσεις, πρέπει να κουραστείς λιγάκι, αλλά είναι τόσο όμορφη κούραση , που δεν σε νοιάζει τόσο. Εάν αγαπάς κάτι και διψάς να το ζήσεις, η δυσκολία φαίνεται σαν σκοπός και η κούραση γίνεται μια γλυκιά ικανοποίηση.
Στην πρωτεύουσα σίγουρα ένα τέτοιο sport θα έχει μεγαλύτερη απήχηση. Πόσο δύσκολο ήταν να οργανώσετε μια αντίστοιχη ομάδα στην επαρχία;
Μαρία: Ήταν πολύ δύσκολο. Δεν είναι καθόλου διαδεδομένο σπορ και φυσικά στην επαρχία τα ερεθίσματα είναι ακόμη πιο λίγα. Στη Θεσσαλονίκη είμαστε γύρω στα 20-25 κορίτσια αλλά στο Βόλο μόνο 4, νομίζω πάντως ότι θα καταφέρουμε να εμπνεύσουμε τα κορίτσια να μας ακολουθήσουν γιατί η πόλη είναι πανέμορφη, έχει πολλά μέρη να επισκεφτείς με το σανίδι και γενικά ο κόσμος έχει ανάγκη από εναλλακτικούς τρόπους αναψυχής.
Ποια είναι τα ιδανικά spot για πατίνι; Κατάλληλα θεωρούνται κυρίως τα μέρη όπου υπάρχει άσφαλτος, κλίση και στροφές. Αυτά είναι τα στοιχεία που ανεβάζουν την αδρεναλίνη στο άθλημα.
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν κοντά στη Πυλαία, Καρδία αλλά και μετά το Χορτιάτη στο δρόμο από Ζαγκλιβέρι – Λιβάδι. Μέσα στην πόλη διαλέγουμε μέρη φλατ αλλά με καλό οδόστρωμα για να εξασκήσουμε tricks (Πανεπιστήμια, Αρετσού, ΔΕΘ κ.α) αλλά και στο κλειστό North Park Indoor Skatepark που μας βοηθάει πολύ στην εξάσκηση.
Στο Βόλο υπάρχουν πολλά μέρη για downhill χωρίς ιδιαίτερη κίνηση. Μετά τις Αλυκές ή στον Άγιο Ονούφριο αλλά και στο κεντρικό Πήλιο.
Στην Αθήνα, Πολυτεχνούπολη (Lovespot) , ΟΑΚΑ στις Αψίδες και στο skatepark , Ελικοδρόμειο στο Π.Φάληρο , Νέα Ερυθραία , Skatepark Γλυφάδας , Λυκαβηττός, Ωδείο, Πάρνηθα, Υμηττός.
Είναι ένα άθλημα «του δρόμου». Το καθιστά αυτό επικίνδυνο στην χώρα μας; Έχουμε τις κατάλληλες υποδομές για να εξελιχθεί κανείς στο άθλημα; Υποδομές για longboard φυσικά και δεν υπάρχουν ούτε θα υπάρξουν ποτέ. Είναι πολύ δύσκολο στην αρχή να ακολουθήσεις τα extreme sports στην Ελλάδα. Με την αγάπη και η θέληση όμως καταφέρνεις να τα εξασκήσεις, ίσως σε χαμηλότερο επίπεδο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες. Άρα έδαφος υπάρχει απλά οι περισσότεροι δε θα το βρουν κάτω από το σπίτι τους, θέλει κυνήγι. Επικίνδυνο θεωρείται κυρίως το downhill σε όποια χώρα και να ζεις. Περισσότερο επικίνδυνο το κάνουμε εμείς οι ίδιοι όταν δεν ακολουθούμε τις οδηγίες ασφαλείας και προστασίας ή όταν προκαλούμε στην προσπάθειά μας να ξεπεράσουμε τα όρια μας. Θέλει καθαρό μυαλό και αργά βήματα.
Σπόνσορες; Δεν έχουμε κάποιο σπόνσορα σαν ομάδα. Υπάρχει όμως το MicroXtreme σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Λάρισα και Φλώρινα το οποίο μας προσφέρει μία έκπτωση στον εξοπλισμό μας. Και φυσικά έχουμε τους ανθρώπους που μας φροντίζουν και μας κάνουν όμορφες το marrakesh , με τα 100% vegan προϊόντα τους.
Πώς μπορεί μια κοπέλα να μπει στην ομάδα σας; Για να έρθει μια κοπέλα στην ομάδα μας , χρειάζεται απλά να της αρέσει το longboarding και να έχει όρεξη για πατίνι.Όλα τα άλλα γίνονται από μόνα τους. Μαζευόμαστε, δείχνει η μία στην άλλη, συνεργαζόμαστε, κάνουμε μαθήματα στις αρχάριες. Δίνουμε εξοπλισμό σε κοπέλες που θέλουν να μάθουν, εμψυχώνουμε η μία την άλλη, γνωριζόμαστε, κάνουμε πλάκες, συζητάμε, περνάμε ωραία.
Και τι γίνεται με τα αγόρια που θέλουν να ακολουθήσουν; Είναι ευπρόσδεκτα! Από την αρχή κάνουμε παρέα με τα αγόρια, μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, μας στηρίζουν και μας αγαπούν. Με τους περισσότερους κάνουμε όλοι μαζί πατίνι. Δεν υπάρχουν ξεχωριστοί όροι, ισχύουν οι ίδιοι όπως σε κάθε παρέα ανθρώπων, αρκεί να τους αρέσει η γυναικεία παρουσία στο skate και να υπάρχει σεβασμός στην οποιαδήποτε προσπάθεια.
Μια κλασική βόλτα: Ανακοινώνουμε πάντα το μέρος που θα συναντηθούμε μέσα από την σελίδα μας. Αφού πρώτα πούμε τα νέα μας, θα ξεκινήσουμε με βόλτα προς το σποτ, ζέσταμα, εξάσκηση των tricks και αν υπάρχει η κατάλληλη κλίση τότε εξάσκηση των slides. Άφθονο νερό, ιδρώτας και κούραση. Η μέρα μπορεί να τελειώσει με μια μπύρα για χαλάρωση ή ακόμα και με ένα ξέφρενο πάρτι. Πότε δεν ξέρεις πώς θα καταλήξει!
Έχετε συναντηθεί με άλλα μέλη του LGC;
Μαρία: Έχουμε ήδη κάνει το πρώτο μας ταξίδι. Σε ένα event στη Βουλγαρία. Ήμασταν τέσσερα Longboard Girls από Θεσσαλονίκη. Εγώ, η Ειρήνη, η Μίνα και η Χρύσα από το Βόλο. Εκεί συναντηθήκαμε με τα αντίστοιχα γυναικεία crew της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Η εμπειρία ήταν καταπληκτική και τα κορίτσια των άλλων δύο Χωρών έχουν φοβερό επίπεδο το οποίο μας εντυπωσίασε.
Βάσια: To LGC έχει αναπτύξει έναν ισχυρό δεσμό παγκοσμίως , ο οποίος κρατάει ενωμένες όλες τις ομάδες μεταξύ τους. Εάν θέλουμε να ταξιδέψουμε γνωρίζουμε από τώρα πως έχουμε παρέα για longboarding ίσως και φιλοξενία. Έτσι μας βρήκε η Fleur από την Σουηδία και ο Simon από την Γερμανία. Και με τους δύο περάσαμε τέλεια!
Πώς ονειρεύεστε το μέλλον του LGC στην Ελλάδα;
Μαρία: Θέλουμε να μεγαλώσει η φαμίλια, να μάθει ο κόσμος για την υπέροχη παρέα μας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και τα κορίτσια να τολμήσουν να εμπλακούν στο άθλημα και να το αγαπήσουν όσο εμείς.
Βάσια: Να διοργανώσουμε έναν διαγωνισμό που θα καθιερωθεί και θα βοηθήσει να διαδοθεί το longboarding και να ανεβεί το επίπεδο στην Ελλάδα. Επίσης πρέπει να πραγματοποιήσουμε ένα επικό roadtrip σύντομα.
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο μέσω της ομάδας σας;
Μαρία: Να πιστεύετε σ’ αυτό που αγαπάτε και να το κυνηγάτε. Τα κορίτσια μπορούν να είναι δυνατά και υπέροχα σε ότι διαλέξουν να εκπροσωπήσουν και φυσικά ενωμένες δεν έχετε να φοβηθείτε κανέναν και τίποτα. Εμπρός στα όνειρα σας!
Βάσια: Κάνε αυτό που νιώθεις. Ακολούθησε αυτό που λέει η καρδιά σου . Βοήθησε τον εαυτό σου να νιώσει ελεύθερος. Μην τα παρατάς εύκολα, προσπάθησε, γιατί μονάχα έτσι απολαμβάνεις την ζωή. Τόλμησε, πάρε ρίσκο. Μάθε να κοιτάς ψηλά και να ονειρεύεσαι, να παίρνεις φόρα και να πηγαίνεις όπου εσύ θέλεις. Μάθε να μοιράζεσαι την χαρά σου με τους ανθρώπους και μετάδωσε το όσο και όπου μπορείς.
Ποια είναι η longboarder γυναίκα-έμπνευση για εσάς; Cindy Zhou και Amanda Powell
Ποια είναι τα απαραίτητα πράγματα που πρέπει κανείς να προμηθευτεί πριν πάει για πατίνι; Κράνος, κράνος, κράνος κράνος, κράνος, επιαγκωνίδες και επιγονατίδες Προσπαθούμε να επισημάνουμε όσο μπορούμε την σημαντικότητα του εξοπλισμού. Νιώθεις πιο ασφαλής και σου προσφέρει αυτοπεποίθηση.
Ποια η καλύτερη και η πιο δυσάρεστη εμπειρία σας με το longboard;
Μαρία: Η καλύτερη είναι το ταξίδι στη Σόφια με τα κορίτσια, πολύ δυνατή εμπειρία με υπέρ γεμάτες ώρες και μεγάλες στιγμές, δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Οι χειρότερες ήταν όταν έσπασα το πόδι μου και η άλλη όταν έσπασα δύο πλευρά. Αλλά κανένα από τα δύο ατυχήματα δεν μπλόκαρε το δρόμο μου ούτε εξάντλησε την αγάπη μου για το σπορ. Αντιθέτως με έκαναν ακόμα πιο δυνατή και σίγουρα ακόμα πιο προσεκτική. Και δεν είναι μαθήματα του δρόμου αυτά, αλλά μαθήματα ζωής.
Βάσια: H πρώτη μου κατάβαση στην Βασιλίτσα στα Γρεβενά ήταν απίστευτη . Το σπάσιμο της πρώτης μου σανίδας ήταν σκληρό.
Και τέλος, ποια είναι η αίσθηση όταν είστε πάνω στο σανίδι;
Μαρία: Νιώθεις τον αέρα να διαπερνά κάθε πόρο του δέρματος και κάθε κύτταρο του οργανισμού. Είναι ένα δροσερό μούδιασμα που σου δίνει την αίσθηση της ελευθερίας, ενώ η ταχύτητα την αίσθηση της δύναμης.
Ερασμία: Fast forward όσα συμβαίνουν γύρω σου. Μια λίγο διαφορετική φούσκα μέσα στην οποία είσαι ελεύθερος.
Ελένη: Άναρχη χαρά.
Ειρήνη: Ελευθερία! Ο αέρας σε χτυπάει στο πρόσωπο σαν να πετάς.
Mandy: Γαλήνη και ελευθερία.
Spread the love of longboarding και καλό ride!
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τα κορίτσια στη σελίδα τους στο facebook Longboard Girls Crew Greece.
Ευχαριστούμε τους φωτογράφους Yanni Kritiko και Mike Vinton για τη φωτογράφιση.
