H στυλιστική ευφυΐα της Δάφνης Ηλιάκη

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αν περάσουν από μπροστά σας, σίγουρα θα τους παρατηρήσετε. Τα ρούχα τους δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση editorial περιοδικού. Μπορεί να φοράνε κάτι που δεν θα επιλέγατε ποτέ γιατί θα σας φαινόταν παράτολμο ή απλά παράξενο. Θα απορήσετε γιατί άραγε να επέλεξαν αυτά τα παπούτσια ή αυτά τα γυαλιά από τις χιλιάδες επιλογές που είχαν. Κι’ εκεί που κοιτάζετε με συνοφρυωμένο ύφος, θα εκπλαγείτε συνειδητοποιώντας ότι σ΄αυτό που βλέπετε υπάρχει μια αφοπλιστική αρμονία. Μια αίσθηση ότι όλα είναι όπως ακριβώς πρέπει. Τότε λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπους με στυλ. Μου αρέσει πολύ να συναντάω ανθρώπους με στυλ, που δεν κρύβονται –στυλιστικά- πίσω από ασφαλείς επιλογές. Εξάλλου στην πόλη μας, που κατά κύριο λόγο επικρατεί το mainstream και το κλισέ στη μόδα, είναι υπέροχο να βλέπεις τύπους με στυλιστική ευφυΐα. Τα λέω όλα αυτά γιατί είναι οι αρχικές σκέψεις που έκανα για την Δάφνη Ηλιάκη. Έναν άνθρωπο της μόδας που κυκλοφορεί στην Αθήνα και αξίζει να γνωρίζετε.

Τη συνάντησα πρώτη φορά σ’ έναν διάδρομο του ΔΟΛ. Μου θύμιζε τον Kurt Cobain. Ίδιο χρώμα μάτια, ολόιδια μαλλιά και δόντια. Είχε και την ίδια αβίαστη χαλαρότητα. Φορούσε γυαλιά ηλίου και κρατούσε σακούλες από την Καλογήρου. Φυσικά και ήταν στυλίστρια. Δεν υπήρχε απορία επί τούτου. Μετά μου είπε ότι ήταν και fashion editor στο περιοδικό Ozon, και σκιτσογράφος και παράλληλα σχεδίαζε την προσωπική της συλλογή, την Delight. Από τότε θα την συναντούσα πολλές φορές. Σε γραφεία περιοδικών, σε φωτογραφίσεις, σε πάρτυ…

Σήμερα είναι ακόμη στυλίστρια, illustrator, σχεδιάστρια μόδας. Σε όλες τις δουλειές της μπορείς να διακρίνεις την προσωπική της αισθητική: ανδρόγυνο στυλ, γεωμετρικές φόρμες, grunge πινελιές, streetwise φυσικότητα. Η συνέπεια της στο στυλ που την αντιπροσωπεύει δείχνει επαγγελματισμό και γνώση πάνω στη μόδα.

Και επειδή όταν πρόκειται για εικαστική προσέγγιση στη μόδα, οι εικόνες μιλάνε πιο δυνατά από τις λέξεις, παραθέτω απλώς κάποια αποσπάσματα από μια γενική συζήτηση που κάναμε πρόσφατα πάνω στο στυλ, τη μόδα στην Ελλάδα και τη δουλειά της. Κατά τα άλλα μπορείτε να δείτε τί ακριβώς κάνει εδώ: daphneiliaki.tumblr.com. Και αν θέλετε να τη γνωρίσετε κι’ από κοντά, αρκεί να κάνετε ένα πέρασμα από το Six Dogs. Κάπου εκεί θα τριγυρνάει!

Το στυλ: «Μου αρέσουν τα αρτιστίκ ρούχα που έχουν καθαρή δομή και γεωμετρία. Με εκφράζει πολύ το στυλ των Acne, Proenza Schooler, Balenciaga, Rodarte, Prada, Celine… Δεν ταυτίζομαι με τη μεσογειακή, θηλυκή αισθητική. Δεν μ’ αρέσει να φαίνεται σάρκα. Βρίσκω πιο σέξι μια κοπέλα που είναι ντυμένη σαν καλόγρια. Τα πιο σέξι σημεία άλλωστε στο γυναικείο σώμα είναι οι καρποί, ο σβέρκος και τα κόκαλα στο στέρνο».

Οι hipster: «Κουτσά στραβά και καθυστερημένα ήρθαν οι hipster και στην Ελλάδα. Η αισθητική τους είναι vintage, μ’ ένα revival από τα 90’s. Ο χιπστερισμός στην Ελλάδα μου βγάζει λίγο ότι ανοίξαμε δέκα περιοδικά και αντιγράψαμε. Έχει κάτι εφήμερο, χωρίς βάση, χωρίς γνώση».

Οι Έλληνες σχεδιαστές: «Οι περισσότεροι σχεδιάζουν φορέματα για γάμους και βαφτίσια. Κάποιοι βγάζουν λεφτά, αλλά ελάχιστοι προχωράνε τη μόδα ένα βήμα μπροστά. Το γεγονός ότι έχει χαθεί  η μεσαία τάξη δεν βοηθάει καθόλου βέβαια. Οι πλούσιοι αγοράζουν Chanel και Lanvin. Οι υπόλοιποι προτιμούν τα Zara και τα H&M».

Το styling: «Μπορεί το styling να είναι πιο εύκολος τρόπος να κάνεις μόδα, σε σχέση με το σχέδιο, όμως είναι πολύ ζωντανό. Μια φωτογράφιση μόδας πραγματικά θυμίζει παιδική χαρά! Είσαι με δημιουργικούς ανθρώπους, γνωρίζεις κόσμο, γύρω σου μοντέλα και φωτογράφοι πηγαινοέρχονται ασταμάτητα…Θεωρώ τη δουλειά του στυλίστα πολύ σημαντική σ’ ένα περιοδικό γιατί συνδέεται πολύ και με τα έσοδα του εντύπου. Κι’ όμως, όπου έχω δουλέψει, οι στυλίστες είναι πάντα υποτιμημένοι σε σχέση με τους δημοσιογράφους. Δεν μοιράζονται το ίδιο κύρος».