Υφάσματα στον Πάππου, μπιφτέκια στο Παραδοσιακό, ηλεκτρικά είδη στο Φαρόγιαννη, σουβλάκι στον Κώστα και κουρτίνες στον Κωνσταντουράκη

Κώστα, σουβλατζίδικο

Master Κώστας

Est. 1946

Best “Το πιο φημισμένο παραδοσιακό σουβλάκι του κέντρου. Μερίδες σπέσιαλ, παραδοσιακό σουβλάκι καλαμάκι στο χέρι, μπιφτέκι χειροποίητο και φρέσκια ντομάτα την οποία κόβουν εκείνη τη στιγμή πάνω από την ανοιχτή πίτα που ψήνεται στο μαντέμι! Εκτός από την “γλυκιά” κόκκινη σάλτσα, έχουν και μια καυτερή, καθώς μια πράσινη καυτερή πιπεριά “φάρμακο” (όπως την αποκαλεί ο Κώστας). Α, επίσης ο Κώστας είναι φανατικός ΑΕΚτζής, οπότε μην τολμήσετε να του πείτε κάτι για την αγαπημένη του ομάδα αλλιώς κινδυνεύεται να μείνετε νηστικός.

Past “Η εκκλησία της Αγ. Ειρήνης ήταν η παλιά μητρόπολη τον Αθηνών μέχρι να μεταφερθεί εκεί που είναι τώρα. Παλιά εδώ ήταν όλα τα λουλουδάδικα, όλη η πλατεία ήταν με λουλούδια. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω εγώ εδώ το μαγαζί θυμάμαι η πλατεία ήταν με πηλό και χώμα κάτω, αργότερα έγινε τσιμέντο, την έκαναν άσφαλτο και τώρα έγινε όπως είναι και φαίνεται σήμερα. Εδώ ήταν η εμπορική αγορά από το 1946. Όταν ήρθα εγώ το ’55 θυμάμαι υπήρχαν οι μικροπωλητές στην Αθηνάς και θυμάμαι ότι η Αιόλου τα Χριστούγεννα και τις γιορτές ήταν γεμάτη παιχνίδια σε όλα τα μαγαζιά, στολισμένη, και κόσμος να κυκλοφορεί πάνω κάτω. Φυσικά τώρα υπάρχει πολύς περισσότερος κόσμος γιατί η περιοχή έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και πιστεύω ότι έχουν γίνει πολύ ωραίες καφετέριες, εστιατόρια, φαγάδικα και αρκετά μπαράκια το βράδυ. Το κέντρο -και τότε κυρίως -είχε τεράστια σημασία για την πόλη. Ήταν η καρδιά της πόλης. Δεν υπήρχαν τότε καταστήματα στην περιφέρεια ούτε εμπορικά κέντρα όπως υπάρχουν τώρα. Με την εμφάνιση των προαστίων και την ανάπτυξη τους το κέντρο άρχισε να πέφτει. Παραδείγματος χάριν έχουμε πλέον εμπορικά κέντρα στην Κηφισιά ή στη Γλυφάδα, στο Περιστέρι, σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Τότε υπήρχε μια πτώση του κέντρου. Το μεγάλο όμως πρόβλημα δημιουργήθηκε μετά τη δεκαετία του ’90 όπου το Κέντρο κατέρρευσε πια λόγω της υψηλής εγκληματικότητας, των ναρκομανών και επήλθε μια τεράστια υποβάθμιση”.

Present “Εμένα το κέντρο μου αρέσει πάρα πολύ αυτή τη στιγμή όπως είναι και όπως έχει εξελιχθεί. Όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και καλύτερο. Μέσα σε όλη αυτή την πτώση που υπήρξε παλιότερα δημιουργήθηκαν κάποια μαγαζιά τα οποία το βοήθησαν να ξανά ανέβει. Γι’ αυτό και είμαι θετικός για αυτά τα μαγαζιά. Πιστεύω το βοηθάνε, δεν το χειροτερεύουν. Το κέντρο έχει μια έντονη ζωή. Μόνο νεολαία βλέπεις. Παρ’ όλα αυτά το πρωί, εγώ σαν κάτοικος της πόλης, βλέπω ότι η εμπορική ζωή δεν κινείται τόσο. Είναι γεγονός ότι έχουν κλείσει πάρα πολλά μαγαζιά εμπορικά. Αυτά που δίνουν την καθημερινή ζωή στο κέντρο. Σε σχέση δηλαδή με τώρα, τη δεκαετία του ’80 το πρωί το κέντρο έσφυζε από ζωή. Η περιοχή πρέπει να ανασαίνει συνεχώς και το βράδυ και το πρωί. Ευτυχώς εμείς εδώ στην πλατεία έχουμε πάντα κίνηση. Και σε αυτό βοηθάει φυσικά και η εκκλησία μας η Αγία Ειρήνη που είναι μια από τις ομορφότερες εκκλησίες για μένα όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της Ελλάδας. Χαρακτηριστικές μορφές του κέντρου για μένα είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν εδώ καθημερινά και που κάθε πρωί που περνάω για να πάω στη δουλειά λέω 50 καλημέρες».

Info Πλατεία Αγίας Ειρήνης 2, Ανοιχτά Δευτέρα-Σάββατο: 09:30-17:30

Κωνσταντουράκης, κουρτίνες

Master Ιωάννης Κωσταντουράκης

Est. 1965

Best Κουρτίνες και πάνω από 25.000 δείγματα για κουρτίνες.

Past “Τα παλιά χρόνια στο κέντρο υπήρχαν πολύ καλύτερες συνθήκες και καθημερινής ζωής και εμπορικής ζωής οπότε αποφασίσαμε να ανοίξουμε εδώ το μαγαζί. Και έτυχε και πέτυχε όπως λέμε. Γι’ αυτό και είμαστε ακόμα εδώ. Θυμάμαι παλιά, τότε είχα το μαγαζί απέναντι με ενοίκιο, μετά αγόρασα αυτό το μαγαζί και το άνοιξα εδώ. Είχα πελάτες που περίμεναν 10 με 15 λεπτά στην ουρά ο καθένας για να ψωνίσουν. Και τώρα σχεδόν δεν πατάει κανείς. Εξ’ άλλου βλέπεις, ένας χώρος 200 τετραγωνικά και είμαι εγώ και η υπάλληλος μου. Το κέντρο της Αθήνας τότε ήταν καλό και για εμάς τους πωλητές και για τους εμπόρους και για τους κατοίκους του. Τώρα έχουν γίνει πολύ άσχημα τα πράγματα. Παλιά όλα κυλούσαν πιο ομαλά, ενώ τώρα υπάρχει μια αποδιοργάνωση. Παλιά περνούσε ο κόσμος έξω από το μαγαζί και σου έλεγε καλημέρα, και ας μη τους ξέραμε. Ήμασταν όλοι από το ίδιο χωριό, όλοι εδώ γύρω στο κέντρο που δουλεύαμε ήμασταν μια οικογένεια. Τώρα περνάει ο κόσμος και βαριέται να πει καλημέρα γιατί είναι απογοητευμένος”.

Present “Τα τελευταία χρόνια μας έχουν κάνει με τα κρεμμυδάκια. Το κέντρο πηγαίνει προς το χειρότερο. Έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα δεδομένα. Μόνο τα μπαρ και οι καφετέριες δουλεύουν πια, και για ποιό λόγο δε ξέρω. Ειδικά εδώ πιο κάτω στην πλατεία Αγίας Ειρήνης υπάρχουν 5-6 μπαράκια στα οποία γίνεται ο χαμός! Από’ κει και πέρα δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε και να αλλάξει όλο αυτό.  Κάποιος χαρακτηριστικός τύπος που θυμάμαι και μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ένας κύριος εδώ στην Πλατεία που είναι η εκκλησία, ο οποίος έβρισκε τους ανθρώπους είτε τους άστεγους και αυτούς που καθόντουσαν στα παγκάκια και τους πουλούσε ναρκωτικά αλλά έχει εξαφανιστεί εδώ και 5 χρόνια και αυτός και οι ναρκομανείς που έπαιρναν το χασίσι και όποιο άλλο ναρκωτικό τους έδινε”.

Info Νικίου 10,  210 3225190, Ανοιχτά Δευτέρα-Τετάρτη-Σάββατο 08:00-14:00, Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή 08:00-14:00 & 17:00-20:00