Τα τυριά του Ζαφόλια, τα πόμολα του Πριάρη, οι κλωστές του Καραμάνου και τα κουμπιά του Πάτροκλου

Ζαφόλια, τυροπωλείο

Master Δημήτρης Ζαφόλιας

Est. Από το 1916 στο ίδιο σημείο.

Best Παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα: κασέρι, κεφαλοτύρι, φέτα, βούτυρο γάλακτος, διάφορες γραβιέρες Κρήτης και Λέσβου. Και από προϊόντα εισαγωγής: τυρί έμενταλ, ιταλική παρμεζάνα, γκούντα, ένταμ Ολλανδίας, μπλε τυρί Δανίας.

Past “Παλιά με τον πατέρα μου είχαμε και άλλα καταστήματα και εργοστάσιο. Μετά από αρκετό καιρό κλείσαμε το εργοστάσιο και έμεινε εδώ το μαγαζί. Εγώ ανέλαβα την επιχείρηση από τον Ιανουάριο του 1965. Τα παλιά τα χρόνια για να ψωνίσεις εδώ έπρεπε να περιμένεις σε ουρά. Δε χωρούσες να μπεις μέσα παραμονές Χριστουγέννων, Πάσχα, τη Mεγάλη Eβδομάδα και τις μεγάλες γιορτές. Η ατμόσφαιρα κάθε μέρα ήταν τελείως εορταστική, κυκλοφορούσε πάρα πολύς κόσμος στους δρόμους, υπήρχε όμορφη διάθεση και αρμονία. Βρισκόμαστε και σε ένα κομβικό σημείο καθώς δίπλα ήταν η Βαρβάκειος αγορά που τότε λειτουργούσε πολύ καλύτερα απ’ ότι τώρα και η αγορά με τα ψαράδικα, οπότε εδώ σε αυτούς τους δρόμους γινόταν χαμός από κόσμο. Τότε ο κόσμος είχε και λεφτά βέβαια”.

Present “Κάτι που μας έκανε μεγάλο κακό εδώ τα τελευταία χρόνια είναι ο αποκλεισμός του κέντρου από τις διάφορες διαδηλώσεις, τις πορείες, ακόμη και τώρα συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά. Αυτό μας εμποδίζει αρκετά να κάνουμε τη δουλειά μας, γιατί ο κόσμος δε κατεβαίνει στο κέντρο και δεν έχει και τη δυνατότητα να κατέβει όταν γίνονται πορείες. Σε γενικές γραμμές υπάρχει πτώση κινήσεως στην εμπορική αγορά. Απέσπασαν τη δική μας πελατεία διάφορα σούπερ μάρκετ που άνοιξαν, αλλά παρ’ όλα αυτά δε φοβόμαστε γιατί έχουμε την ποιότητα, και όποιος το γνωρίζει αυτό έρχεται σε εμάς να ψωνίσει. Ο Έλληνας ξέρει να τρώει σωστά και ποιοτικά και αυτό φαίνεται όταν ψωνίζει από τα σωστά μαγαζιά. Και προτρέπουμε και εμείς οι ίδιοι στους πελάτες μας να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό που ίσως δεν έχουν ξαναδοκιμάσει.

Κάθε χρόνο επισκέπτομαι τη Νέα Υόρκη, μιας και είναι ο γιος μου εκεί. Αυτό που βλέπω είναι ότι το κέντρο σε κάθε πόλη είναι παντού ανεβασμένο. Ο κόσμος επιστρέφει στο κέντρο της πόλης του, και τα ακίνητα έχουν την διπλάσια ή τριπλάσια αξία. Δεν υπάρχει κανένα μέρος του κόσμου, που να έχει χαθεί το κέντρο. Αυτό πιστεύω και για την Αθήνα. Ήδη κυκλοφορούν οι φήμες ότι το υποβάθμισαν επίτηδες για να αγοραστεί φθηνά. Χαρακτηριστική μασκότ του κέντρου για μένα είναι ένας πολύ καλός λαχειοπώλης που περνάει από εδώ και έχει τον ωραιότερο τρόπο προσφοράς λαχείων. Σου φτιάχνει ποιήματα για να στα πουλήσει και είναι πολύ ευγενικός. Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι έρχονται ορισμένοι πελάτες για να αγοράσουν κάτι και δε ρωτάνε την τιμή. Μου λένε θέλω το τάδε τυρί”.

Info Σοφοκλέους 17, 210 3216931. Λειτουργεί καθημερινά και το Σάββατο από τις 07:00 μέχρι τις 16:00 και τις Παρασκευές από τις 07:30 μέχρι τις 17:30.

Πριάρης, πόμολα

Master Αλέξης Πανουτσόπουλος

Est. Από το 1972

Best Πόμολα, κλειδαριές.

Past “Το μαγαζί είναι οικογενειακή επιχείρηση. Η επωνυμία του μαγαζιού είναι το επώνυμο της γυναίκας μου. Δικό της ήταν το μαγαζί και μετά το ανέλαβα εγώ. Το μαγαζί είναι εδώ από το ’72. Όλη εδώ γύρω η γειτονιά ήταν με πόμολα τότε. Για την ακρίβεια κάθε δρόμος είχε ένα συγκεκριμένο προϊόν. Εδώ η Βύσσης ήταν ο δρόμος με τα πόμολα. Ο κόσμος τότε ψώνιζε μόνο από το κέντρο. Δεν υπήρχαν τα μεγάλα πολυκαταστήματα όπως τώρα. Τότε, σε καθημερινή βάση κατέβαινε πάρα πολύς κόσμος στο κέντρο, φανταστείτε ότι πολλές φορές μέσα στο μαγαζί δε χωρούσες να περάσεις. Γινόντουσαν ουρές από κόσμο. Σχεδόν δεν προλαβαίναμε να τον εξυπηρετήσουμε. Δουλεύαμε 8 άτομα εδώ και τώρα δουλεύουν 2. Κάθε μέρα ήταν λες και είναι Χριστούγεννα. Υπήρχε μεγάλη ζήτηση γιατί τότε ο κόσμος έχτιζε πολλά σπίτια”.

Present “Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος έχει εγκαταλείψει το κέντρο. Το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα. Ότι υπάρχει κρίση στην αγορά, αυτό είναι γεγονός. Αλλά εκείνος που ξέρει που θα βρει την ποιότητα και γνωρίζει από την αγορά του κέντρου, θα έρθει εδώ για να ψωνίσει από κουρτίνες και υφάσματα μέχρι πόμολα και κουμπιά. Βέβαια λόγω της εμφάνισης των πολυκαταστημάτων πολύς κόσμος έφυγε από το ιστορικό κέντρο και πλέον καταφεύγει εκεί για να κάνει τα ψώνια του. Έχει αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου. Θα πάει εκεί που πάει και η μάζα, εκεί που μπορεί να τα βρει όλα μαζεμένα και ίσως πιο φθηνά. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που ψάχνει το κάτι διαφορετικό, ίσως και κάτι πιο ποιοτικό, που έρχεται στο κέντρο για να κάνει τα ψώνια του. Και εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να έχουμε κάτι το διαφορετικό, να ανανεωνόμαστε συνεχώς καθώς έχουμε και ένα είδος που είναι πολύ σημαντικό για ένα σπίτι. Μας ενδιαφέρει η επαφή με τον πελάτη γιατί έτσι βελτιωνόμαστε και σαν επιχείρηση και γινόμαστε καλύτεροι. Αυτό είναι και το μαγικό σε αυτή τη δουλειά, η άμεση επαφή με τον πελάτη. Προσπαθούμε να φέρνουμε και διαφορετικά και πρωτότυπα πράγματα, να έχουμε μεγαλύτερη ποικιλία. Είναι αλήθεια ότι στο παραδοσιακό μαγαζί, ο μαγαζάτορας θα έχει περισσότερες τεχνικές γνώσεις για το προϊόν που πουλάει από τον υπάλληλο του πολυκαταστήματος. Κατά τη γνώμη μου, η ποιότητα των προϊόντων ενός πολυκαταστήματος δεν συγκρίνεται με τη δική μας και των παλιότερων μαγαζιών. Τα περισσότερα είναι κινέζικα πλέον, αγοράζεις κάτι και τον επόμενο χρόνο το πετάς. Εμείς κάναμε εισαγωγές από Ιταλία και Ισπανία και λίγα από Ελλάδα, άλλη ποιότητα. Όταν αγοράζεις ένα πόμολο από μπρούτζο, έχει τόσο καλή ποιότητα, που μπορεί να σου κρατήσει και πολλά χρόνια. Είναι διαχρονικά αυτά τα υλικά. Ωστόσο είμαι απαισιόδοξος για όλη αυτή τη κατάσταση που επικρατεί. Πιστεύω δε θα καλυτερεύσει. Τα ιστορικά μαγαζιά του κέντρου, όπως και το δικό μας, και τα είδη που πουλάμε έχουν υποστεί μια μεγάλη πτώση. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία του κέντρου θα έλεγα τον Αντρέα, με τα φτερά. Είναι τόσα χρόνια στις γειτονιές του κέντρου, ακόμα τον βλέπουμε”.

Info Βύσσης 7, τηλ.210-32.16.388. Λειτουργεί καθημερινά από τις 8 το πρωί μέχρι τις 4 το μεσημέρι και κάθε Σάββατο από τις 8 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι.

Στην επόμενη σελίδα ένα μαγαζί με κλωστές και τα καλύτερα κουμπιά του Κέντρου.

Page: 1 2

Αλεξία Μπαμπαλίκη

Share
Published by
Αλεξία Μπαμπαλίκη