Τα χίπστερ αγόρια με τα επιτηδευμένα μουστάκια και τα αφράτα μούσια θα βρουν στη στοά απέναντι από το παλιό χρηματιστήριο το απόλυτο σαλόνι ομορφιάς. Ο Βασίλης Μοναστιρλής διατηρεί εδώ και δυόμιση χρόνια στη Σοφοκλέους ένα μπαρμπέρικο, του οποίου η διακόσμηση παραπέμπει στα κουρεία της Νέα Υόρκης την εποχή του μεσοπολέμου. Το να είσαι αξύριστος είναι μία μόδα που (μάλλον) ήρθε για να μένει επειδή πολύ απλά βολεύει, όταν όμως κάποιος κάτσει στην καρέκλα που απολάμβαναν το ξύρισμα και το κούρεμα τους οι μαφιόζοι στην Ιταλία του 1945 ή στην ακριβώς δίπλα που την είχε κάνει ειδική παραγγελία ένας κουρέας που διατηρούσε μαγαζί στον τερματικό σταθμό των τρένων στην Βιρτζίνια του 1930 και δεχτεί του ίδιου είδους περιποιήσεις, μάλλον δεν θα θέλει να ξανασηκωθεί. Τα λαδάκια περιποίησης με αμυγδαλέλαιο, οι κολόνιες και σαπούνια σώματος με την δική του ετικέτα θα βοηθήσουν τους φιλάρεσκους να περιποιηθούν την εμφάνισή τους και κατά την έξοδό τους από το μαγαζί. Η επιστροφή της φαλτσέτας κάνει το mach 3 να μοιάζει παλιακό και ξεπερασμένο.
«Είχα περάσει σε ένα ΤΕΙ μηχανολογίας, πήγα αλλά δεν μου άρεσε η φάση του και έκατσα μόνο για δύο εξάμηνα. Έπειτα πήγα να γραφτώ σε μία δημόσια σχολή κομμωτικής την ημέρα που έληξαν οι εγγραφές και έτσι όπως ήμουν κ λίγο μεταλλάς με το όλο στυλάκι τότε και δεν με άφησαν να γραφτώ, θα σκέφτηκαν «Που να τον βάλουμε τώρα αυτόν με τόσα κορίτσια;». Για τα επόμενα τρία χρόνια έκανα διάφορες άσχετες δουλειές και τότε το πήρα απόφαση να γραφτώ σε ένα άλλο ΙΕΚ και στη συνέχεια σε μια ιδιωτική σχολή κομμωτικής. Εργαζόμουν για δέκα χρόνια σε κομμωτήρια αλλά βαρέθηκα να βρίσκομαι σε τέτοιους χώρους. Άρχισα να χτενίζω για διαφημιστικά και στη συνέχεια δίδασκα σε σχολές κομμωτικής.
Όσο δίδασκα στις δύο σχολές, οι χρηματικές μου απολαβές ήταν πολύ καλές. Μια μέρα όμως, χωρίς να με ρωτήσει κανείς μειώθηκαν και αν βρεθείς σε αυτή τη θέση δεν ξέρεις τι να κάνεις γιατί σου λένε ότι αν δεν υπογράψεις, φεύγεις. Αποφάσισα λοιπόν να ανοίξω τη δική μου επιχείρηση έστω και εν μέσω κρίσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα έφτιαχνα άλλο ένα τυπικό κομμωτήριο. Αυτό το κουρείο έχει κάτι το μυστικιστικό, τα κομμωτήρια έχουν πλέον μια εφήμερη γκλαμουριά που δεν είναι της αισθητικής μου. Για αρχή, εδώ έρχονται μόνο συστημένοι πελάτες, δεν είναι και το μαγαζί σε σημείο που θα περάσει ο άλλος, θα το δει και θα μπει από περιέργεια. Θα έρθει κάποιος, θα απολαύσει τη διαδικασία του ξυρίσματος και βγαίνοντας από εδώ θα συζητήσει με την παρέα του πόσο χαλάρωσε και πόσο ανανεωμένος νιώθει. Έρχονται λοιπόν οι φίλοι του μετά και μου λένε ότι ο τύπος μιλούσε μισή ώρα για μένα και το κουρείο και τους κίνησε την περιέργεια.
Ο άντρας δεν είναι μαθημένος να περιποιείται τον εαυτό του όπως κάνει μια γυναίκα. Το γυναικείο φύλο δεν θα σταματήσει να πηγαίνει ποτέ στα κομμωτήρια και να δίνει 17 και 18 ευρώ για ένα χτένισμα που μαθαίνουν και μπορούν να το κάνουν όλοι οι κομμωτές. Όταν έρχεται κάποιος σε μένα και με ρωτάει πόσο έχει το ξύρισμα, θα του πω 12, αν τον δω να τσινάει θα του εξηγήσω ότι πρόκειται για μια υπηρεσία ομορφιάς και χαλάρωσης η οποία έχει εκλείψει, πόσα κουρεία τέτοιου τύπου υπάρχουν σήμερα; Και αν τελικά αποφασίσει να το κάνει, την ώρα που θα σηκωθεί και θα κοιτάξει στον καθρέφτη το πρόσωπο του προσπαθώντας να εντοπίσει κάποιο λάθος, πάλι θα του πω ότι δεν ήρθε εδώ για το απόλυτο κόντρα ξύρισμα λες και βρισκόμαστε σε διαγωνισμό. Η ζεστή πετσέτα, το καλό άπλωμα του αφρού, το πέρασμα της φαλτσέτας με προσεχτικές κινήσεις, τα λαδάκια και η κολόνια που συμπληρώνουν το αποτέλεσμα είναι σίγουρα πράγματα που οι περισσότεροι δεν έχουν τον χρόνο, τη διάθεση ή την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσουν σπίτι τους. Δεν έχω όμως παράπονο γιατί στο κέντρο της Αθήνας κυκλοφορούν νέα τυπάκια, ψαγμένα και με όρεξη να φροντίσουν τον εαυτό τους που κατανοούν τι τους προσφέρω. Οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, δυσκολεύονται και είναι λογικό. Δεν έχω πελάτες από 50 ετών και πάνω, οι μικροί είναι αυτοί που γουστάρουν και έρχονται και ξαναέρχονται.
Το επαγγελματικό ξύρισμα δεν διδάσκεται πουθενά στην Ελλάδα, η μόνη επιλογή είναι είτε να πας στην Αγγλία και στην Αμερική και να σκάσεις χιλιάρικα για να μάθεις ή να κάτσεις δίπλα σε κάποιον που την ξέρει τη δουλειά εδώ και χρόνια, αλλά έχουν μείνει ελάχιστοι πλέον. Και εγώ δίπλα σε έναν παλιό μπαρμπέρη στο Ίλιον έμαθα , στη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων και στη συνέχεια με κάποια σεμινάρια εξελίχτηκα. Αν βρεις κάποιον πρόθυμο να σου δείξει – γιατί έχω κάνει μάθημα σε παιδιά και εδώ στην Ελλάδα υπάρχει αυτό το κόλλημα των δασκάλων σε οποιοδήποτε τομέα ότι δεν στο δείχνω ακριβώς πώς γίνεται για να το ψάξεις μόνος σου- και αν έχεις αγάπη και τρέλα με αυτό, θα γίνεις από τους καλύτερους και θα προσφέρεις μια δυσεύρετη υπηρεσία.
Το ανδρικό κούρεμα ήταν πάντα δευτερεύουσα εργασία σε ένα κομμωτήριο. Το γνωρίζω ως τόσα χρόνια τεχνίτης, το δίναμε πάντα στους μαθητευόμενους γιατί όταν είχαμε πελάτισσες για βαφή/κούρεμα/χτένισμα και το κάθε κεφάλι θα κόστιζε διακόσια ευρώ, τους άντρες θα τους αναλάμβανε ο πρωτάρης για να μάθει να διαχειρίζεται το τριχωτό της κεφαλής και το μάρκετινγκ που απαιτεί η δουλειά. Φαντάσου ότι στα μαθήματα κομμωτικής στις δημόσιες επαγγελματικές σχολές, η εγκύκλιος που μου ερχόταν από το υπουργείο για το τι θα διδάξω το κάθε εξάμηνο υπαγόρευε να το μάθουν η μαθητές μου στον τελευταίο μήνα του δεύτερου έτους, όταν ολοκλήρωναν δηλαδή τις σπουδές. Η νοοτροπία ότι το γυναικείο μαλλί φέρνει τα λεφτά δεν θα φύγει ποτέ. Για μένα αυτό δεν ισχύει, το αντρικό κούρεμα είναι πολύ πιο δύσκολο γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, μια λάθος ψαλιδιά στο γυναικείο μαλλί το πουλάς δυστυχώς σαν σχέδιο, παρόλο που συνήθως δεν φαίνεται καν.
Το στυλ ανά τις δεκαετίες, είτε στο μαλλί είτε στο μουστάκι είτε στο γένι, το διαμόρφωναν οι οικονομικά εύπορες τάξεις. Μέχρι και το 1900 οι ευγενείς, οι αυλικοί και οι άρχοντες ασχολούνταν με την εξωτερική τους εμφάνιση, ο απλός λαός που δεινοπαθούσε και δεν είχε να φάει ένα κομμάτι ψωμί προφανώς δεν είχε όρεξη να κάνει μόδα. Δεν έχουμε εφεύρει τίποτα νέο από την εποχή του κυκλαδικού πολιτισμού. Στις τοιχογραφίες τους θα δεις άνισους όγκους, κρεπάρισμα και καλοβαλμένες κοτσίδες. Τον 17ο αιώνα οι Άγγλοι πήγαιναν στη μάχη και οι υψηλόβαθμοι στρατηγοί κουβαλούσαν κομμωτές μαζί τους για να τους περιποιούνται τις περούκες. Εμείς απλά εξελίξαμε τα προϊόντα και βάλαμε τα εργαλεία στην πρίζα».
Barber shop Εν Αθήναις 1928, Σοφοκλέους 5 τηλ 2103220070
