Η Ηφαίστου είναι ανοικτή, έχει μια αξιόλογη κίνηση. Αλλά δύσκολα αγοράζει κάποιος, οι πωλητές προσπαθούν για τον σεφτέ στις 12 το μεσημέρι.
Η πλατεία της Αγίας Ειρήνης μοιάζει πάλι με μια πλατεία δίπλα σε εκκλησία.
Τα μπουτίκ ξενοδοχεία είναι σκοτεινά, όμως τα μεγάλα καφέ κι εστιατόρια καθαρίζουν τις καρέκλες και βάφουν ξανά τους τοίχους. Ανοίγουν, έστω open air…
Όταν βγαίνει κάποιος στην Αθηνάς, τότε αντιλαμβάνεται καλύτερα ότι ο έμπορας δεν κλείνει, μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει. Αυτή είναι η αγορά. Σαγιονάρες, ποτιστήρια, τρυπάνια, μπρίκια, κουβάδες, βίδες, αμπέχονα, λιβάνι. Περιδιαβαίνοντας στους στενούς, άδειους δρόμους του Ψυρρή, ένα ανεξήγητο, υπόγειο ρεύμα παρασέρνει τον πεζό ασυνείδητα, κατευθείαν στην Ευριπίδου.
Θα μπορούσε να παρομοιαστεί σαν τα σπλάχνα της πόλης η περιοχή εκεί. Δεν ξέρει κανείς αν έκλεισαν ποτέ τα μαγαζιά, αν σταμάτησαν ποτέ άντρες να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν πραμάτειες από ημιφορτηγά, να σπρώχνουν αμέτρητα καρότσια φορτωμένα όσο δεν πάει με χαρτόκουτα, σακιά και δέματα από την μια πόρτα στην δίπλα, από την μια αποθήκη στην άλλη, από το ένα κατάστημα στο απέναντι, αν σταμάτησαν ποτέ να γεμίζουν πλαστικές σακούλες με χύμα φασόλια, κιλά τζίντζερ, μάνγκο, κόλιανδρο ή κουρκουμά.
Όλοι φοράνε μάσκες προστατευτικές. Μόνο κάποιοι Έλληνες, που δουλεύουν εκεί ή που έτυχε να περνούν δεν φορούν. Πακιστάν, Αφγανιστάν, Μπαγκλαντές, Ιράν, Ιράκ, Νιγηρία, Λιβερία, Αίγυπτος, όλοι ανησυχούν για την αρρώστια. Ζουν σε έντονες πυκνότητες, σε μικρά διαμερίσματα πολλοί μαζί, σε πολύ περιορισμένη ακτίνα στην καρδιά της πόλης. Ανάμεσα στην νομιμότητα και στην παρανομία.
Αν αρρωστήσει κάποιος, θα αρρωστήσουν πολλοί. Πως θα βγάλουν τότε το μεροκάματο; Και από που να ζητήσουν βοήθεια..
Φυσικά, πρώτοι από όλους στις προφυλάξεις και στην αυστηρότητα είναι οι Κινέζοι. Είναι αυτοί που αντιδρούν πιο έντονα αν προσπαθήσει κάποιος να μπει σε κατάστημά τους χωρίς μάσκα. Απλώς δεν τον αφήνουν να περάσει.
Είναι αυτοί που δεν θέλουν φωτογραφίες. Από πουθενά. Ίσως μόνο αν είναι από την πρεσβεία τους. Μυστικοπαθής λαός.
Στην Σοφοκλέους η πυκνότητα των αντρών που κυκλοφορούν κάθετα στον δρόμο ή που στέκονται μπροστά από καταστήματα στο πεζοδρόμιο, γίνεται ανησυχητική, ιδίως για περιόδους κορωνοϊού και πανδημίας, σαν αυτή που ζούμε. Η Σωκράτους είναι το τελευταίο πέρασμα πριν βγει ο περιπατητής στην φωτεινή κι επίσημη οδό Αθηνάς και πάλι.
Η εικόνα της Σωκράτους από μακρυά, εκφράζει περιεκτικά το τοπίο της πιο χρωματιστής και πολυφυλετικής αγοράς της πόλης.