Στο ένα από τα τρία περίπτερα της πλατείας Εξαρχείων, αυτό που βρίσκεται στη συμβολή της Στουρνάρη με την Σ. Τρικούπη, θα βρεις κάμποσα fanzines, κυρίως πολιτικού προβληματισμού (μέχρι τις αρχές των 00s, που οι “παραδοσιακοί” φανζινάδες μεγάλωσαν και άρχισαν να εγκαταλείπουν το σπορ, το περίπτερο λειτουργούσε σαν άτυπο κέντρο ανεξάρτητου Τύπου, με δεκάδες fanzines, πολλά εκ των οποίων ήταν μουσικά). Αν σε ενδιαφέρει να μάθεις σχετικά με την ελληνοσερβική φιλία, τις επιτροπές κατοίκων ή ακόμα και για την ιταλική αντεπανάσταση, ρίξε μια ματιά όταν πας να πάρεις τσίχλες στο σταντ στα δεξιά σου και στα κάτω ράφια που συνήθως ψάχνεις για να βρεις κρουασάν και πατατάκια και σίγουρα όχι περιοδικό από τις εκδόσεις antifascripta. Κοστίζουν από 1.50 έως και 10 ευρώ, ενώ η Κωνσταντίνα που δουλεύει εκεί λέει πως τα έντυπα αυτά ανανεώνονται συχνά και έχουν ζήτηση κυρίως από νέο κόσμο.
Στο περίπτερο που συναντάς κατεβαίνοντας τη Χ. Τρικούπη και φτάνοντας στην Πανεπιστημίου, ακριβώς απέναντι από την στοά του βιβλίου, θα βρεις τον Γρηγόρη και την απίστευτη πατέντα του που έχει ονομάσει ”antistress system”. Εργάζεται εκεί εδώ και τριάντα χρόνια αλλά μόνο τα τέσσερα τελευταία έχει τοποθετήσει αυτό τον χάρτινο σωλήνα, στον οποίο πετάει τα ρέστα που σου οφείλει και φτάνουν σε σένα μέσα σε ένα γυάλινο μπολάκι. ”Μου αρέσει να στύβω το μυαλό μου για να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη και αυτό που βλέπεις είναι αποτέλεσμα αυτής της αγάπης μου για τις πατέντες. Η συγκεκριμένη είναι διασκεδαστική τόσο για μένα, όσο και για τους πελάτες μου. Νομίζω ότι τους αρέσει ο ήχος που κάνουν τα κέρματα όταν χτυπούν στο γυαλί. Κάνει εντύπωση σε όποιον σταματάει για να ψωνίσει και ειδικά στους τουρίστες που το φωτογραφίζουν και μετά φέρνουν και άλλους για να το δουν. Θέλω όποιος έρχεται εδώ να γελάει και να είναι ευγενικός, δεν μου αρέσουν οι μουρτζούφληδες, έρχονται μια, δυο, τρεις και μετά προσπαθώ να τους διώξω. Βάζω πρώτα την ηρεμία μου και μετά το κέρδος, άσε που δουλεύω όλη μέρα όποτε δεν έχω χρόνο να διασκεδάσω, γι αυτό και προσπαθώ να περνάω καλά στο περίπτερο”. Εργασία και χαρά λοιπόν.
Μπορεί να μην το λες ακριβώς περίπτερο, αλλά ένα τυπικό κιόσκι με εγχώριο τύπο που συναντάς ανά τετράγωνο στο κέντρο της πόλης. Βέβαια, το συγκεκριμένο είναι γνωστό για τα περιοδικά και τις εφημερίδες ερωτικού περιεχόμενο που προσφέρει και σε μεγάλη ποικιλία μάλιστα. Ναι, σίγουρα έχεις δει και αλλού. Μάλλον όμως δεν έχει συναντήσει τέτοιου είδους έντυπα, των οποίων η έκδοση μοιάζει με εφημερίδα δημοτικής παράταξης, παρά με πονηρή φυλλάδα. Γι’ αυτό, αν τύχει να σε βγάλει ο δρόμος ακριβώς δίπλα από το δημαρχείο Αθηνών, τσέκαρε απλά τους ευφάνταστους τίτλους τους, όπως είναι ”Το καρότο”, ”Πασαρέλα”, ”Γόβα στιλέτο” και ”Το ροδάκινο”. Το σεξ και το εξώφυλλο θέλουν φαντασία.
Στην οδό Περικλέους υπάρχει ένα περίπτερο χάρμα οφθαλμών. Είναι βαμμένο σε ένα έντονο μπλέ χρώμα και την τέντα του στολίζουν πολύχρωμα αστεράκια, αντί για μια απλή διαφήμιση προϊόντος. Απ’ έξω έχει έναν πίνακα που υποδεικνύει στους περαστικούς πως να ρωτούν ευγενικά ό,τι θέλουν, προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους, διαφορετικά το κόβουμε λίγο χλωμό αν ρωτήσουν χωρίς τακτ την Μιρέλα. Κατά την ίδια το μυστικό της επιτυχίας σε αυτή τη δουλειά είναι το τρίπτυχο ευγένεια- καθαριότητα- γεμάτα ράφια. ”Εργαζόμουν στο κοσμηματοπωλείο απέναντι και κοίταζα δεκαέξι χρόνια αυτό το περίπτερο. Παρότι μου έλεγαν ότι δεν πάει καλά, εγώ το ήθελα. Το πήραμε πριν ενάμιση χρόνο και από τότε το βάψαμε και του βάλαμε τριγύρω γλάστρες με λουλούδια. Προσπαθώ να το διατηρώ συνεχώς όμορφο και καθαρό. Σταματάει πολύς κόσμος και με ρωτάει ενθουσιασμένος πως γίνεται να είναι μπλε”. Ποιος είπε ότι τα περίπτερα δεν επιδέχονται εικαστικής παρέμβασης;
Δίπλα στη Βαρβάκειο αγορά βρίσκεται το ιδανικό περίπτερο για όσους κρυώνουν λίγο παραπάνω αυτές τις μέρες και πέταξαν -απερίσκεπτα- τα ρούχα του στρατού. Εκεί λοιπόν πωλούνται ωραιότατες μάλλινες σκελέες στην τιμή των 10 ευρώ. Ο Γιώργος υποστηρίζει ότι το κάθε περίπτερο, ανάλογα με την περιοχή που βρίσκεται, παρέχει τα πράγματα που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι, οι συχνοί επισκέπτες και οι εργαζόμενοι της. ”Στην Ακρόπολη θα βρεις σουβενίρ, κοντά σε ένα νεκροταφείο θα βρεις καντήλια, εδώ είναι η αγορά και θα βρεις σε μένα μακριά σώβρακα για βαρβάτους άντρες που δουλεύουν όλη μέρα δίπλα στα ψυγεία και πρέπει κάπως να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους. Στις νέες γενιές φαίνεται περίεργο, αλλά μάλλον κάτι ήξεραν οι γυναίκες, παλιά στα χωριά, που τα έγνεθαν από μαλλί προβάτου για να μην αρρωσταίνουν οι άντρες και τα παιδιά τους”. Για το συγκεκριμένο εσώρουχο πάντως πωλείται και το ασορτί μάλλινο μπλουζάκι του στα 8 ευρώ για όσους επιθυμούν να τα ταιριάζουν.
Page: 1 2