Μια επιτυχημένη ιδέα που ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια από πέντε Ιάπωνες, έχει κάνει εδώ και τρεις εβδομάδες την εμφάνισή της και στη χώρα μας, συγκεκριμένα δίπλα στα ΤΕΙ Αθηνών. Εμπνευστής της είναι ο Πέτρος Δεμερτζής, που αποφάσισε να αφήσει τη δημοσιογραφία μετά από 18 χρόνια και να ασχοληθεί με την επιχείρηση, έχοντας ως συνεργάτες την αδελφή της συζύγου του και τον σύζυγό της.
Ο ίδιος μας εξηγεί τι σημαίνει 2dots. «2dots είναι δυο τελείες που ορίζουν τον συντομότερο δρόμο, δηλαδή μια ευθεία. Θέλουμε να είμαστε ο συντομότερος δρόμος ανάμεσα σε μία εταιρεία, ένα προϊόν, μια υπηρεσία και στους πελάτες, τους χρήστες του. Αυτό είμαστε στην πραγματικότητα».
Πώς, όμως, συνδέονται δωρεάν φωτοτυπίες, εταιρείες και πελάτες στα πλαίσια της επιχείρησης; Τι ακριβώς κάνει, τι προσφέρει, αλλά και τι ζητά;
«Όπως ακριβώς γράφουμε και στην πόρτα, δίνουμε δωρεάν φωτοτυπίες σε όλους, όσες θέλουν, πάντα, για πάντα. Κάποιος που μπαίνει μέσα στο μαγαζί την πρώτη φορά, θα γίνει μέλος, θα μας δώσει δύο-τρία στοιχεία, μόνο και μόνο γιατί πρέπει να έχουμε μια βάση δεδομένων, να ξέρουμε πόσοι μπαίνουν, ώστε να δείχνουμε αριθμούς στις εταιρείες. Αν δεν επιλέξουν να χρησιμοποιηθούν οι διευθύνσεις email ή το κινητό, δεν θα χρησιμοποιηθούν. Επίσης, τα ζητάμε για να δείξουμε ένα, μικρό έστω, έσοδο στην Εφορία.
Γίνεται, λοιπόν, μέλος, μας δίνει δύο ευρώ για όλο το 2014 -ελπίζουμε ότι το 2015 δεν θα χρειάζεται να μας δώσει τίποτα- και βγάζει όσες φωτοτυπίες και εκτυπώσεις θέλει εφεξής, δωρεάν. Μόνο αν θέλουν να βγάλουν κάτι, π.χ. μια εργασία που δεν θέλουν να έχει διαφήμιση, τους χρεώνουμε την χαμηλότερη τιμή που υπάρχει στην αγορά. Μπορούν, επίσης, να στείλουν είτε μέσω email είτε μέσω του facebook, ένα αρχείο, ή όσα αρχεία θέλουν, και να έρθουν να τα πάρουν από το μαγαζί την ίδια ή την επόμενη μέρα.
Οι φωτοτυπίες που τους δίνουμε δωρεάν είναι μιας όψης, γιατί η πίσω όψη κάθε φύλλου έχει μια διαφήμιση, ολοσέλιδη και έγχρωμη. Τα φύλλα που χρησιμοποιούμε δεν είναι 80 γραμμαρίων, αλλά 100 γρ., λίγο πιο βαριά, πιο χοντρά μόνο και μόνο για να μην έχουν καμία διαφάνεια, ώστε να μην ‘ενοχλούν’ κανέναν όταν διαβάζει, μελετάει ή… κάνει σαΐτες με τις φωτοτυπίες του. Προσπαθούσαμε να είναι πάρα πολύ εύκολο κι απλό».
Είναι εύλογο, βέβαια, να υπάρχει δυσπιστία στο άκουσμα μιας δωρεάν παροχής υπηρεσίας ή προϊόντος. Τουλάχιστον, μέχρι σήμερα υπήρχε κάπου μια παγίδα. Ο Πέτρος Δεμερτζής το κατανοεί, το αντιμετωπίζει, αλλά μέχρι στιγμής, κερδίζει τους δύσπιστους. «Δυσκολεύονται να το πιστέψουν τις πρώτες φορές που το ακούνε είτε από εμάς είτε βλέποντας τις ταμπέλες ή τις αφίσες ή όταν τους το λέει κάποιος φίλος τους. Πρέπει να τους το πεις περίπου πέντε φορές για να το πιστέψουν. Παρ’ όλα αυτά, η γενιά του internet μεγαλώνει εντελώς διαφορετικά από τις προηγούμενες και κάθε άνθρωπος χρησιμοποιεί τα περισσότερα δωρεάν πράγματα απ’ όσα χρησιμοποιούσε ποτέ. Όταν έρχονται την πρώτη μέρα δεν μπορούν να το πιστέψουν, αλλά τη δεύτερη, το λένε στους φίλους τους. Είναι δυο-τρεις παρέες που έχουν έρθει 3-4 φορές πια κι η καθεμία έχει φέρει από δέκα άτομα. Έχουν την περηφάνια ότι είναι οι ‘έξυπνοι’ που κατάλαβαν αυτό που οι άλλοι ήταν δύσπιστοι ν’ αποδεχτούν. Δεν κρύβουμε κάτι, τους λέμε από την πρώτη στιγμή τους όρους για να γίνουν μέλη. Πρέπει να είστε ενήλικοι, ν’ αποδεχτείτε πως ό, τι μήνυμα ή διαφήμιση έρχεται από πίσω, αν πέσει στα χέρια ενός παιδιού, είναι δική σας ευθύνη -γι’ αυτό σας ζητάμε να είστε ενήλικοι, γιατί αύριο μπορεί να έχουμε τσιγάρα ή ποτά. Δεν θα έχουμε ποτέ κόμματα, τους το λέμε, το έχουμε συμφωνήσει και μέσα μας και μεταξύ μας, το ξεκαθαρίζουμε και στις εταιρείες με τις οποίες συζητάμε για να πάρουμε διαφήμιση».
Τα εμπόδια και οι δυσκολίες με την ελληνική γραφειοκρατία, ωστόσο, ήταν πολλά. Δεν αρκούν, όμως, για να ανακόψουν τα σχέδια επέκτασης της επιχείρησης.
«Φιλοδοξούμε ν’ ανοίξουμε αρκετά γρήγορα κι άλλα μαγαζιά, Αρχικά, τα πρώτα θα είναι σίγουρα σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Ξεκινάμε με την Αθήνα και αν προλάβουμε μες στον πρώτο χρόνο, και τη Θεσσαλονίκη. Θέλουμε ν’ ανοίξουμε τα πρώτα 4-5 δικά μας και κατευθείαν ν’ αρχίσουμε να δίνουμε franchise.
Αν κλείσουμε τη συμφωνία με κάποιον απ’ τους επενδυτές, τα επόμενα καταστήματα θα είναι στου Ζωγράφου, στο κέντρο της Αθήνας -ή απέναντι απ’ τη Νομική ή κοντά στο Πολυτεχνείο, σε κομβικό σημείο. Ακολουθεί το Πάντειο και το πέμπτο μαγαζί θα δούμε αν θα είναι το Πανεπιστήμιο του Πειραιά, η ΑΣΟΕΕ ή η Θεσσαλονίκη. Αν μπορούσαμε να μην ανοίγουμε μαγαζιά, αλλά να μπαίνουμε στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, μόνο με ένα μηχανάκι με έτοιμο χαρτί που απλά θα το φορτώναμε κάθε μέρα, θα το κάναμε. Δυστυχώς, είναι πρακτικά αδύνατον».
Υπάρχει, όμως, κάτι που προσπαθούν να κάνουν και αφορά την επαναπροσέγγιση του διαφημιστικού κοινού από τις εταιρείες. «Αυτό που μπορούμε ν’ αλλάξουμε είναι τον τρόπο που επικοινωνούν τα προϊόντα, τις προσφορές και τις υπηρεσίες τους. Να τους κάνουμε να ‘τραβάνε’ τους πελάτες ή τους χρήστες τους, αλλά δίνοντας κάτι παραπάνω. Ό, τι και να δώσεις, αυτό τον καιρό ειδικά, θα σε κάνει ν’ ανέβεις στην εκτίμηση των ανθρώπων. Όταν βλέπουν τη διαφήμιση σε κάθε σελίδα που γυρνάνε, σκέφτονται ότι αυτή την εκτύπωση δεν την πλήρωσα, γιατί έχει από πίσω αυτό».
Στους επόμενους στόχους είναι και η οικολογική αναβάθμιση. «Θέλουμε, ει δυνατόν, μέσα στον πρώτο ενάμιση χρόνο, να γίνουμε όσο πιο οικολογικοί γίνεται. Έχουμε, έτσι κι αλλιώς, μηχανήματα που καταναλώνουν το λιγότερο ρεύμα, τη λιγότερη ενέργεια, είναι όσο το δυνατόν πιο ‘πράσινα’, με λιγότερα μελάνια και πιο αποδοτική χρήση γραφίτη».
Ανεβάζουν, όμως, με την κίνηση και την επιχειρηματική τους οπτική, τις απαιτήσεις των ανθρώπων και καταναλωτών. Ο Πέτρος Δεμερτζής το εύχεται. «Μακάρι να γίνουμε λίγο πιο απαιτητικοί. Η αλληλεγγύη, άλλωστε, είναι αυτό που θέλουμε».
2dots, Αγίου Σπυρίδωνος 80, Αιγάλεω, www.2dots.gr