Ο Bleeps είναι ένας από τους καλύτερους Αθηναίους graffiti artist με αρκετά έργα στους τοίχους της πόλης, τα περισσότερα εκ των οποίων με κοινωνικοπολιτική θεματολογία. Ο ίδιος εξηγεί παρακάτω από πού εμπνεύστηκε για το τελευταίο του έργο και από πού άντλησε τις αναφορές του.
Τι θα μπορούσε να ξεπεράσει την τάση δημιουργίας εναλλασόμενων μοδών;
Τι δημιουργεί τη φασιστική συμπεριφορά, που μπορεί πολύ εύκολα να προσθέτει και το Αντί- ως διακοσμητικό στοιχείο;
Τι μπορεί να οπλίζει τα χέρια ατόμων για να σκοτώσουν ή να κάνουν κακό σε άλλα άτομα;
Θυμάμαι τον ΑντιΟιδίποδα που έχει γραφεί από τους Gilles Deleuze & Felix Guattari.
Στην εισαγωγή που έχει γραφεί από τον Michel Foucault σε λίγες γραμμές γίνεται κατανοητή η σχιζοφρένεια του καπιταλισμού που θα μπορούσε να ονομαστεί ο πυρήνας ενός απολυταρχισμού.
“Ο φασισμός μέσα σε όλους μας, στο κεφάλι και στην καθημερινή μας συνπεριφορά, ο φασισμός που μας κάνει να αγαπούμε τη δύναμη, να επιθυμούμε το ίδιο πράγμα που μας κυριαρχεί και μας εκμεταλλεύεται”
Πρόσθεσα αυτά τα λόγια επιδιώκοντας να αγγίξω τον πυρήνα του ζητήματος που απασχολεί την ειδησιογραφία τελευταία και ουσιαστικά τον καθημερινό άνθρωπο.
Από την άλλη πλευρά ένα φιλμ του Fritz Lang. Το “Μ” που προβλήθηκε το 1931.
Η σκηνή του μονολόγου του Beckert στο λαϊκό δικαστήριο αποκαλύπτει την πραγματικότητα, όπως αργότερα συγκεντρώνεται στη φράση της μητέρας της Elsie “όλοι εσείς”…
Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την επίδειξη τέτοιων ακροτήτων, άσχετα από την κοινωνική μας θέση.
Το γνωρίζω ότι η αδικία αυτού του συστήματος είναι δυσαποδεκτή -Εγώ δεν δύναμαι- αλλά τέτοιες έννοιες παρουσιάζουν λίγα στεγανά κι εύκολα υπόκεινται σε σχετικοποίηση.
Η φιγούρα μιας κοπέλας που μάλλον μοιάζει «χαμένη» ή και «σαστισμένη» στο νέο γνωσιακό κόσμο, όπου το γνωσιακό μετατρέπεται σε φετιχιστικό, κρατώντας το smartphone της όπως οι μοναχοί το κομποσκοίνι τους. Από την άλλη μας επιδεικνύει τη φράση στο t-shirt της ANTIFASCIS ”M”. Άραγε ποιοι κόσμοι ανοίγονται εκεί; Υπάρχει σίγουρα μια οδός διαφυγής είπε ο παλιάτσος στο ληστή.
Οι κολώνες φτιαγμένες από ρετάλια κουρελούς, χαρτόνια, εκτυπωμένα χαρτονομίσματα και οδοντιατρικά εκμαγεία.
Ένα «χρυσό» χέρι διορθώνει τη λέξη δημοκρατία σε δημαγωγία.
Τα φαντάσματα του Ναζισμού χαιρετούν, αναδυόμενα από χώμα, πάνω στο οποίο βρίσκεται κι η κεντρική φιγούρα του έργου, πατώντας γερά με τις ολοκαίνουριες Wehrmacht.
Το ερώτημα που προκύπτει απλό:
Τι μπορούμε να κάνουμε; Να νομιμοποιήσουμε το πολιτικό status quo αποδιώχνοντας τις ακρότητες και να συνεχίσουμε νιώθοντας χαρούμενοι;
Θα πρότεινα να επιζητήσουμε κανέναν εκπρόσωπο και να επανιδρύσουμε τη δημοκρατία αποδεχόμενοι ένα σύνταγμα που δεν θα εξυπηρετεί την μεγαλοαστική τάξη αλλά το πλήθος (multitude).
Ακολουθεί μια επιλογή από τα καλύτερα έργα του Bleeps