ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Άρνηση, του Γιώργου Σεφέρη

Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι· μα το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή…

2 years ago

Κι ακούμπησα και πλάγιασα στες κλίνες των, του Κ.Π. Καβάφη

Στης ηδονής το σπίτι όταν μπήκα, δεν έμεινα στην αίθουσαν όπου γιορτάζουν με κάποια τάξιν αναγνωρισμένοι έρωτες. Στες κάμαρες επήγα…

2 years ago

Λέω και γίνομαι, του Γιώργου Σαραντάρη

Λέω και γίνομαι Ό,τι ποθεί η μέρα Φύλλωμα στόμα Αναπνέω Καλαμιώνας Γέρνω στην προσευχή Θα φιλήσω τη θάλασσα Και η…

2 years ago

Η νύχτα, του Κωστή Παλαμά

Κυπαρισσομαστόρευτη με τ’ άσπρο σου μπαϊράκι, μια συντροφιά παρθενική, φελούκα αρχοντική, σε χαίρεται· μια λυγερή σου κυβερνά το δοιάκι… Μα…

2 years ago

Άσπρο περιστέρι, του Νίκου Γκάτσου

Όποιος πόνεσε μέσα στη ζωή όποιος έκλαψε σαν μικρό παιδί τώρα τίποτα πια δε σου ζητά μόνο στ’ όνειρο θα…

2 years ago