Θυμήθηκα, όλως τυχαίως, κάτι αέρινο, πουκάμισο δικό σου όπου τσαλάκωνα τον εαυτό μου σκέψη κρυφή που κουλουριαζόταν στα πόδια σου…
Το αφησμένο πέσιμο του ψαλιδιού απάνω στο τραπέζι που ‘ν’ γ γυαλάδα του σαν όψη φωτισμένη από θυσίες, κει μέσα…
Η ΝΗΣΙΩΤΟΠΟΥΛΑ του Κώστα Κρυστάλλη Νησιωτοπούλα κάθεται σε μαρμαρένιον πύργο, με κέντημα στα χέρια της, μ᾿ ἀγάπη στην καρδιά της.…
Κορίτσι με της θάλασσας την αλισάχνη· χνούδι ξανθό στον ασημί θρυμματισμένο ουρανό με ξέπλεκα μαλλιά μάτια φεγγάρια και ήλιους μαζί…