Τα μάτια σου είναι δυο κλειστά παράθυρα το μεσημέρι και τα χείλια σου σαν κάποιες σιωπές κοπώσεως τα πεύκα στο…
Έπεσα για να κολυμπήσω κι άφησα την καρδιά μου πίσω Άφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μας στην…
Μ Α Ρ Α Μ Π Ο Υ του Νίκου Καββαδία Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί πως…
Το χέρι μου στα μαλλιά σου φίδι που γυρνάει στη φωλιά του αφού έκαμε κακό. Η ψυχή μου ελαφρώς λερωμένη…
Μην πεις πως δεν πόθησες τα φτερά του παγονιού, ένα φόρεμα να σκουπίζει την πίστα με βαλς. Κι αν την…
Το ελεύθερο πουλί κάνει άλμα στην πλάτη του ανέμου και αιωρείται κατεβαίνοντας μέχρι την άκρη του ρεύματος βουτά τα φτερά…
Στα μάτια του ζώου βλέπω καλύτερα την έκταση όπου σε αντάμωσα γυρνώντας μόνος και άρρωστος πίσω, στ’ αχνάρια της χαμένης…
Τα παιδιά κάτω στον κάμπo δεν μιλάν με τον καιρό μόνο πέφτουν στα ποτάμια για να πιάσουν τον σταυρό. Τα…
Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι· μα το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή…