Θυμήθηκα, όλως τυχαίως, κάτι αέρινο, πουκάμισο δικό σου όπου τσαλάκωνα τον εαυτό μου σκέψη κρυφή που κουλουριαζόταν στα πόδια σου…
Το αφησμένο πέσιμο του ψαλιδιού απάνω στο τραπέζι που ‘ν’ γ γυαλάδα του σαν όψη φωτισμένη από θυσίες, κει μέσα…
Η ΝΗΣΙΩΤΟΠΟΥΛΑ του Κώστα Κρυστάλλη Νησιωτοπούλα κάθεται σε μαρμαρένιον πύργο, με κέντημα στα χέρια της, μ᾿ ἀγάπη στην καρδιά της.…
Κορίτσι με της θάλασσας την αλισάχνη· χνούδι ξανθό στον ασημί θρυμματισμένο ουρανό με ξέπλεκα μαλλιά μάτια φεγγάρια και ήλιους μαζί…
Δεν ξέρω πώς να σου το ειπώ. Mα ο δρόμος, χθες το βράδυ μες στην σταχτιά τη συννεφιά σα θέατρο…
Ο ήλιος δεν αναπαύεται ποτέ Κάποτε η χαρά μας αναπαύεται Όπου περνάμε Φυτρώνουν δέντρα Ένας αγέρας απαλός Ανοίγει τα μάτια…
Ανοίγω τα μάτια μου και είσαι εσύ που ξέρεις να αγαπάς ξέρεις να περιμένεις να ξυπνήσω και να μου πεις:…
Στη Μήτσα Φύσαγε ο αγέρας ανέβαζε τη στάχτη τους την πήγαινε στον ουρανό φοβόταν εκείνη φοβόταν ουά φοβιατσιάρα της…