Το αφησμένο πέσιμο του ψαλιδιού απάνω στο τραπέζι που ‘ν’ γ γυαλάδα του σαν όψη φωτισμένη από θυσίες, κει μέσα…
Η ΝΗΣΙΩΤΟΠΟΥΛΑ του Κώστα Κρυστάλλη Νησιωτοπούλα κάθεται σε μαρμαρένιον πύργο, με κέντημα στα χέρια της, μ᾿ ἀγάπη στην καρδιά της.…
Κορίτσι με της θάλασσας την αλισάχνη· χνούδι ξανθό στον ασημί θρυμματισμένο ουρανό με ξέπλεκα μαλλιά μάτια φεγγάρια και ήλιους μαζί…
Δεν ξέρω πώς να σου το ειπώ. Mα ο δρόμος, χθες το βράδυ μες στην σταχτιά τη συννεφιά σα θέατρο…
8Θυμήσου∙ το μαχαίρι μου ασκείται συνέχεια στο δίκαιον. Ρωτάς για τη ρωγμή στον τοίχο που στάζει τον αμίλητο. Ρωτάς για…
Ο ήλιος δεν αναπαύεται ποτέ Κάποτε η χαρά μας αναπαύεται Όπου περνάμε Φυτρώνουν δέντρα Ένας αγέρας απαλός Ανοίγει τα μάτια…
Ανοίγω τα μάτια μου και είσαι εσύ που ξέρεις να αγαπάς ξέρεις να περιμένεις να ξυπνήσω και να μου πεις:…
Στη Μήτσα Φύσαγε ο αγέρας ανέβαζε τη στάχτη τους την πήγαινε στον ουρανό φοβόταν εκείνη φοβόταν ουά φοβιατσιάρα της…
Τα μάτια σου είναι δυο κλειστά παράθυρα το μεσημέρι και τα χείλια σου σαν κάποιες σιωπές κοπώσεως τα πεύκα στο…
Έπεσα για να κολυμπήσω κι άφησα την καρδιά μου πίσω Άφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μας στην…
Μ Α Ρ Α Μ Π Ο Υ του Νίκου Καββαδία Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί πως…