Zητώ τους μυστικούς Xριστούς στα τέμπλα και τους νάρθηκες. Aυτό που έβλεπα παιδί ξανά με συνταράζει. Mες στα σκοτάδια τον…
Λυγμοί μακρόσυρτοι Απ’ τα βιολιά Του φθινοπώρου Σφίγγουνε την καρδιά μου Με τη μονότονη Θηλιά του πόνου. Βαριά η ανάσα…
Το ρόδι του τραπεζιού ράγισε… Οι ξεραμένοι χυμοί απέσπασαν την προσοχή, λέρωσαν το ύφασμα. Βρομιά στη βρομιά δεν την αντιλαμβάνεσαι.
Στην εκταφή της μάνας μας θα ᾽πρεπε να ερχόσουν -το σπάρτο πώς σκόρπαγε την άχνα της γης- πέρα κει στο…
Στις όχτες του ποταμιού που εφύσαγε κι οι πέτρες ήτανε δίχως χαρά, μ' ένα κρύο, αδέκαστο φως. Kυρίες φιλοθεάμονες τον…