Π Ρ Α Σ Ι Ν Ο της Παυλίνας Παμπούδη Έχω πράσινα μάτια και το δικαίωμα να ορίσω Καθώς το…
Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα είδα το βράδυ αυτό. Kάποια χρυσή, λεπτότατη στους δρόμους ευωδιά. Kαι στην καρδιά αιφνίδια καλοσύνη. Στα…
ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ του Γιάννη Στίγκα για την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ Γεμάτο πούπουλα το στήθος της ο ίσκιος της και το…
Γύρω στη θάλασσα η στεριά, στ’ ακροθαλάσσι η χλόη Και κάποια δέντρα που λυγούν στου δειλινού τις αύρες Και σβήνει…
Θυμάμαι κάτι σκαλοπάτια και καθόμουνα συνήθως Ιούλιο με απόλυτη φαντασία φεύγοντας στις αχανείς εκτάσεις ενός δικού μου στερεώματος. Εδώ δε…
Την ακούει κάθε φορά που επιστρέφει∙ ανύποπτη μέσα στο χώρο που κατοικεί. Σχεδόν μια κορνίζα καρφωμένη στον τοίχο χωρίς πρόσωπο…
Πράγματι η νύχτα με συμφέρει. Πρώτα-πρώτα ελαττώνει τις φιλοδοξίες· ύστερα διορθώνει τις σκέψεις· έπειτα συμμαζώνει τη θλίψη και την κάνει…
Α: Τα βράδυα, μερικές φορές, δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν ξέρω τι να τους κάνω όλους αυτούς, όλα αυτά, που…
με πρόφτασε ο άνεμος σαν ξένο κι εκείνη τρέμει μες στο καλοκαίρι βαρούν τα μαύρα ρούχα ακόμα κι απομένουν κάποιοι…
Είχαμ’ ελπίδες μια φορά κι ιδέες πολύ μεγάλες κι η αγάπη μας ήταν βαθιά κι είχε ψηλό σκοπό. Μα σβύστηκαν…
είσαι δικιά μας το κατάλαβα με τη μια σε χόρταινα σε αλώνια και σαλόνια στον χρόνο σε ξεδιάλεγα αιώνες άσε…
Σ’ ακούω με όλους τους πόρους μου να τρέχεις σε ξένες πόλεις, με ρούχα χάρτινα κάνοντας ένα θόρυβο που προμηνύει…