τέρμα Σκουφά μου σπάνε τα νερά έτσι όπως πήγαινε το πράγμα θα γεννούσα σηκώνεται για τουαλέτα ο άνθρωπος γυρίζει, του’χω…
Υπάρχει, λένε, στην έρημο ένας καθρέφτης. Αν πας εκεί και κοιτάξεις θα ιδείς σε μια στιγμή το αληθινό σου πρόσωπο…
Λυπάμαι τις νοικοκυρές έτσι που αγωνίζονται κάθε πρωί να διώχνουν απ’ το σπίτι τους τη σκόνη, σκόνη, ύστατη σάρκα του…
Eίχε όλα της τα μάγια η νύχτα· μόνη Eσύ έλειπες. Aργά κινάω να φύγω, Mα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ…
Κι αντί να ξεφυτρώσουν νύχια στην καρδιά σου και στα μάτια σου ψάχνεις, κοιτάς τριγύρω ό,τι απέμεινε απ’ τα ερείπια…
Την στοχάζομαι. Η φωνή της, λες, μου εμίλει ριγηλή σαν μέσ’ σε όνειρο – και τ’ όμμα ήταν σφαίρα. Σπασμός…
I Πω, πω, τι κρύο κάνει… επάγωσαν οι μάσκες στις βιτρίνες∙ ένα τριμμένο ντόμινο πώς να ζεστάνει την καρδιά μου…
Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα σβήνει την προηγούμενη και πάει. Άλλοτε σβήνει την επόμενη, καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα. Βροχές…
Όταν είμαστε πολύ δυνατοί – ποιος υποχωρεί; πολύ εύθυμοι, -ποιος γίνεται γελοίος; Αν είμαστε πολύ κακοί, – τι θα μας…
Η χώρα της σιωπής είναι από κρύσταλλο γαλάζιο κρύσταλλο, σαν από πάγο. Εκεί χορεύουνε τα πάντα αθόρυβα κι όλες οι…
Γεννιέται ο άνθρωπος κι ο ήλιος γίνετ’ αμέσως πάθος ο ποιητής έχει ένα δρόμο σαν όνειρο μαύρο χαμογελαστό έχει ένα…
ξέρω ότι αν είχα μια φορεσιά — ένα φράκο— χρώματος πράσινο ανοιχτό με μεγάλα κόκκινα σκοτεινά λουλούδια αν στη θέση…
Bρέχει– και κάν' η φύσις ήχους τόσο γλυκούς, το διάβασμα ν' αφήσης και να σταθής ν' ακούς... Στις σκάλες, στο…
Τι παλαιότερο απ’ το χρόνο σαν χρυσού κοίτασμα Μες στην ιλύ του νου σου πιθανόν έλαμψε ώστε Άσταλτα κι άπιαστα…
Φεγγάρια, όργανα, σεντέφια, ρόδα, λάμπες καθώς επίσης και του Ντύρερ οι γραμμές οι εννιά αριθμοί, το μεταβλητό μηδέν, όλα αυτά,…
Σκιές έπεφταν καπνοί ανέβαιναν ένας άλλος καιρός υπήρχε σε ρολόγια που ζούσαν μαζί μας ιστορίες μιας άλλης ζωής μετρώντας πόσα…