ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τα κεράσια, του Γεώργιου Δροσίνη

Στη μικρή μου κερασιά κρεμασμένα· ντροπαλά, μισοκρυμμένα μες στων φύλλων τη δροσιά ροδοκοκκινίζουνε, σαν χειλάκια που φιλιά λαχταράνε, μα δεν…

3 years ago

Tο γλωσσάριο των ανθέων, του Νίκου Εγγονόπουλου

την ποίησιν ή την δόξα; την ποίηση το βαλάντιο ή τη ζωή; τη ζωή Χριστόν ή Βαραββάν; Χριστόν την Γαλάτεια…

3 years ago

Φούντωσε το χορτάρι στο δωμάτιο, του Γιάννη Κοντού

Φούντωσε το χορτάρι στο δωμάτιο. Δεν μπορώ να μετακινηθώ. Ένα λιοντάρι με περιεργάζεται με τα κίτρινα μάτια του. Δεν είμαι…

3 years ago

Η αδάμαστη, του Γιάννη Ρίτσου

Όχι γαλάζιος, – λέει – ο ουρανός είναι κόκκινος με κίτρινες κουκκίδες. Έτσι λέει. Στρώνει το χέρι της, παίρνει το…

3 years ago

Ο πειρασμός, του Μίλτου Σαχτούρη

Πίσω από τις μαυροφορεμένες γριές πίσω απ’ την πλάτη τους το άσπρο κρεβάτι και πάνω καταμόναχο το μήλο όπως και…

3 years ago

Οι εποχές θα με σκεπάσουν, της Κατερίνας Γώγου

Ο Ι  Ε Π Ο Χ Ε Σ  Θ Α  Μ Ε  Σ Κ Ε Π Α Σ Ο Υ…

3 years ago

Αβέβαιο νέκταρ, του Χρήστου Ιωάννου Τσαρούχη

Στραγγίζεις ολόκληρη ζωή και βγάζεις μια σταγόνα λέξης. Στις δέκα σταγόνες πετάς τις εννιά. Τη μια που μένει από χίλιες…

3 years ago

Αφρός, του Ανδρέα Εμπειρίκου

Είναι οι πόθοι μιναρέδες στυλωμένοι Λάμψεις του μουεζίνη στην κορφή τους Φωτοβολίδες των κραυγών της οικουμένης Πυγολαμπίδες σε συρτάρια κορασίδων…

3 years ago

Σα βράδιασε ήμουν εκεί που συμφωνήσαμε, του Καρατζάογλαν

Σα βράδιασε ήμουν εκεί που συμφωνήσαμε Το ‘χα μαντέψει, η μαυρομάτα μου δε φάνηκε Άραγε ύπνος βαρύς να τηνε πήρε;…

3 years ago

Μεγαλυνάρι, του Νικηφόρου Βρεττάκου

Τ’ όνομά σου : ψωμί στό τραπέζι. Τ’ όνομά σου : νερό στην πηγή. Τ’ όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχώμενων…

3 years ago

Μια ματιά, του Ουώλτ Ουίτμαν

Μια ματιά έριξα μέσα από μια χαραμάδα. Σε μια παρέα εργατών και καροτσέρηδων γύρω απ’ τη σόμπα κάποιου καπηλειού αργά…

3 years ago

Ήθελε να ‘χει τα ρούχα τ’ ουρανού, του Γουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς

Αν είχα του ουρανού τα κεντημένα  ρούχα Με ύφανση από χρυσό και ασημένιο φως Τα γαλανά τα σκούρα και τα…

3 years ago

Λυπημένα δειλινά, του Ζαχαρία Παπαντωνίου

Στης γειτονιάς της φτωχικής γυρίζει ο νους μου τα στενά, τα λυπημένα δειλινά στοχάζομαι της Κυριακής. Μέσα στην κόκκινη αντηλιά…

3 years ago

Η κόκκινη παπαρούνα, της Λουίζ Γκλουκ

Το τέλειο δεν είναι να έχεις μυαλό. Αισθήματα: ω, τέτοια έχω∙ αυτά με κυβερνούν. Έχω έναν κύριο στον ουρανό τον…

3 years ago

Στη βεράντα, το καλοκαίρι, του Κώστα Ταχτσή

Είμαι ένα άστρο, μια τρίχα στο κεφάλι του θεού, θα πέσω, στο λαιμό φοράω ένα ποίημα, προτού προλάβει να θερμάνει…

3 years ago