Θά ’ρθουν όλες μια μέρα, και γύρω μου θα καθίσουν βαθιά λυπημένες. Φοβισμένα σπουργίτια τα μάτια τους, θα πετούνε στην…
Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο στις βιτρίνες των μαγαζιών η άσφαλτος ήταν μια σελίδα γραμμένη με μελάνι μενεξεδί γεμάτη ιστορίες…
Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι. Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα την…
Έλα, να λυπηθούμε εκείνους που έχουν μοίρα καλύτερη από μας. Έλα, φίλη μου, και θυμήσου πως οι πλούσιοι έχουν υπηρέτες…
Kαλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα! Nα 'μουν στην…
Το βράδυ όταν γυρνούσαν οι άλλοι δεν ἔλεγα τίποτα γιατί τότε πια δεν ανεβαίνουνε τα νερά. Μου άρεσε μάλιστα να…
Όταν σε δαγκώνω, το αίμα σου έρχεται στο στόμα μου· κι έπειτα εξανεμίζεται στις γαλάζιες σου φλέβες.
Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο…
Μνήμη Γιάννη Ρίτσου Πότε θα ‘ρθεις να πάρεις το φωτοστέφανο; Το σπίτι έχει πλαντάξει στα μήλα
Όλα ν’ αλλάξουν όνομα και μόνο τ’ ουρανού να μείνει το ίδιο Την ψυχή να την πούμε ίλιγγο και μέθη,…
Το μικρό μου παιδί σοβαρή αταξία έκανε πάλι. Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε, σκούντησε με το χέρι του το κρεμασμένο…
Η αυγή αγάπησε Κάτι σαν το κορίτσι Που δεν γεννήθηκε ποτέ, Και μίλησε Φίλησε Τα μαλλιά του κοριτσιού Πιο λαμπρά…
Ύστερα από γλυκό κι άυλο νυχτέρι, σ’ ένα πρωί μαγευτικό κι ωραίο, να τρεμολάμπει ανάφλογο το αστέρι του πόθου της…