ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η σκηνή, του Μίλτου Σαχτούρη

Απάνω στο τραπέζι είχανε στήσει ένα κεφάλι από πηλό τους τοίχους τους είχαν στολίσει με λουλούδια απάνω στο κρεβάτι είχανε…

1 year ago

Στο φίλο που πάει για δάσκαλος, του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Μονάχος σου, σε αψηλό χωριό απομονωμένος, δίχως μάνα να σου καρικώνει τις κάλτσες, δίχως φίλους για βόλτα, τότε θα νιώσεις…

1 year ago

Η Lindsay Whalen είναι γενναία, του Σαμσών Ρακά

Μοναξιά είναι να κάθεσαι σε μια γωνιά στα έβερεστ της Πειραιώς τέσσερις και τριάντα πέντε ακριβώς τη μέρα που πέθανε…

1 year ago

Πικρία, του Νίκου Καββαδία

Ξέχασα κείνο το μικρό κορίτσι από το Aμόι και τη μουλάτρα που έζεχνε κρασί στην Tενερίφα, τον έρωτα, που αποτιμάει…

1 year ago

Άντρας, γυναίκα, μηχάνημα, της Μπεατρίζ Χάουσνερ

Όταν άντρας πλησιάζει το μηχάνημα φαντάζεται γυναίκα καμωμένη από τετράγωνα και ψηφία, το στόμα της άφωνο και υγρό. Εμφανίζονται αστέρια.…

1 year ago

[Όταν σούφρωνε], του γιώργου δομιανού

όταν σούφρωνε τα χείλη της ο πλανήτης έχανε το 1/3 του όγκου του κατόπιν μετά το χάδι όλα επανερχόντουσαν και…

1 year ago

Η αυτοκτονία του Ατζεσιβάνο, του Άγγελου Σικελιανού

Μαθητή του Βούδα Aνεπίληπτα επήρε το μαχαίρι ο Aτζεσιβάνο. K' ήτανε η ψυχή του την ώρα εκείνη ολάσπρο περιστέρι. Kι…

1 year ago

Κανένα άλμα προς τα εμπρός, της Νίκης Μαραγκού

Κανένα άλμα προς τα εμπρός δε θέλω πια να κάνω μόνο βήματα αργά που να μου επιτρέπουν να παρατηρώ τον…

1 year ago

comedy catharsis, a poem by Noriko Tasaki

when the last one falls there will be no plastic upholstery to remind us of us when the last one…

1 year ago

Σ’ έναν γάτο, του Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Δεν είναι πιο σιωπηλοί οι καθρέφτες ούτε η αυγή η πολυκύμαντη είναι πιο απόκρυφη· είσαι κείνος ο πάνθηρας που μόνο…

1 year ago

Επίλογος, του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Ο έρωτας όμορφος και τρυφερός κρύφτηκε κάτω από μιαν αράχνη. Ο ήλιος σαν άλλη αράχνη με σκεπάζει με τις χρυσές…

1 year ago

Είμαι το λουλούδι, της Μαρίας Πολυδούρη

Eίμαι το λουλούδι που σιγά το τρώει το κρυφό σαράκι. Δε με τυραννάει το άγριο κακοκαίρι, όπως τάλλα εμένα και…

1 year ago

Έρωτος άκουσμα, του Κ.Π. Καβάφη

Στου δυνατού έρωτος το άκουσμα τρέμε και συγκινήσου σαν αισθητής. Όμως, ευτυχισμένος, θυμήσου πόσα η φαντασία σου σ’ έπλασεν· αυτά…

1 year ago

Άνθιμο πένθος, του Δημήτρη Κρανιώτη

Αν κάποιο πάθος μαθαίνει κι ως τέρας δείχνει κάτι άλλο εντός κι εκτός από το πρόσωπό μας ξαφνικά κι απότομα…

1 year ago

Μικρή μοναξιά, του Γιάννη Ρίτσου

Στη γωνιά της αυλής, μέσα στα σαπουνόνερα κάτι τριαντάφυλλα καμπούριασαν απ’ το βάρος της ευωδιάς τους. Κανένας δε μύρισε αυτά…

1 year ago

Μπόρα, του Γιάννη Βαρβέρη

Αιφνίδια μπόρα αρχές Σεπτέμβρη στον κήπο του παλαιού ξενοδοχείου. Μυρίζει χώμα οργασμικό στη διψασμένη γη. Πάμε να φύγουμε δεν έχουμε…

1 year ago

Πρόβατο στην ομίχλη, της Σίλβια Πλαθ

Λόφοι αποβιβάζονται στη λευκότητα. Άνθρωποι ή άστρα με παρατηρούν λυπημένα, τους απογοητεύω. Το τρένο αφήνει μια γραμμή αναπνοής Ω σιγανό…

1 year ago

Απόκρυφο, της Σύλβια Πλαθ

Ο αέρας είναι ένας μύλος από αγκίστρια— Ερωτήσεις χωρίς απάντηση, Λαμπερές και μεθυσμένες σα μύγες Που του φιλιού τους το…

1 year ago

Άτιτλο, του Φερνάντο Πεσσόα

Η αγάπη είναι συντροφιά. Μόνος στους δρόμους να περπατώ δεν ξέρω, γιατί μόνος να είμαι δεν μπορώ. Μια επιθυμία ζωηρή…

1 year ago