Στην εκταφή της μάνας μας θα ᾽πρεπε να ερχόσουν -το σπάρτο πώς σκόρπαγε την άχνα της γης- πέρα κει στο…
Στις όχτες του ποταμιού που εφύσαγε κι οι πέτρες ήτανε δίχως χαρά, μ' ένα κρύο, αδέκαστο φως. Kυρίες φιλοθεάμονες τον…
Απάνω στο τραπέζι είχανε στήσει ένα κεφάλι από πηλό τους τοίχους τους είχαν στολίσει με λουλούδια απάνω στο κρεβάτι είχανε…
Μονάχος σου, σε αψηλό χωριό απομονωμένος, δίχως μάνα να σου καρικώνει τις κάλτσες, δίχως φίλους για βόλτα, τότε θα νιώσεις…
Μοναξιά είναι να κάθεσαι σε μια γωνιά στα έβερεστ της Πειραιώς τέσσερις και τριάντα πέντε ακριβώς τη μέρα που πέθανε…
Ξέχασα κείνο το μικρό κορίτσι από το Aμόι και τη μουλάτρα που έζεχνε κρασί στην Tενερίφα, τον έρωτα, που αποτιμάει…
Όταν άντρας πλησιάζει το μηχάνημα φαντάζεται γυναίκα καμωμένη από τετράγωνα και ψηφία, το στόμα της άφωνο και υγρό. Εμφανίζονται αστέρια.…
όταν σούφρωνε τα χείλη της ο πλανήτης έχανε το 1/3 του όγκου του κατόπιν μετά το χάδι όλα επανερχόντουσαν και…
Μαθητή του Βούδα Aνεπίληπτα επήρε το μαχαίρι ο Aτζεσιβάνο. K' ήτανε η ψυχή του την ώρα εκείνη ολάσπρο περιστέρι. Kι…
Κανένα άλμα προς τα εμπρός δε θέλω πια να κάνω μόνο βήματα αργά που να μου επιτρέπουν να παρατηρώ τον…
when the last one falls there will be no plastic upholstery to remind us of us when the last one…
Δεν είναι πιο σιωπηλοί οι καθρέφτες ούτε η αυγή η πολυκύμαντη είναι πιο απόκρυφη· είσαι κείνος ο πάνθηρας που μόνο…
Ο έρωτας όμορφος και τρυφερός κρύφτηκε κάτω από μιαν αράχνη. Ο ήλιος σαν άλλη αράχνη με σκεπάζει με τις χρυσές…
Eίμαι το λουλούδι που σιγά το τρώει το κρυφό σαράκι. Δε με τυραννάει το άγριο κακοκαίρι, όπως τάλλα εμένα και…
Στου δυνατού έρωτος το άκουσμα τρέμε και συγκινήσου σαν αισθητής. Όμως, ευτυχισμένος, θυμήσου πόσα η φαντασία σου σ’ έπλασεν· αυτά…
Αν κάποιο πάθος μαθαίνει κι ως τέρας δείχνει κάτι άλλο εντός κι εκτός από το πρόσωπό μας ξαφνικά κι απότομα…
Στη γωνιά της αυλής, μέσα στα σαπουνόνερα κάτι τριαντάφυλλα καμπούριασαν απ’ το βάρος της ευωδιάς τους. Κανένας δε μύρισε αυτά…
Αιφνίδια μπόρα αρχές Σεπτέμβρη στον κήπο του παλαιού ξενοδοχείου. Μυρίζει χώμα οργασμικό στη διψασμένη γη. Πάμε να φύγουμε δεν έχουμε…
Λόφοι αποβιβάζονται στη λευκότητα. Άνθρωποι ή άστρα με παρατηρούν λυπημένα, τους απογοητεύω. Το τρένο αφήνει μια γραμμή αναπνοής Ω σιγανό…
Ο αέρας είναι ένας μύλος από αγκίστρια— Ερωτήσεις χωρίς απάντηση, Λαμπερές και μεθυσμένες σα μύγες Που του φιλιού τους το…
Η αγάπη είναι συντροφιά. Μόνος στους δρόμους να περπατώ δεν ξέρω, γιατί μόνος να είμαι δεν μπορώ. Μια επιθυμία ζωηρή…