Στα γρήγορα: Η ένατη δουλειά των Αμερικανών με το όνομα-σιδηρόδρομο και την καρδιά από θόρυβο.
Την ακούσαμε: Ισορροπούν ακόμη ανάμεσα στο Fugazi-κό hardcore και τις α λα The Who καταβολές τους. Ευτυχώς, όμως, αποφεύγουν αυτή τη φορά σε μεγάλο βαθμό (αν εξαιρέσεις τα ορχηστρικά τραγούδια του δίσκου) τις prog-rock ατασθαλίες του πρόσφατου παρελθόντος τους.
Τρέξε μακρυά: Αν πιστεύεις ότι έχει περάσει προ πολλού η μπογιά τους.
Τ΄είπες τώρα: «Η μπάντα καταφέρνει να ακούγεται ακόμα τόσο ενδιαφέρουσα» – Quietus
Να τ’ αφήσω; 74/100 στο Metacritic
