Ένας υποπλοίαρχος αποφασίζει να δεχτεί την πρόταση να διοικήσει ένα γέρικο πλοίο στο τελευταίο του ταξίδι, αναβάλλοντας την επιστροφή του στην πατρίδα και την οικογένειά του. Επιβεβαιώνοντας την περιρρέουσα αντίληψη ότι το αθηναϊκό θέατρο είναι, παρά την κρίση, εξαιρετικά δραστήριο και δημιουργικό, η ομάδα Mannschaft [ensemble gruppe] υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Γιώργου Σίμωνα, ανεβάζει στο Rabbithole μια ναυτική περιπέτεια με τον τίτλο Βόρνεο. Το ταξίδι ξεκινάει την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου, υπόσχεται μια μετάβαση από τη στεριά στη θάλασσα και σας προειδοποιεί να πάρετε τις απαραίτητες προφυλάξεις.
«Το έργο είναι στημένο πάνω στην Συνθετική Ψυχοδυναμική μέθοδο της ομάδας και έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τις γεωμετρίες. Έχει στοιχεία κινηματογράφου, φωτογραφίας και ζωγραφικής. Είναι μια υποκριτική μέθοδος που απορρίπτει τη μνήμη, βασίζεται στην ερμηνεία του “εδώ και τώρα”, οπότε το σενάριο προέκυψε από αυτοσχεδιασμούς στη διάρκεια των προβών», λέει ο Μελαχρινός Βελέντζας, ένας από τους ηθοποιούς της παράστασης. Έτσι, η ιστορία του υποπλοίαρχου Κρεγκ, ζωντανεύει πάνω στη σκηνή και οι προφυλάξεις αφορούν το «άνοιγμα» της σκέψης και των αισθήσεων.
Όταν καταφτάνει με ένα ατμόπλοιο στη Βομβάη αποφασισμένος να εγκαταλείψει μια και καλή το επάγγελμα του ναυτικού και να επιστρέψει στην πατρίδα του και την οικογένειά του,δέχεται μια πρόταση από τον λιμενάρχη να διοικήσει, για πρώτη του φορά, ένα γέρικο σκαρί με το όνομα Οτέγκα και να το πάει πίσω στην πατρίδα του. Ο Κρεγκ δέχεται τη θέση του καπετάνιου, αναβάλλοντας το γυρισμό του, παρ’ όλο που οι οιωνοί δείχνουν πως το ταξίδι δεν θα έχει αίσιο τέλος. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αντιμετωπίζουν μια άγρια καταιγίδα που τους οδηγεί σε μια ξέρα, πλησίον ενός άγνωστου νησιού, κάπου στον Τροπικό. Εκεί, ναύτες και καπετάνιος, βλέπουν τις μέρες τους να περνούν αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και περιμένοντας την παλίρροια να έρθει και να τους βγάλει ξανά στη θάλασσα, έτσι ώστε να επιστρέψουν.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Σίμωνας είδε πριν καιρό την αρχική του ιδέα για μια ναυτική περιπέτεια επί σκηνής να υποστηρίζεται άψογα από υπάρχοντα κείμενα. Το λιμπρέτο της όπερας Ο Ιπτάμενος Ολλανδός του Ρίχαρντ Βάγκνερ, η εξομολογητική νουβέλα Γραμμή Σκιάς του Ζόζεφ Κόνραντ αλλά και σκοτεινές ναυτικές διηγήσεις όπως η Μπαλάντα του γέρο-ναυτικού και τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ, έγιναν η πρώτη ύλη πάνω στην οποία ο Σίμωνας έγραψε το διήγημα Βόρνεο- το οποίο δεν έχει δώσει ακόμα στους ηθοποιούς, αφήνοντάς τους να δουλέψουν πάνω στις βασικές ιδέες και να τις εξελίξουν. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι βασικοί άξονες; «Οι περισσότερες σκηνοθεσίες μου έχουν σχέση με το χρόνο. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω και αν κάπου κάνεις λάθος δεν μπορείς να το διορθώσεις, επιστρέφεις εκεί μόνο με το μυαλό και τη φαντασία σου» λέει ο Γιώργος.
«Ο χρόνος επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον καπετάνιο που ωριμάζει και μιλά για τις φοβίες του. Για εμένα έχει την έννοια του χαμένου παραδείσου, ενός μέρους που ήσουν κάποτε και δεν μπορείς να επιστρέψεις, και της νοσταλγίας, της τάσης για επιστροφή. Η μελαγχολία είναι επίσης ένα ισχυρό ζήτημα και αναδεικνύεται και από τη σκηνογραφία, τη μουσική και τον τρόπο θέασης. Σε κάθε περίπτωση, το έργο είναι μια αφήγηση, από εκεί και πέρα ο καθένας παίρνει τα μηνύματα που θέλει», τονίζει ο Μελαχρινός και προσθέτει ότι ο ρυθμός, ο ήχος και το στοιχείο της κίνησης-ακινησίας συντελούν στην προώθηση του νοήματος και στην εξέλιξη του σκηνικού δράματος.
Πράγματι, ο χώρος του θεάτρου είναι διαμορφωμένος σαν ονειρικό τοπίο, με τα σκηνικά στοιχεία να παραπέμπουν σε μια μάλλον εικαστική εγκατάσταση, προετοιμάζοντας το θεατή για ένα ταξίδι, μια μετάβαση σε κάθε περίπτωση.«Το έργο έχει επιρροές από τη ζωγραφική και τα εικαστικά και γενικότερα αντιμετωπίζουμε το θέατρο σαν κινούμενη εικόνα. Ο κόσμος θέλει να δει έναν άλλο κόσμο στο θέατρο, να ανοίγει η αυλαία και να μεταφέρεται κάπου. Εδώ πρέπει ο θεατής να μπει σε ένα καράβι. Αν δεν μπορείς να μεταφέρεις το κοινό, να πεις ένα παραμύθι δεν έχει νόημα. Με αυτή την έννοια, το Βόρνεο έχει τα χαρακτηριστικά μιας παραδοσιακής παράστασης», λέει ο Γιώργος ενώ οι ηθοποιοί αρχίζουν το ζέσταμα της πρόβας. Λίγο αργότερα, σκέφτομαι ότι θα ταξιδεύουν ήδη στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, όχι μόνο του Βόρνεο αλλά της καλλιτεχνικής δημιουργίας.