Όταν οι I Saw 43 Sunsets διαλύθηκαν το 2015, τα μέλη τους δεν έκατσα σε ησυχία και έτσι στα τέλη του 2016 κάποια από αυτά ξεκίνησαν ένα νέο project ονόματι Vaulter θέλοντας να πειραματιστούν με έναν διαφορετικό ήχο. Οι Vaulter συνδυάζουν τη δυναμικότητα του grunge και την blues αλητεία με την pop μελωδικότητα και αυτό τον καιρό βρίσκονται στη διαδικασία των ηχογραφήσεων. Μπορείτε ήδη να απολαύσετε τα δύο πρώτα demo κομμάτια τους και να τα αφήσετε να παίζουν όσο διαβάζετε τις ενδιαφέρουσες μουσικές εξομολογήσεις που έκανε η μπάντα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, μπορείτε να τους απολαύσετε και ζωντανά στο εξαρχειώτικο υπόγειο του An Club την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου μαζί με τους Bad Bid και τους Circassian.
Ποιός είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; Διονύσης: Τα πρώτα χαρτζιλίκια σε δραχμές μετατράπηκαν στο Definitely Maybe των Oasis. Έτος 1996. Γιάννης: Μία συλλογή με διάφορα, είχε σίγουρα Queen, Beatles, Pink Floyd , τότε όλοι βρίσκαμε λεφτά. Στράτος: Το 1994 στα γενέθλια μου μια θεία μου έφερε μια συλλογή του NOW #? με τις τότε γνωστές techno επιτυχίες και την ίδια ημέρα ένας θείος μου έφερε το An American Prayer των Doors. Τους αγαπώ και τους δύο συγγενείς. Με τα έσοδα από τα κάλαντα της ίδιας χρονιάς κατάφερα να αγοράσω τον δικό μου πρώτο δίσκο και ήταν το Nevermind των Nirvana.
Ποιός είναι ο τελευταίος; Δ: TOPS – Sugar at the gate. Γ: Eric Clapton – Me and Μr. Johnson. Σ: The National – Sleep Well Beast.
Ποιοί είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοί οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό; Δ: Δεν ντρέπομαι για κάποιον δίσκο που έχω, θα ‘πρεπε; Όμως, Θα ΕΠΡΕΠΕ να έχω σε γνήσιο βινύλιο τα Songs for the deaf – Queens of the Stone Age, Indigo Meadow – Black Angels, και το FutureSex/LoveSounds – Justin Timberlake. Γ: Δεν ντρέπομαι για κάποιον, αν δεν περνούσα την φάση Σφακιανάκης δεν θα έφτανα ποτέ στα επόμενα. Πρέπει να δανειστώ άμεσα: Revolver – The Beatles , Definitely Maybe – Oasis , Under great white northern lights – White Stripes. Σ: Όλο και κάτι από 80’s-90’s techno θα βρεις, δεν είμαι σίγουρος αν ντρέπομαι ή είναι κάποιες από τις ένοχες απολαύσεις μου. Αυτοί που δεν έχω, και σίγουρα ντρέπομαι, είναι πολλοί περισσότεροι από 3 και καλύτερα να μην το αναπτύξουμε το θέμα.
Ποιούς δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ; Δ:Πρέπει να έχω δανειστεί κάτι bootleg των Mayhem σε κάποια φάση στο Λύκειο, και ακόμα τα καμαρώνω στην δισκοθήκη μου. Νομίζω θα έχει κατανόηση ο πρότερος ιδιοκτήτης τους. Γ: Συγνώμη, είμαι από αυτούς που τους προσέχουν και τους επιστρέφουν. Σ: I Might Be Wrong: Live Recordings των Radiohead και μερικούς δίσκους της Bjork από τον αδερφό μου αλλά είναι σίγουρος πως δεν θα τους πάρει πίσω. Έχω και μία κασέτα των Pennywise από έναν παιδικό φίλο που ελπίζω να μην διαβάζει αυτά που γράφω.
Ποιά είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα; Δ: Είναι πολλές, αλλά θα ξεχώριζα των Violent Femmes στην Αθήνα το 2014. Με έχει σημαδέψει για πολλούς λόγους αυτό το live. Γ: Θα συμφωνήσω. Σ: Portishead στο Βest Κept Secret Festival, Ολλανδία 2013. Ένα όνειρο 16 ετών που έγινε πραγματικότητα με τον καλύτερο τρόπο.
Ποιό είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά); Δ: “Ball and Biscuit” – White Stripes, και για τα 3. Το σόλο στην κιθάρα είναι ο Jack White που ασελγεί στο μυαλό μας. Γ: Sex: The sound – “I can’t escape myself”, drugs: Doors – “Riders on the storm”, rock ‘n’ roll: Chuck Berry – “You can never tell”. Σ: Lou Reed – “Walk on the wild side” και στα 3. Μα πως υπήρχε η νύχτα πριν από αυτό το τραγούδι;
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου; Δ: “Dreaming : The Romance” των Anathema. Ίσως το πιο γλυκό ambient κομμάτι στην ιστορία. Γ: The XX. Σ: Αν δεν ακούγονται στην διαπασών τα Ζουζούνια από τον 4ο όροφο θα βάλω τους 2 δίσκους του Warhaus στο repeat.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου; Δ:Να τον φωνάξω να τραγουδήσει το “I wanna be your dog” στη σκηνή, κι εγώ από δίπλα να τον κοιτάω χωρίς λόγια. Awkward τελείως. Γ: Ας βάλω μια μπλούζα… Σ: Ποια η κοντινότερη έξοδος πριν αρχίσουν να εκσφενδονίζονται μπουκάλια προς κάθε κατεύθυνση;
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; Δ: Και μόνο για την παρουσία του David Bowie στα Twin Peaks του David Lynch, νικάει ο Starman απ’ τα αποδυτήρια. Γ: Iggy Pop με χτένισμα Bowie Σ: Iggy Pop.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή; Πόσες φορές σου έχουν απαντήσει ειλικρινά σε αυτήν την ερώτηση;
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται; Δ: “Exit music (for a film)” – Radiohead. Γ: “You make me feel” – Archive Σ: “I’m not him” – Warhaus.
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση; Δ: “This shit will fuck you up” – Combichrist. Λίγη κατανόηση βρε παιδιά, μόνο 10 φορές το χα στο repeat και στη διαπασών! Γ: White Stripes – “Death Letter (live Blackpool)”. Σ: Κάποιο από τα κομμάτια του «αδερφού» Σείριου Σαββαΐδη από τον δίσκο Πλανωδία ενώ δούλευα την μίξη του.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1968 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα. Δ: 1969 στο Miami στη συναυλία που συνέλαβαν τον Morrison. Έχω πάρει μαζί βιντεοκάμερα, τον αθωώνω στα δικαστήρια, δεν πάει ποτέ Παρίσι, δεν κάνει ποτέ overdose το 1971. Γ: To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. («Εκείνος που απέρριψε τα περιττά, απέφυγε τις στερήσεις» -Καντ) Σ: Θα πω το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain για να γλιτώσω και το παρκάρισμα στο Περιστέρι.
Ποιά μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου; Δ:Τον Βαμβακάρη, αν ζούσε ακόμα. Γλέντι τρικούβερτο. Γ: The National. Σ: Wtf, δεν ξέρω καν αν θα ήθελα κάποια μπάντα να παίξει στην κηδεία μου.
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα; Δ:Τον Freddie Mercury! Ο πιο κουλ, γαμάτος, ταλαντούχος άνθρωπος ever και ταυτόγχρονα ήξερε να ζούσε. Μια αιωνιότητα δε θα ήταν αρκετή για να χορτάσω τη φωνή του. Γ: John Lennon Σ: Θα έκανα παρέα με τον Kurt Cobain γιατί συμπαθώ του γκρινιάρηδες αλλά θα ήθελα και τον Sid Vicious για να τον πικάρει.
Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος; Σας έδωσε λεφτά ο Morrissey για να μπει ως τελευταία ερώτηση;