Στα γρήγορα: Bob Dylan, St. Vincent, Kele Okereke, Valerie June, Benjamin Gibbard (Death Cab For Cutie), Kesha «πειράζουν» κλασικά κομμάτια αγάπης με ένα ομοφυλοφιλικό αναποδογύρισμα στους στίχους με χρηματοδότηση της MGM Resorts International σε παραγωγή του Rob Kaplan.
Την ακούσαμε: Ο Dylan ανοίγει για ακόμη μια φορά το «μεγάλο βιβλίο του αμερικανικού τραγουδιού», όπως και στις τελευταίες του δουλειές, κάνοντας το “She’s Funny That Way” (κομμάτι του 1929, ερμηνευμένο από τον Frank Sinatra και τον Nat King Cole στο παρελθόν), “He’s Funny That Way”. Η St. Vincent κάνει τις Crystals να ακούγονται περισσότερο σαν τους Violent Femmes στο “Blister In The Sun” (στο “And Then He Kissed Me”). Η Kesha μπορεί να ερμηνεύσει Janis Joplin αποφεύγοντας να ακουστεί ως κακέκτυπο δηλώνοντας “I Need A Woman To Love”. Μία ειλικρινής και όχι πομπώδης δήλωση υπέρ της σεξουαλικής ισότητας με εκλεκτούς πρωταγωνιστές δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτη.
Τρέξε μακριά: Αν είσαι ομοφοβικός.
Τ’ είπες τώρα; Ο Tom Murphy που συμμετείχε στην παραγωγή είπες στη New York Times: «Αν κοιτάξει κανείς στην ιστορία της ποπ μουσικής, τα ερωτικά τραγούδια προέρχονται από την ετεροφυλοφιλική εκδοχή. Αν δούμε τη μουσική ως κάτι που φέρνει τους ανθρώπους κοντά, δεν θα πρεπε αυτά τα κομμάτια να είναι ανοιχτά σε όλους;».
Να τ’ αφήσω; Αμέ.