Ήταν η κατάλληλη αφορμή για να μιλήσουμε με τον εγκέφαλό τους, Craig Dyer.
Δεύτερη φορά που έρχεστε στην Ελλάδα. Είναι τόσο καλό το ελληνικό κοινό ή απλώς σας αρέσει ο καιρός; Το κοινό στην Ελλάδα είναι από τα καλύτερα που έχουμε συναντήσει. Οι αντιδράσεις του κόσμου δε μοιάζουν καθόλου με τη Μεγάλη Βρετανία, είναι μια τελείως διαφορετική εμπειρία για εμάς. Και ένα διάλειμμα από τον καιρό του Μάντσεστερ είναι πάντα καλό.
Πες μου λίγα πράγματα για το ξεκίνημα της μπάντας. Ξεκίνησα να γράφω μουσική το 2008, κυρίως στο σπίτι, με σκοπό να διαθέσω τις ηχογραφήσεις στο διαδίκτυο. Με το solo project δεν είχα σκοπό να κάνω live αλλά μετά το όλο πράγμα άρχισε να μεγαλώνει και δημιούργησα τη μπάντα. Παίζουμε ζωντανά μόνο από το 2012.
Στους δίσκους σας μπλέκετε το shoegaze με το post punk και αυτό νομίζω ότι το κάνατε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στο τελευταίο σας LP, The Perfect Enemy Of God. Για μένα είναι η πιο ώριμη δουλειά που έχω ηχογραφήσει, τόσο από την άποψη της παραγωγής όσο και των συνθέσεων. Πάντα προσπαθώ να κινούμαι μεταξύ του τι αντιλαμβάνομαι εγώ σαν post punk ήχο και σαν ψυχεδέλεια ή shoegaze. Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος δίσκος με πηγαίνει ένα βήμα μπροστά.
Ένα μέρος, ένα πρόσωπο και ένα πράγμα που σε εμπνέει; Μέρος: Αγία Πετρούπολη, στη Ρωσία. Μια από τις πιο όμορφες πόλεις που έχω βρεθεί, είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος για μένα. Πρόσωπο: Η σύζυγος μου, Olya (που παίζει επίσης drums στη μπάντα). Χωρίς εκείνη πιθανώς να είχα σταματήσει να ασχολούμαι με τη μουσική εδώ και πολλά χρόνια. Πράγμα: Κινηματογράφος- η μορφή τέχνης που με έχει επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλη.
Τα πέντε αγαπημένα σου τραγούδια όλων των εποχών; Με δυσκολία θα διάλεγα τα εξής: Bob Dylan – “Shelter From The Strom”. The Chameleons – “Second Skin”. The Brian Jonestown Massacre – “Open Heart Surgery”. Joy Division – “Disorder”. The Blue Angel Lounge – “Rising End”.
Επειδή τα διλήμματα έχουν πλάκα, Joy Division ή Velvet Underground; Και οι δυο μπάντες, έχουν επηρεάσει τον ήχο μας. Με το πιστόλι στον κρόταφο, ίσως να διάλεγα τους Velvet Underground.
Μιας και πιάσαμε το κεφάλαιο επιρροές, τι άλλο έχει το προσωπικό σου μενού; Η εξέλιξη από το να γράφω ποίηση στο να γράφω μουσική, επηρεάστηκε από την αγάπη για τον Bob Dylan. Από κει και πέρα, εμπνέομαι από μπάντες όπως οι Velvet Underground, οι The Brian Jonestown Massacre, οι Joy Division και οι Jesus And Mary Chain, οι οποίοι συντέλεσαν στο να δημιουργήσω τον ήχο που ήθελα. Άλλες επιρροές είναι ο Nick Cave, ο Rowland S Howard και οι Swans.
Πες μου μια ιστορία που αποτέλεσε την αφορμή για να γράψεις ένα τραγούδι. Τα περισσότερα τραγούδια μου είναι βασισμένα σε φανταστικούς χαρακτήρες και ιστορίες που γράφω, εμπνευσμένες συχνά από ταινίες και λογοτεχνία. Μια θεματική όσον αφορά το “The Perfect Enemy Of God”, είναι οι χαρακτήρες από το συνολικό έργο του Ντοστογιέφσκι. Τραγούδια όπως το “Rodion”, “In Sophia’s Reflection” και “Ritual” έχουν επηρεαστεί από αυτές τις ιδέες. Άλλα κομμάτια είναι πιο προσωπικά, έχουν γραφτεί και τραγουδηθεί για ανθρώπους πολύ κοντά σε μένα. Προτιμώ να αφήσω το νόημα του κομματιού στην αντίληψη του ακροατή.
Τα μελλοντικά σου σχέδια; Τώρα είμαι στη διαδικασία ηχογράφησης ενός νέου EP, τέσσερα κομμάτια με ήχο διαφορετικό σε σχέση με όσα έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Παραμένει σκοτεινός, παραμένει ψυχεδελικός και post punk αλλά έχει περισσότερα να δώσει. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος, όπως καταλαβαίνεις.
Οι The Underground Youth θα εμφανιστούν στην Αθήνα την Τετάρτη 29/1 (AN Club, στη Θεσσαλονίκη (Eightball Club – 30/1), στη Λάρισα (Stage Club – 31/1) και Τρίκαλα (Κεντρική Πλατεία – 1/2).