Στα γρήγορα: Έκτη full length κυκλοφορία για το project της Meghan Remy στη 4AD τρία χρόνια μετά το Half Free.
Την ακούσαμε: H Meghan Remy φαίνεται να ενσαρκώνει τραγουδιστικά τη Madonna, με τα υψηλά, ελαφρώς καρτουνίστικα, φωνητικά της, ντυμένα με μπλουζ ρυθμό να θυμίζουν Fleetwood Mac (“Rage Of Plasitc”), με το πέπλο της ντισκομπάλας να γνέφουν στους Blondie (“M.A.H.”), ενώ στην πιο λεπτεπίλεπτη χρήση τους, o αέρας φυσάει προς τα «ανεμοδαρμένα ύψη» της Kate Bush (“L-Over”). Τα 80s με τα την ποπ φόρμα των 90s στριμώχνονται στο σήμερα, όπως ο εξπρεσιονισμός προσπαθεί να πάρει μια πιο ποπ νότα στο εξώφυλλο του δίσκου, που είναι σίγουρα το καλύτερο που έχουμε δει τελευταία.
Τρέξε μακριά: Αν δεν βαδίζεις σε “Parallel Lines” με καμία από τις παραπάνω κυρίες και θες να κάνεις πράξη το “Running up that hill”.
Τ’ είπες τώρα; «Πρόκειται για μουσική διαμαρτυρίας, με το πρόσχημα της χαρούμενης ποπ που επιβεβαιώνει τη ζωή». –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 86/100 –Metacritic