Πίσω από μια ιστορία επιτυχίας κρύβεται πάντα μια καλή ιστορία να διηγηθείς. Αλλιώς δεν εξηγείται το φαινόμενο της χρονιάς. Startup για startup δεν άφησαν που να μην τηλεοπτικοποιήσουν την ιστορία της. Λογικό. Αν δεν κρύβουν αυτές ένοχα μυστικά, μανιοκαταθλιπτικά φαινόμενα, ή σεξ ντραγκς εντ ροκ εν ρολ σε περιποιημένη αλτέρνατιβ ή και μέινστριμ καριερίστικη βερσιόν, ποιος άλλος θα μπορούσε να κρύβει.
Ουδείς.
Για την ώρα πάντως, Uber, Theranos και WeWork σέρνουν τον χορό, με πραγματική ανυπομονησία στα πέριξ για τις επόμενες (κάποιος να σκεφτεί και τις AirFastTickets και Grοupon παρακαλούμε, με το μεγάλο ελληνικό «ενδιαφέρον»).
Κανονική σειρά που κλείνει τον κύκλο της στα έξι επεισόδια και επειδή ρουφιέται μια και έξω, πήρε έγκριση και για συνέχεια. Βασίζεται όπως κάθε σειρά τους είδους που σέβεται τον εαυτό της σε βιβλίο, εν προκειμένω στο ομώνυμο του δημοσιογράφου των New York Times, Mike Isaac, από το 2019. Πρωταγωνιστεί ο Joseph Gordon-Levitt που τον θυμάσαι στο (500) Days of Summer να αγαπάει μια Σάμερ και να ακούει Smiths. Στο πλάι του ο Kyle Chandler που τον θυμάμαι να προσπαθεί, μέσα από το Friday Night Lights, να με βάλει στο τριπ του αμερικάνικου φούντμπολ, με μια κάποια σχετική επιτυχία. Χρόνια αργότερα, στο Bloodline, θα με έκανε συνένοχο του για πάντα. Όπως εύλογα ξεκαθαρίζει και ο υπότιτλος, The Battle for the Uber, αυτό που είναι στο επίκεντρο της ιστορίας, είναι η γνωστή εφαρμογή για να κυκλοφορείς στην πόλη, όπως και ο δημιουργός του, Travis Kalanick, που είδε την άνοδο και την πτώση του να πραγματοποιούνται με την ίδια «επιτυχία».
Στο θέμα μας: Ο Gordon-Levitt όσο συμπαθής και αιώνια νέος κι αν είναι, κάτι πρέπει να κάνει με το πεδίο στο οποίο επιλέγει να κινείται ερμηνευτικά, καθότι αυτό όλο και στενεύει. Ειδικά όταν επιλέγει σε βάρος των σκηνοθετικών οδηγιών -όπως κυκλοφόρησε στις καντίνες των γυρισμάτων- να δώσει στον ρόλο, ένα σταθερά δύστροπο τεχνολογικό προσωπείο. Ευτυχώς στην περίπτωση μας έχει τον ογκόλιθο Chandler και ένα στιβαρό σενάριο που εξηγεί διεξοδικά πως παίζεται η μπαλίτσα στην Silicon Valley, στις τύπου πρωτοποριακές μεταφορές, στο δίκτυο και στο Δημαρχείο, οπότε οκ κάπως ξεχνιέσαι και δεν δίνεις σημασία στην συνεχόμενη προσπάθεια του παλιού εναλλακτικού ειδώλου, για σημερινή ερμηνευτική υπέρβαση (είπαμε, δεν).
Αστεράκια παντού: Uma Thurman και Elisabeth Shue κάπου εκεί τριγύρω προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον μισθό τους. Το καταφέρνουν; Τι σημασία, έχει…
Και οι ειδικοί αποφάνθηκαν: Μηδέν στα βραβεία έως τώρα και πάμε παρακάτω, καθότι άρεσε μεν, αλλά όχι πια και τόσο πολύ, ώστε να κάνουν άνοιγμα ανάμεσα σε άλλα που προτίμησαν περισσότερο.
Μίνι σειρά των οκτώ επεισοδίων, αυτή η μάστιγα! Πως μεγαλώνουν έτσι πια αυτά τα mini series από το πουθενά, κανείς δεν ξέρει. Βασισμένη στο ομώνυμο podcast, παραγωγής του ABC News, της Rebecca Jarvis. Θα έλεγε κανείς πως αυτή είναι η πιο πετυχημένη σειρά εκ των τριών. Δίνουμε τα δικαιολογητικά, στην πρωταγωνίστρια Amanda Seyfried, που πέρα από όσο καταπληκτικά πιάνει την τρέλα του ρόλου έχει και την τύχη να μοιάζει στο πραγματικό χαρακτήρα σχεδόν σοκαριστικά -χωρίς τόνους μεικάπ και έξτρα πλαστικές προσθετικές. Η ιστορία της Elizabeth Holmes είναι από τις πιο αγαπημένες ιστορίες στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, δικαιολογημένα, αφού συγκεντρώνει όλα τα εξωπραγματικά και δεινά του είδους. Νεαρή του κολεγίου, το παρατά και ανοίγει εταιρία βιοτεχνολογίας που φέρνει επανάσταση στον κλάδο της υγειονομικής πρόβλεψης και περίθαλψης, ως τη στιγμή έστω που όλοι ανακαλύπτουν, πως ο θησαυρός δεν ήταν άνθρακας μόνο, αλλά και αέρας κοπανιστός. Και η υγεία του κόσμου που πάει στο βρόντο, ένα ένοχο μυστικό που αρχικά κανείς δεν ήθελε να αποκαλύψει.
Στο θέμα μας: Ένα είναι και δεν έχει άλλο. Το αστεράκι που εσύ δεν θα ξεχάσεις από το Mama Mia και εγώ από το Big Love, εξελίσσεται σε ερμηνευτικό μεγαθήριο μεγατόνων, κι αν αυτό σου φαίνεται σούπερ υπερβολικό, ρίξε μια ματιά εδώ. Τα τεράστια σχεδόν μονίμως έκπληκτα μάτια της Seyfried, γίνονται η βάση πάνω στα οποία χτίζονται τα πάντα. Και γύρω από τα οποία στροβιλίζονται επίσης τα πάντα. Απόλαυση να την βλέπεις να εξελίσσει το χαρακτήρα, επεισόδιο το επεισόδιο, πράγματι.
Αστεράκια παντού: Ο Naveen Andrews του Lost σε ένα ρόλο, πιο άξιο από αυτόν του Sense8.
Και οι ειδικοί αποφάνθηκαν: Έξι υποψηφιότητες για EMMY που περιλαμβάνουν την πρωταγωνίστρια, τους σκηνοθέτες, τους σεναριογράφους, το κάστινγκ και φυσικά την ίδια τη σειρά. Και κάτι άλλα ψιλά σε MTV και άγνωστες ενώσεις Χολιγουντιανών κριτικών που θέλουν να κάνουν τη διαφορά.
Μίνι σειρά των οκτώ επεισοδίων κι αυτή και κάποια στιγμή να το λύσουμε το θέμα, καθότι εμείς στις μίνι σειρές είχαμε συνηθίσει στα τέσσερα πέντε να κατεβάζουμε ρολά, άντε στα έξι αν το κέφι ήταν μεγάλο και το σασπένς τεράστιο! Σε αυτή σειρά έχουμε για κεντρική ιδέα, την ιδέα που είχε κάποιος να νοικιάζει γραφεία σε άλλους που δεν ήθελαν κάτι σταθερό αλλά τη δυνατότητα να τα αλλάζουν κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Πηγαίνοντας ταυτόχρονα άλλη συνοικία, άλλη πόλη και γιατί όχι άλλο πλανήτη. Αυτός, με την ιδέα, ήταν μεταξύ άλλων πολλών, ένας προβληματικός ναρκισσιστής, ένας εγωπαθής της εποχής του. Και είχε στο πλάι του μια επίσης προβληματική κυρία, μια εγωκεντρική σύντροφο που μαζί έκαναν το τέλειο ζευγάρι. Που κάποια στιγμή όπως ήταν αναμενόμενο χτύπησε στον “τοίχο”.
Στο θέμα μας: Περνάς τα πρώτα τρία επεισόδια προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσεις τον γρίφο, πώς στο καλό ο Leto, χωρίς ίχνος μακιγιάζ, μοιάζει με κάποιον άλλο που δεν είναι ο Leto και μετά όλα τα υπόλοιπα με το πόσο εκνευρισμό σου προκαλεί η τύπου ρωσική προσφορά του. Σειρά που ή τήν αγαπάς ή όχι. Προσωπικά, βρήκα, σχεδόν αμέσως, απαρηγόρητα ενοχλητικό το ερμηνευτικό “πάθος’ του Leto και αφού εμφανίζεται σε κάθε σκηνή, η ολοκλήρωση των επεισοδίων, ήταν για μένα ένα μίνι μαρτύριο.
Αστεράκια παντού: Αυτός ο καταπληκτικός τύπος Kylie Marvin που κάνει τον κολλητό του Leto και επιχειρησιακό του συντρόφι, γιατί δεν είναι κανονικός ηθοποιός, να τρέξουμε να τον δούμε και αλλού; Και αφού είναι απλά σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ποιος καλός θεούλης τον έσπρωξε εδώ; Όχι να μας πει για να του πούμε ευχαριστώ!
Και οι ειδικοί αποφάνθηκαν: Η απουσία της Anne Hathaway από τις ερμηνείες των EMMY θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα snubs των υποψηφιοτήτων. Για τον συνένοχο στο έγκλημα Jared Leto πάλι, ξέχασαν να πουν το οτιδήποτε – μάλλον δεν θα θυμάται αυτή τη χρονιά και με τη μεγαλύτερη λαχτάρα τελικά ο σταρ (Morbius).