Μια ημέρα σαν και αυτή, γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, για να προλάβει σαν κεραυνός να αλλάξει μέσα σε μόλις 42 χρόνια, την τροχιά της ελληνικής ροκ σκηνής. Η πορεία του ως ερμηνευτής και τραγουδοποιός, ξεκίνησε το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδαζε μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Μαζί με τον Παντελή Δεληγιαννίδη, δημιούργησαν το συγκρότημα «Δάμων και Φιντίας». Αργότερα, το επιτυχημένο ντουέτο ενσωματώνεται με τα «Μπουρμπούλια» -που μέχρι εκείνη τη στιγμή έπαιζαν με τον Διονύση Σαββόπουλο-και κυκλοφορούν τον δίσκο «Ο Ντάμης, ο ληστής», που κατόπιν λογοκρισίας μετονομάστηκε σε «Ο Ντάμης, ο σκληρός”.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, κάνει τα πρώτα βήματα που θα φέρουν το ροκ κοντά στην ελληνική μουσική. Το 1974, διαλύεται το συγκρότημα και ακολουθεί ξανά τον Διονύση Σαββόπουλο. Επόμενος καλλιτεχνικός σταθμός η συνεργασία του με το συνθέτη, Γιάννη Μαρκόπουλο, ως τραγουδιστής στα έργα του «Οροπέδιο», «Θεσσαλικός κύκλος», «Τολμηρή επικοινωνία» και «Ηλεκτρικός Θησέας». Το 1976, μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλους δημιούργησαν το συγκρότημα «Σπυριδούλα» και κυκλοφόρησαν από κοινού τον δίσκο με την ονομασία «Φλου», ενώ το 1979 συνεχίζει την πορεία του φτιάχνοντας το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», μαζί με τους μουσικούς Παπαντίνα, Νέστορα και Τζιμόπουλο με αγγλικό στίχο. Η συγκεκριμένη περίοδος συμπίπτει με την παρθενική του εμφάνιση στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου, «Ο Ασυμβίβαστος», όπου και ερμηνεύει τα τραγούδια του soundtrack
Στη συνέχεια της καριέρας του στο μουσικό πεντάγραμμο, συνεργάζεται επίσης με τους «Απροσάρμοστους» φτάνοντας στο 1982, που τα τραγούδια τους «Η» και «Αντεργκράουντ με στράς» λογοκρίνονται για «προτροπή στη χρήση ναρκωτικών», όπως επίσης και το τραγούδι «Ύστατη στιγμή» για «προσβολή της δημοσίας αιδούς», ενώ κάποια χρόνια αργότερα, πραγματοποιεί μια συγκλονιστική εμφάνιση στο Ηρώδειο, στα πλαίσια της συναυλίας του Γιάννη Μαρκόπουλου, «Τολμηρή επικοινωνία».
Το καλοκαίρι του 1990, το αριστερό του χέρι σταδιακά παραλύει, ενώ την ίδια σχεδόν περίοδο πεθαίνει η μητέρα του. Σε όλες τις επόμενες καλλιτεχνικές του δραστηριότητες άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο δείχνοντας έντονα σημάδια κατάπτωσης, μέχρι που το Δεκέμβριο του ίδιου έτους και συγκεκριμένα το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου, που άφησε την τελευταία του πνοή, στο σπίτι του, από υπερβολική δόση ηρωίνης.
Ο «πρίγκιπας» της ελληνικής ροκ, μας άφησε να τον θυμόμαστε νέο, όμορφο και αγρίμι μέσα σε καθημερινές μάχες με τις αντιφάσεις και τις ευαλωτότητες του.
Πέντε τραγούδια από τον Παύλο για την ενήλικη εφηβεία μας που πάντα κάπου μας γρατζουνάει.
Rock ‘n’ Roll στο κρεβάτι
13 ημέρες πριν τον θάνατο του, ο Παύλος Σιδηρόπουλος σε μια κουβέντα του με τον Μιχάλη Λημνιό, θα πει γι’ αυτό το τραγούδι:
-Κοίταξε να δεις, αυτό το κομμάτι το ‘χα γράψει ως εξής: Ήμουνα σε μονή κατάσταση, μοναχικός, και έψαχνα να βρω και εγώ κάτι.
-Ένα rock ‘n’ roll;
-Όχι ένα rock ‘n’ roll…
-Mια rock ‘n’ roll ζωή;
-Ούτε μια rock ‘n roll ζωή, μη λέμε σαχλαμάρες τώρα… Μια γυναίκα έψαχνα να βρω!
Ηλεκτρικός Θησέας
Σε στίχους του Δημήτρη Βάρου και μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, μάλλον το πιό πολιτικοποιημένο τραγούδι του.
“Ζωγράφισε ένα ήλιο στο ταβάνι
Μίλησε με τ’ αγέρι της νυχτιάς
Και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου
Στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου
Ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς”
Ο Χαρμάνης
Δύο χρόνια πριν τον θάνατο του, εκόθηκε ο δίσκος “Τα μπλουζ του πρίγκηπα”, που περιείχε και αυτό το τραγούδι. Δίσκος με πειραματικές ηχογραφήσεις και ένα εγχείρημα που είχε ξεκινήσει από το 1972.