Αν υπήρχε Βίβλος των TV shows, θα όριζε τον τρόπο και τα κριτήρια επιλογής της καταλληλότερης σειράς για εμάς με βάση την εκάστοτε περίοδο που διανύουμε και τη συναισθηματική μας κατάσταση. Συνήθως, επιλέγουμε σειρά με βάση τη χιλιομετρική -μεταφορικά- απόσταση που μας χωρίζει από τη ρουτίνα μας και τα προβλήματα της βίαιης καθημερινότητάς μας. Όσο πιο μακριά, τόσο πιο καλά. Η περίπτωση του “The Morning Show” είναι από τις λίγες φορές που μια σειρά μπήγει τα νύχια για τα καλά στη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική κατάσταση που βιώνουμε και δεν σφίγγει το ζωνάρι στο ψυχαγωγικό σωσίβιό μας, αντίθετα το χαλαρώνει.
Προβάλλει τον αγώνα μιας παρουσιάστριας να κρατήσει ψηλά τα νούμερα της πρωινής ενημερωτικής εκπομπής μετά τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση ενάντια στον συμπαρουσιαστή της. Η δραματική αυτή σειρά (υποψήφια για Χρυσές Σφαίρες) είναι έμπνευση του Michael Ellenberg και βασίζεται στο βιβλίο “Top of the Morning” του Brian Stelter που αφηγείται την πρόσφατη αντιζηλία των εκπομπών “Today” και “Good Morning America”.
Είναι μια σειρά για μια σειρά, η οποία δέχθηκε γροθιά στο στομάχι από την πανδημία, όπως και οι πραγματικές σειρές και αναγκάστηκε να επανεφεύρει τον εαυτό της, επαναπροσαρμόζοντας το σενάριο και τα γυρίσματά της. Στην πρώτη σεζόν, βλέπεις το #MeToo να εξελίσσεται στον χώρο των media και τα πολύπλοκα διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες μέσα σε μια ταραχώδη καθημερινότητα μιας πρωινής εκπομπής τηλεοπτικού σταθμού. Η δράση και η ένταση με την οποία εξελίσσονται τα επεισόδια δεν αφήνει τους θεατές να πάρουν ανάσα, μέχρι τη δεύτερη σεζόν, η οποία γίνεται πιο ατμοσφαιρική και μελαγχολική και η πλοκή χάνεται μέσα στο χάος, με ορισμένα επεισόδια να μπαίνουν στη χρονομηχανή, εγκιβωτίζοντας ιστορίες από το παρελθόν. Το focus στρέφεται πολύ ρεαλιστικά και απρόσμενα στον «ιό από τη Wuhan», ο οποίος στην αρχή δεν αποτελεί είδηση για την Δύση, στη συνέχεια όμως η εξέλιξη της σειράς καταφέρνει να δημιουργήσει κόμπους στο στομάχι όλων. Το να βλέπεις την εξάπλωση του κορωνοϊού στη μικρή οθόνη, έχει μια αίσθηση αμηχανίας, η οποία ταιριάζει γάντι στο σήμερά μας.
Η Jennifer Aniston ίσως στον πιο σοβαρό ρόλο της καριέρας της, ο οποίος ακούει στο όνομα Alex Levy, και δεν θυμίζει σε τίποτα τη Rachel από τα Φιλαράκια. Παρέα με την Reese Witherspoon στον ρόλο της Bradley Jackson, γίνονται αχτύπητο ζευγάρι, το οποίο κονταροχτυπιέται για τη δόξα της ενημέρωσης και για τις διαφορετικές οπτικές πάνω στις ειδήσεις: θα είναι ανάλαφρες, γιατί ο κόσμος δεν αντέχει άλλη δυστυχία ή θα είναι το σκληρό ρεπορτάζ που είναι απεικόνιση της πραγματικής ζωής; Ο Steve Carell, τον οποίο αγάπησαν όλοι στο “The Office”, υποδύεται τον Mitch Kessler που γίνεται ένας άλλος Harvey Weinstein και η Alex Levy, ούσα επί χρόνια συμπαρουσιάστριά του, παλεύει με τους δαίμονές της, αναρωτώμενη πόσο έχει συμμετάσχει η ίδια στην κουλτούρα ενός newsroom που επέτρεψε να γίνονται σεξουαλικές παρενοχλήσεις κάτω από την μύτη όλων -εργοδοτών κι εργαζομένων. Υπογραμμίζοντας με αυτόν τον τρόπο πως η σιωπή είναι πάντα συνενοχή.
Ένα μεγάλο φάουλ της σειράς είναι το γεγονός ότι δεν αναφέρθηκε ποτέ στη λέξη «βιασμός», παρά μόνο χρησιμοποιούσε ένα ήπιο λεξιλόγιο που στρογγυλεύει μια κατάσταση που δυστυχώς είναι πολύ κοινή στον χώρο των media, αλλά και σε άλλους. Ποτέ δεν αναφέρεται ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός, σε μια προοδευτική σειρά που στηλιτεύει τον φυλετικό τοκενισμό και το πως τα μαύρα σώματα ακόμη και στα ‘20s αντιμετωπίζονται ως όχημα ψευτοπροοδευτισμού για τον τηλεοπτικό σταθμό και ακούγονται επιχειρήματα όπως το ότι δεν έχουν το “it factor” που τους κρατούν πάντα «δεύτερους». Σε ένα σημείο μόνο ακούγεται η κατηγορία «είσαι βιαστής», πολύ φευγαλέα, πολύ επιπόλαια κι από χείλη που δεν απασχολούν καθόλου την κύρια πλοκή της σειράς, ενώ γίνεται μια αχρείαστη ανάλυση του συναισθηματικού ταξιδιού του Mitch Kessler και μόνο σύγχυση μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια επιλογή. Μάλιστα, βρίσκεται ένας χαρακτήρας που αγκαλιάζει τον κακοποιητή και βιαστή και η σειρά προσπαθεί άτσαλα να μας δείξει ένα άλλο πρόσωπο, μετανοημένο. Η persona non grata του Mitch Kessler θα ξαναβρεί άραγε ζωή μετά το “cancel” στην Ιταλία;
Άλλοι χαρακτήρες, βέβαια, πετυχαίνουν στο ακέραιο να κερδίσουν τη συμπάθειά μας, όπως η Alex Levy (Jennifer Aniston), η οποία πίσω από το σκληρό προσωπείο της «σπάει» σε χίλια κομμάτια, επανειλημμένα. Η μόνη ψύχραιμη φωνή στη σειρά είναι η Laura Peterson (Julianna Margulies), η οποία στο ρόλο μιας άλλης έμπειρης λεσβίας παρουσιάστριας που της έκαναν outing σε εποχές που δεν χαρακτηρίζονταν καθόλου queer friendly, μιλάει για το ψυχοθεραπευτικό της ταξίδι, πόσο τη βοήθησε και μιλάει με λογική στη νεαρή και ευέξαπτη Bradley Jackson (Reese Witherspoon), η οποία έχει οικογενειακά προβλήματα που δεν τα διαχειρίζεται καλά, καθώς όπως οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε μάθει πως να αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις. Όπως θα πει και η Jennifer Aniston, η οποία έρχεται αντιμέτωπη κάποια στιγμή με την οργή της κόρης της, προς το τέλος της σεζόν: «οι οικογένειες είναι κατεστραμμένες γιατί απαρτίζονται από ανθρώπους!».
To “The Morning Show” αναδεικνύει την ακαταστασία των ανθρώπινων σχέσεων και τονίζει την ανάγκη για ανάληψη των ευθυνών. «Το χάος είναι η νέα κοκαΐνη» λέει ο Cory Ellison (Billy Crudup), ένας υπερκινητικός και ανήθικος media executive που δεν αναπτύσσει καθόλου συναισθήματα, μονάχα γουρλώνει τα μάτια, κουνάει επιδέξια τα χέρια και ψάχνει συνεχώς το δρόμο για το κέρδος και τα ψηλά νούμερα. Άλλωστε, αυτό που είναι ξεκάθαρο σε όλη τη σειρά είναι το πόσο αναλώσιμος είσαι, ακόμη κι αν είσαι η νούμερο 1 παρουσιάστρια του καναλιού και σε αγαπάει όλη η χώρα. Αν κάποια στιγμή δεν φέρνεις τα επιθυμητά νούμερα στον σταθμό, παίρνεις πόδι. Ας μιλήσουμε για την ελεύθερη και αμερόληπτη δημοσιογραφία σε αυτό το καθεστώς που όλα είναι αριθμοί. Για ακόμη μία φορά όμως, έρχονται οι Times (συνήθης ύποπτος όταν κάποια ταινία ή σειρά θέλει να δώσει εσάνς στιβαρής δημοσιογραφίας) να «σώσουν» την κατάσταση, με την δημοσιογράφο που ερευνά και ξεσκεπάζει όλα τα άτομα που εμπλέκονται στην παραγωγή της συγκεκριμένης εκπομπής, γράφοντας ολόκληρο βιβλίο για αυτήν.
Αξίζει να δει κανείς τη σειρά για το ξεκαθάρισμα που κάνει κάθε ένας από τους χαρακτήρες στην καθημερινή πάλη με τις δικές του ταυτότητες, ώστε να κατανοήσει πως αλλάζει η αντίληψη περί εξουσίας, προνομίου, φυλής, φύλου και σεξουαλικότητας εντός και εκτός εργασιακού χώρου. Πώς βλέπει η καθεμία κι ο καθένας μια συμπεριφορά που ενώ παλιά ήταν αποδεκτή, τώρα είναι ανεπίτρεπτη;
Υπάρχουν πολλά ακόμη να εξερευνηθούν στην 3η σεζόν που μόλις ανακοινώθηκε από την Apple TV, όπως το πως ξεπερνάμε τα τραύματα της χρονιάς που πέρασε ή για το τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν εμπλακεί σε δημόσια σκάνδαλα.