Categories: FeaturedΘΕΑΤΡΟ

Τι απαντά το δημιουργικό γραφείο MNP στην απόφαση του Σωτήρη Χατζάκη να αλλάξει το λογότυπο του Εθνικού Θεάτρου

Πρόγραμμα παράστασης του Εθνικού Θεάτρου

Σήμερα το Εθνικό Θέατρο έβγαλε μια ανακοίνωση που ζητά από όλους τους Έλληνες να σχεδιάσουν και να αποστείλουν το δικό τους λογότυπο για τη νέα εταιρική ταυτότητα του μεγαλύτερου θεάτρου της χώρας. Ο νικητής θα πάρει και το βραβείο των 1.500 ευρώ. Μέσα στην κριτική επιτροπή θα είναι και ο Σωτήρης Χατζάκης, που διοικεί εδώ και κάποιους μήνες το Εθνικό. Με λίγα λόγια ο κ. Χατζάκης πετάει στα σκουπίδια την προηγούμενη εξαιρετική δουλειά του δημιουργικού γραφείο MNP και ψάχνει στην «αθάνατη ελληνική πένα» κάποια αντίστοιχη. Γιατί όμως;

Μπορεί ο συγκεκριμένος διαγωνισμός να σόκαρε αρκετούς ανάμεσα σε αυτούς όμως δεν ανήκει η Κατερίνα Παπαπαναγιώτου από την MNP που είχε αναλάβει πριν 5 σχεδόν χρόνια την οπτική ταυτότητα του Εθνικού Θεάτρου. Έχοντας παρατηρήσει ότι το πολυβραβευμένο τους λογότυπο είχε σταματήσει να προβάλλεται εδώ και καιρό, η κίνηση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη να προκηρύξει ανοιχτό διαγωνισμό την άφησε απαθή, αλλά με μία μεγάλη πικρία. «Για να είμαι ειλικρινής δε μου έκανε εντύπωση δεδομένου ότι, δυστυχώς, κάτι τέτοιο στην Ελλάδα συνηθίζεται. Όχι επειδή ένα λογότυπο είναι κακοσχεδιασμένο ή επειδή έχει περάσει πολύς καιρός, αλλά γιατί οι εκάστοτε διευθυντές συνηθίζουν να οικειοποιούνται τα λογότυπα των οργανισμών τους», λέει η Κατερίνα Παπαπαναγιώτου. «Φυσικά, κάποια στιγμή τα λογότυπα των οργανισμών μπορεί να χρειαστεί να αλλάξουν, αλλά αυτό συμβαίνει όταν συντρέχουν κάποιοι λόγοι, όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση που το προηγούμενο λογότυπο χρειάζεται ανανέωση ή στην περίπτωση που δεν συμβαδίζει με την εποχή και ο ανασχεδιασμός είναι απαραίτητος. Η επικοινωνία ενός θεσμού, ενός οργανισμού, αλλά ακόμα και μιας εταιρείας θα πρέπει να αλλάζει όταν η προηγούμενη επικοινωνία δεν πληροί τις σχεδιαστικές και επικοινωνιακές ανάγκες του.»

 Δεν θα συμμετέχουν στον ανοικτό διαγωνισμό που προκηρύχτηκε γιατί αυτοί οι διαγωνισμοί δεν αφορούν τους επαγγελματίες. 

Της ζητάμε να μας εξηγήσει ποια ήταν η λογική του δικού τους λογότυπου και μας παραπέμπει στο κείμενο που το συνόδευε. «Ένα ορθογώνιο και ένας κύκλος: δύο βασικά σχήματα. Η πλατεία του θεάτρου και η σκηνή. Το κοινό και οι ηθοποιοί. Δύο χώροι που γίνονται ένα τη στιγμή της παράστασης. Δύο στοιχεία όπου το ένα χωρίς το άλλο δεν έχουν υπόσταση. Μία γραμμή τέμνει τα δύο αυτά στοιχεία. Μία πορεία με ανοδική δυναμική που σχηματίζει το Ε και το Θ. Η σύζευξη αυτής της φόρμας υπογράφεται με λιτή τυπογραφία. Βασικό χρώμα στο λογότυπο δεν υπάρχει. Παίρνει χρώμα από το περιβάλλον, όπως όλες οι τέχνες αντλούν έμπνευση από τον περιβάλλοντα χώρο. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ στο θέατρο.  Το λογότυπο γίνεται κίτρινο, κόκκινο, μπλε, πράσινο, μωβ, πορτοκάλι, μαύρο ή γκρι ώστε να ξεχωρίζει πάντα στον χώρο όπου το περιβάλλει. Η φιλοσοφία και κατεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου αποτυπώνεται σε ένα σχήμα, ένα σύμβολο καθαρό και άμεσα αναγνωρίσιμο. Είναι ένας συνδυασμός σχήματος και τυπογραφίας, που εκφράζει οπτικά την δράση, τις αξίες και το αποτέλεσμα του οργανισμού.»

Η MNP είχε αναλάβει ολόκληρη την εταιρική ταυτότητα του Εθνικού Θεάτρου. «Την ενιαία ταυτότητα του Εθνικού, η οποία περιλαμβάνει το λογότυπο, την εταιρική ταυτότητα για τα έντυπα εσωτερικής διακίνησης, όπως επιστολόχαρτα, κάρτες, φακέλους και την εξωτερική επικοινωνία, η οποία περιλαμβάνει τις αφίσες και τα προγράμματα του Εθνικού. Παράλληλα σχεδιάσαμε το site του Εθνικού», λέει η υπεύθυνη του γραφείου της MNP.

Όπως μας εξηγεί, δεν θα συμμετέχουν στον ανοικτό διαγωνισμό που προκηρύχτηκε γιατί αυτοί οι διαγωνισμοί δεν αφορούν τους επαγγελματίες. «Δυστυχώς, είναι ένα καθεστώς στους δημόσιους φορείς να αλλάζουν συνεχώς την εικόνα. Έτσι δεν υπάρχει οπτική ταυτότητα. Επίσης, οι δημόσιοι φορείς θεωρούν πιο σωστό και για να μην τους διαβάλλουν, να κάνουν ανοιχτούς διαγωνισμούς. Ίσως μάλλον λόγω της άγνοιας των εκάστοτε αρμοδίων για το αντικείμενο της οπτικής ταυτότητας», καταλήγει η Κατερίνα Παπαπαναγιώτου.

Ελένη Κυριακίδου

Share
Published by
Ελένη Κυριακίδου