Στα γρήγορα: Άργησε λίγο αλλά ο κύριος Thurston Moore το έκανε πάλι το θαύμα του.
Την ακούσαμε: «Sonic Youth-ικές» μελωδίες και φωνητικά καθώς και μια (κατ’ επίφαση) DIY αισθητική (στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ) τον κάνουν να ακούγεται πιο φρέσκος παρά ποτέ. Ίσως και να είναι όμως.
Τρέξε μακρυά: Μόνο αν συμπαθείς περισσότερο τη Kim Gordon
Τ΄είπες τώρα: «H ενέργεια που πηγάζει από τη συγκεκριμένη δουλειά μοιάζει περισσότερο σαν τη συνωμοσία πριν από την επανάσταση» – The Guardian
Να τ’ αφήσω; 79/100 στο Metacritic
