Categories: ΘΕΑΤΡΟ

«Το πιο μικρό βλαστάρι δείχνει πως αλήθεια δεν υπάρχει θάνατος» λέει ο Ουίτμαν και ποια είμαι εγώ να του αντιμιλήσω;

«Τεμπέλιασε μαζί μου στο χορτάρι, χαλάρωσε το σφίξιμο στο λαιμό σου,
όχι λέξεις, όχι μουσικές ή στίχους, δεν θέλω, όχι εκδηλώσεις ή ομιλίες, ούτε καν τις καλύτερες,
Μόνο η σιγαλιά μου αρέσει, ο βόμβος απ’ τη βαλβίδα της φωνής σου»

Και μόνο το να βρεθείς σε μια performance όπου θα ακούσεις τους παραπάνω στίχους του εμβληματικού Αμερικάνου ποιητή Ουώλτερ Ουίτμαν, μπορεί να θεωρηθεί ήδη μια μικρή νίκη ενάντια στην πεζότητα της καθημερινότητας.

Η νίκη αυτή αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν τους ακούς μέσα σε ένα μικρό μεν, φαράγγι δε, που ενώ βρίσκεται στην πόλη που κινείσαι καθημερινά –εφόσον ζεις στην Αθήνα- ποτέ πριν δεν σου έχει δοθεί η ευκαιρία να το επισκεφτείς.

Κι έτσι ακούς τις λέξεις του Ουίτμαν και του Σεφέρη να στάζουν από τα στόματα των τεσσάρων (εξαιρετικών) ερμηνευτριών και να κυλούν πάνω στις πέτρες, να ποτίζουν το χορτάρι και να σκαρφαλώνουν τις πλαγιές αφού πρώτα χορέψουν πάνω στα φύλλα των δέντρων.

Καλούμαστε να ακολουθήσουμε τις ερμηνεύτριες στην περιπλάνησή τους, να μη διστάσουμε να βρούμε την καλύτερη οπτική γωνία, να τρυπώσουμε ανάμεσα σε θάμνους, να κάτσουμε στο χώμα, να παραμερίσουμε ένα κλαδί. Θα ήθελα να το κάνουμε με περισσότερη τόλμη, φταίει που έχουμε μάθει το θέατρο αλλιώς και παρότι μας δίνεται η ελευθερία, κινούμαστε ως κοινό με διακριτικότητα που φτάνει στα όρια της δειλίας προκειμένου να μην ενοχλήσουμε τις κοπέλες στην performance τους. Iσως  γι’ αυτό φταίει ότι δεν έχουμε «εκπαιδευτεί» σε τέτοιους χώρους.

Πάντως η performance κυλάει σα  νερό, άλλοτε λασπωμένο, σκοτεινό κι άλλοτε γάργαρο, δροσερό. Κι όταν τις πιο «μαύρες» της στιγμές βρίσκεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται «μα καλά, σε διάλειμμα χαράς δεν ήρθα; γιατί πρέπει να έρθω ξανά αντιμέτωπος με τα γνωστά και πάντα άλυτα υπαρξιακά ζητήματα;» η απάντηση έρχεται σε ένα άκρως συγκινητικό -είδα κι άλλα μάτια να υγραίνονται- και βαθιά αισιόδοξο τέλος που μας παρηγορεί μπροστά στην προοπτική του τέλους μας «Το πιο μικρό βλαστάρι δείχνει πως αλήθεια δεν υπάρχει θάνατος, και αν πότε υπήρξε οδήγησε μπροστά τη ζωή».

Info: Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Άντζελα Δεληχάτσιου, Συνδημιουργοί-Ερμηνεύτριες: Κατερίνα Κλειτσιώτη, Νατάσα Νταϊλιάνη,  Δήμητρα Σκέμπη, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου, Βοηθοί σκηνοθεσίας: Ιωάννης Βασιλόπουλος, Μάγδα Κρυσταλλινού, Κοστούμια: Λουκία Χατζέλου, Φωτογραφίες/Video: Σπύρος Αγριανίτης, Γιώργος Ευθυμίου, Γραφιστική επιμέλεια: Έλλη Βασσάλο, Υπεύθυνη επικοινωνίας: Στέλλα Πεκιαρίδη

Σάββατο 25 Ιουνίου / Κυριακή 26 Ιουνίου
Ώρα έναρξης: 18:30
, Ώρα έναρξης: 18:30

Διάρκεια: 100’

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά, Κρατήσεις απαραίτητες

Για πληροφορίες και κρατήσεις: +30 6946102862

Σημείο συνάντησης: Οι θεατές παρακαλούνται να βρίσκονται ένα τέταρτο πριν την ώρα έναρξης στο χώρο του parking έξω από το θέατρο του Λυκαβηττού, από το οποίο θα περπατήσουμε 5-10 λεπτά προς το χώρο της παράστασης. Για την καλύτερη δυνατή περιήγηση των θεατών συνιστώνται άνετα παπούτσια.

Λίνα Ρόκου

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Το 1998 ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Από το 2001 εργάζεται ως δημοσιογράφος.

Share
Published by
Λίνα Ρόκου