Απέσπασε 18 χιλιάδες views στην online εκδοχή του, γοήτευσε το κοινό στο εξωτερικό και τώρα, μετά τη ζωντανή πρεμιέρα του στην Ισπανία και τη Γερμανία, ήρθε η στιγμή να δούμε επιτέλους στην Αθήνα το We are in the army now του Ηλία Αδάμ. Μια παράσταση που μας διακτινίζει στη στρατόσφαιρα της Gen Z και μας θυμίζει πως «είμαστε στον καιρό των τεράτων, ανάμεσα σε έναν κόσμο που πεθαίνει και σε έναν άλλον που παλεύει να γεννηθεί.»
Η Μικρή Σκηνή της Στέγης μεταμορφώνεται σε ένα υβριδικό social medium: κάτι μεταξύ dance video στο Tiktok και αρχικής οθόνης στο Twitter. Τα πάντα εδώ στραφταλίζουν από την ultrapop αύρα του του ίντερνετ. Τέσσερις θλιμμένοι millennials, internet, video games, smartphones, νέες πραγματικότητες. Ένας campy, προσωπικός στρατός. Θα τους εμπιστευτείτε; Ήρθε η ώρα της «στρατολόγησης».
Οι τέσσερις ηθοποιοί θυμίζουν τους Power Rangers, τα Pokemon και την Cardi B. Η ατμόσφαιρα είναι camp, γεμάτη snapshots από τις ζωές οριακών millennials, με χορογραφίες-reels και βιντεοκλίπ της Britney Spears, με βαθιά εξομολογητικές selfies και memes για την αμφιλεγόμενη σχέση κοινωνικής-περιβαλλοντικής δικαιοσύνης και κοινωνικών μέσων. Μόνο που εκείνο που ποστάρεται είναι η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με το άγριο χιούμορ που την διακατέχει.
Το We Are in the Army Now έκανε online πρεμιέρα στο Onassis YouTube Channel εν μέσω lockdown τον Απρίλιο του 2021 στην κινηματογράφηση του Άλκη Παπασταθόπουλου και στο πλαίσιο του διαδικτυακού φεστιβάλ Onassis Future N.O.W. Η παγκόσμια πρεμιέρα της παράστασης επί σκηνής πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2022 στη Μαδρίτη, στο Teatros del Canal. Η παράσταση ταξίδεψε στη συνέχεια στo Μιλχάιμ της Γερμανίας, στο Ringlokschuppen Ruhr, τον Απρίλιο του 2022. Από τις 6 έως τις 15 Μαΐου θα παίζεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, η οποία δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτό που ξέρετε.
Ρωτήσαμε τους συντελεστές της παράστασης: «Τελικά οι χαρακτήρες του έργου είναι ήρωες ή μήπως είναι οι ίδιοι τα τέρατα που πολεμούν; Άλλωστε οι ίδιοι τροφοδοτούν όλο αυτό το παιχνίδι της δύναμης και της ματαιοδοξίας. Πώς σκοτώνεις τελικά το τέρας»; Ο καθένας έδωσε τη δική του απάντηση στο κατά πόσο υπάρχουν ήρωες και τέρατα και πώς αντιμετωπίζουμε το μέσο των κοινωνικών δικτύων και την επιρροή του στη ζωή μας.
Κείμενο & Σκηνοθεσία
Δεν υπάρχουν ήρωες στο έργο αλλά ούτε οι χαρακτήρες είναι τέρατα. Τα τέρατα είναι έξω απ’ τη σκηνή και είναι γνωστά. Υπάρχει ματαιοδοξία γιατί ζούμε στην καπιταλόκαινο και είμαστε εγκλωβισμένοι στο αδιέξοδό της. Υπάρχει περιπλοκότητα, δεν ξέρω πώς σκοτώνεις το τέρας. Σε πρώτη φάση βγάλτο απ’ τη ζωή σου, στείλτο σπίτι του. Αυτό κάνω εγώ τελευταία και είναι ωραίο.
Συνεργασία στο κείμενο και τη δραματουργία
Είναι και τα δύο. Για εμένα αυτό είναι και το μήνυμα της παράστασης: η σπαραχτική τρυφερότητα με την οποία οι χαρακτήρες «παραδέχονται» εμμέσως πλην σαφώς αυτές τις εγγενείς τους αντιθέσεις. Ο Γκάρι, ένας μεσοαστός Άγγλος, μιλάει για την αποικιοκρατία. Ο Τζέο κριτικάρει τα επιφανειακά κριτήρια της γκέι κουλτούρας, ενώ βγάζει σέξι σέλφιζ. Η Στυλιάνα διχάζεται ανάμεσα στο μίσος της για την πατριαρχία και την πηγαία αγάπη της για ένα κατά βάση πατριαρχικό οικογενειακό περιβάλλον. Η Σοφία διερωτάται: «πώς μπορούμε να κριτικάρουμε τον καπιταλισμό από τη σκηνή ενός τόσο μεγάλου θεάτρου;». Εν τέλει το βασικό ενωτικό τους στοιχείο είναι ότι καμία τους δεν παίρνει την εαυτή της στα σοβαρά. Έτσι η παράσταση ακροβατεί ανάμεσα στη σοβαρότητα και την camp αυτοαναφορικότητα.
Ηθοποιός
Είναι συνδυασμός των δύο ή και όχι. Πολεμάμε οτιδήποτε καταπιέζει το ποια είμαστε ή το πώς θέλουμε να είμαστε. Είναι δύσκολο να υπάρχεις σε μια κοινωνία που πρέπει να βγεις στους δρόμους για να διεκδικήσεις τα αυτονόητα . Δεν ξέρω πώς σκοτώνεις τελικά το τέρας, αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω να είμαι αυτή που είμαι, να ακούω Britney και να χορεύω Cardie B.
Ηθοποιός
Δεν υπάρχουν ήρωες, ούτε τέρατα. Νομίζω ακούμε αυτήν την ατάκα από την αρχή του έργου.
Έτσι και αλλιώς όσο περισσότερο γνωρίζεις τους «ήρωες» τόσο γκρεμίζονται στα μάτια σου. Τέσσερις άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο γύρω τους και αποφασίζουν να γίνουν οι ήρωες που έψαχναν τόσο καιρό. Είναι οι ήρωες που φαντάζεσαι; όχι. Είναι αδύναμοι, τραυματισμένοι, κάνουν ανελέητο shitposting, βγάζουν συνεχώς φωτογραφίες, χορεύουν και παίρνουν αντικαταθλιπτικά. Δεν νομίζω ότι θα τους εμπιστευόμουν, αλλά θα τους έκανα σίγουρα follow στο insta. Όλοι ακολουθούμε έναν «στρατό» θέλοντας και μη. Αυτό γίνεται πια ξεκάθαρο στα social media. Άλλωστε ζούμε σε μια εποχή έντονης πόλωσης που αν δεν είσαι αυτό, είσαι το άλλο, οπότε για ποιο τέρας να μιλήσεις και σε ποιους; Ας ξανασκεφτούμε, αν χρειαζόμαστε ήρωες και στρατούς.
Ηθοποιός
Θυμάμαι μικρή να παίζω game boy και να σκοτώνω τέρατα και να παίρνω την ικανοποίηση κάνοντάς το, ένα εφήμερο επίτευγμα που θα με πάει στο επόμενο επίπεδο. Αλλά η βία είναι βία, σκοτώνοντας κάτι σίγουρα έρχεσαι στο δικό του επίπεδο. Είναι όπως όταν πατάμε μια κατσαρίδα και χαιρόμαστε ή ένα ποντίκι πιασμένο σε μια ποντικοπαγίδα που πεθαίνει αργά και βασανιστικά. Τελικά ποιος είναι το τέρας; Τον δικό μου χαρακτήρα, τη λεγόμενη ”shitfluencer”, την έχουν καταπιεί η τεχνολογία και τα social media βυθισμένη σε κατάθλιψη και στα χάπια που παίρνει για να μπορεί να ποζάρει χαμογελαστή στις σέλφι της και στους ακόλουθούς της. Έχει δημιουργήσει ένα τέρας και σαν τέρας πηγαίνει σε έναν χαμένο εκ των προτέρων πόλεμο μαζί με ένα στρατό από γάτες που την ακολουθούν no matter what.
Ηθοποιός & πρωτότυπη μουσική
Όπως λέμε στο έργο, παραθέτοντας ένα μιμίδιο, «όχι θεοί, όχι τέρατα». Έτσι, αν αυτός είναι ο στόχος, θα υποστήριζα ότι οι ήρωες του έργου επιχειρούν να ξεφωνίζουν τα τέρατα που συναντούν καθημερινά στην κοινωνία. Τους ρατσιστές, τους φασίστες, τους ομοφοβικούς, τους ξενόφοβους, τους μισογύνηδες… η λίστα συνεχίζεται. Με αυτούς ήταν σε πόλεμο. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, στο έργο ετοιμαζόμαστε για μάχη, αλλά στην πραγματικότητα δεν καταφέρνουμε να κάνουμε τίποτα. Η κοινωνική πίεση είναι πολύ μεγάλη ή θα πετύχουμε τελικά μια μέρα την ισότητα; Ανεξάρτητα από αυτό, πιστεύω ότι η ανάδειξη των πολιτικών μας αγώνων είναι μια δυνατή αρχή. Μέσω της μουσικής στο έργο σημειώνουμε κάποια πρόοδο στη δολοφονία του τέρατος: για παράδειγμα με την post-punk εκδοχή του “Baby One More Time” που τραγουδάμε με τη Σοφία αλλά και με το πρωτότυπο τραγούδι “Killer Vagina” που τραγουδά η Στυλιάνα.
Συντελεστές
Κείμενο & Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ
Σκηνικά, Κοστούμια & Ψηφιακός Χώρος: Sita Messer
Συνεργασία στα Σκηνικά και τα Κοστούμια: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Συνεργασία στο κείμενο και τη δραματουργία: Χρήστος Βρεττός, Χριστίνα Μαυρομμάτη
Συντονισμός Δραματουργικών Εργαστηριών: Χρήστος Βρεττός
Πρωτότυπη Μουσική: Gary Salomon
Χορογραφίες: Πάνος Μαλακτός
Σχεδιασμός Φωτισμών: Παναγιώτης Λάμπης
Δημιουργία Video και Animation: Ίρια Βρεττού
Παίζουν: Στυλιάνα Ιωάννου, Τζέο Πακίτσας, Σοφία Πριόβολου, Gary Salomon
Εκτέλεση Παραγωγής: ΕΦΑΜΙΛΛΟΝ ΑΜΚΕ
Οργάνωση Παραγωγής Πρώτης Παρουσίασης: Cultοpια
Εκτέλεση Παραγωγής Περιοδείας: Γιώργος Κατσώνης / Zesty
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
To “We Are In The Army Νow” υποστηρίζεται στην περιοδεία του από την Εξωστρέφεια του Ιδρύματος Ωνάση
Κατάλληλο για ηλικίες 18+
Πληροφορίες παράστασης
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συγγρού 107
6 – 15 Μαΐου 2022
Μικρή Σκηνή
Παραστάσεις: Τέταρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 21:00
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά
Εισιτήρια
Κανονικό : 7 €, 15€
Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 12€
Παρέα 10+ άτομα: 11 €
Κάτοικος Γειτονιάς : 7 €
Ανεργίας, ΑΜΕΑ: 5€
Συνοδός ΑΜΕΑ : 10€
Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@onassis.org
Με την υποστήριξη της Ticketmaster
ΓΡΑΜΜΗ ΑΓΟΡΑΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
2111981784
ΓΡΑΜΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ
2130178200
ΓΡΑΜΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΑμεΑ
2130178036 και infotickets@onassis.org
ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ (Συγγρού 107)