H ομάδα Ντουθ επιστρέφει με το Farewell / Εν τόπω χλοερώ, μια νέα παράσταση /περφόρμανς / DIY συναυλία κι αυτό σημαίνει πολλά. Το κυριότερο, πως ο όρος «θεατρικό πάρτι» ανακαλύπτει και πάλι τη σημασία του. Η πρόσκληση που σκάει στην πόρτα μας είναι αμφίδρομη. Μπορεί να είμαστε καλεσμένοι είτε σε γάμο, είτε σε κηδεία. Όπως το πάρει κανείς. Στην υποσημείωση όλα είναι γραμμένα. Τα σατέν σιδερώθηκαν, ο μπουφές στολίστηκε, τα κρύσταλλα πήραν τη θέση τους και οι χοροί ξεκινούν. Είστε όλοι/ες/α καλεσμένοι/ες/α στην πιο εξπρεσιονιστική κρίση μέσης ηλικίας.
Μαύρη κωμωδία για τις ανεξάντλητες πιθανότητες και τις χαμένες ευκαιρίες ή αλλιώς Millennials σε κρίση μέσης ηλικίας. Δεν σε αφορά; Νομίζεις. Σε συνέχεια της περσινής sold-out παράστασης Nostalgia Generation, το φετινό Farewell / Εν τόπω χλοερώ αποτελεί ένα αυτοτελές επεισόδιο μιας αυτοσαρκαστικής σειράς που γιορτάζει ένα πρόωρο και ανεξήγητο πένθος, το οποίο κυκλοφορεί ανάμεσά σε τούλια, hairspray, παραδοσιακούς χορούς και φθηνή σαμπάνια. Πέρσι, οι ήρωες τα έβαλαν με το παρελθόν τους, φέτος πενθούν ένα θλιβερό παρόν. Ωραίο τσιτάτο, κράτο το, θα σε βοηθήσει.
Κατά τα άλλα, όπως τα ξέρετε από πέρσι – αν είστε γνώστες του Ντουθικού συστήματος. Το φουαγιέ αποτελεί και πάλι μέρος του σκηνικού με τους θεατές να κινούνται σε όλους τους χώρους του θεάτρου, το μπαρ σερβίρει καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, η διάρκεια κρατά μέχρι να ξημερώσει, ενώ όσοι/ες/α προλάβουν θα βρουν και μια θέση στη ροτόντα.
Και καθώς σε αυτόν τον DIY γάμο, αμφιλεγόμενης αισθητικής, οι προπόσεις και οι αφιερώσεις οδηγούν σε απροσδόκητα ερωτήματα, είπαμε κι εμείς να απευθύνουμε τα δικά μας. Τι θα ήταν αυτή η παράσταση, αν ήταν…
Αν η παράσταση ήταν νησί/ταξίδι/προορισμός, τι νησί/ταξίδι/προορισμός θα ήταν;
Ταξίδι με πλοίο, 8 μποφόρ, βράδυ, στη ντίσκο (Ιωάννα Ραμπαούνη)
Θα ήταν ένα κλασσικο ταξίδι, Αύγουστο με μελτέμι, για Κυκλαδα σε blue star με goody’s και flocafe στο κατάστρωμα (Κατερίνα Μαυρογεώργη)
Θα ήταν αέναο ταξίδι ενός ονείρου που δεν μπορεί να υπάρξει αλλιώς, παρά ταξιδεύοντας σε μια θάλασσα κάποιας πραγματικότητας. Γιατί έτσι (Προμηθέας Nerattini Δοκιμάκης)
Ξέρω ‘γω; Φαντάζομαι κάτι σαν το Πήλιο. Και βουνό και θάλασσα (Ειρήνη Γεωργαλάκη)
Το νησί που κάθε χρόνο λέμε να πάμε αλλά δεν τα καταφέραμε ακόμα (Μυρτώ Μακρίδη)
Ένα τουριστικό νησί αρχές φθινοπώρου, αλλά να κάνουμε ότι είναι αρχές καλοκαιριού και παντού κιτς ντισκομπάλες και φοίνικες (Βάσια Ατταριάν)
Αν η παράσταση ήταν ποτό, τι ποτό θα ήταν;
Λονγκ άιλαντ, που μοιάζει με τσάι αλλά σε βαράει (Ιωάννα Ραμπανούνη)
Cosmopolitan γιατί είναι κλασικό (Έλενα Γεροδήμου)
Θα ήταν ένα τραχύ, αψύ, γλυκόπιοτο κόκκινο κρασί (Κατερίνα Μαυρογεώργη)
Ένα πάρα πολύ ακριβό κονιάκ, που σερβίρεται σε ελαφρώς ζεσταμένο κοντό κολωνάτο ποτήρι και το συνοδεύει ένα κομματάκι από καλή μαύρη σοκολάτα. Άλλες φορές είναι τέταρτης διαλογής και το συνοδεύει κάποιο παξιμαδάκι. Το μαύρο παραμένει (Ειρήνη Γεωργαλάκη)
Θα ήταν ελληνικός καφές της παρηγοριάς με παξιμαδάκι και κονιάκ Μεταξά (Κέλλυ Παπαδοπούλου)
Κοκτέιλ με εξωτικά φρούτα και ρούμι (Δημήτρης Τάσαινας)
Bloody mary (Αλεξάνδρα Ρίμπα – Νίκος Κολιούκος) και Σαμπάνια (Εύη Ζαφειροπούλου)
Τζιν τόνικ με πολύ αγγούρι – σαν χωριάτικη σαλάτα με λίγο τζιν, 10 η ώρα το πρωί μετά από ολονυχτία (Βάσια Ατταριάν)
Θα ήταν 7 λευκές τεκίλες με στυμένο λεμόνι, σ’ ένα γάμο με πολύ καθαρά ποτά (Κατερίνα Ρουσιάκη)
Θα ήταν Μεταξά πέντε αστέρων στο μπουκάλι των 3 λίτρων με την κάνουλα στη βάση για να φτάσει για όλο τον κόσμο (Αντώνης Αντωνόπουλος)
Αν η παράσταση ήταν σύντροφος, τι σύντροφος θα ήταν;
Θα ήταν σύντροφος παντοτινός κι αιώνιος σαν διάφανος αέρας (Κατερίνα Μαυρογεώργη)
Ο καλύτερος μου φίλος (Εύη Ζαφειροπούλου)
Αν η παράσταση ήταν σύντροφος θα ήταν αυτός που περιμένω, που έλεγε η Άννα Βίσση, θα έπινε ουίσκι με πάγο, θα πίστευε στο μέλλον και στην Αμοργό (Μαρία Φιλίνη)
Αν η παράσταση ήταν Θρησκεία, τι είδους Θρησκεία θα ήταν;
Εκκλησία μεταξύ ευαγγελιστών και βουντού και γκόσπελ στη Λουϊζιάνα, με βαφτίσεις και γάμους μέσα στον Μισισιπή (Κατερίνα Μαυρογεώργη)
Οι φίλες μου και οι φίλοι μου (Βάσια Ατταριάν)
Θα ήταν οι κατάλληλες συνθήκες για την επανάσταση, γιατί κάποια στιγμή θα έρθουν (Κατερίνα Ρουσιάκη)
Αν η παράστασή ήταν δώρο γάμου, τι δώρο θα ήταν;
Φάκελος με χρήματα. Μπορείς να το κανείς ό,τι θέλεις (Σεραφείμ Ράδης)
Σετ με κρυστάλλινα ποτήρια για τις προπόσεις σε γιορτές κι επετείους (Έλενα Γεροδήμου)
Θα ήταν ένα πολύ ογκώδες, βαρύ, γυάλινο, σκαλιστό, εύθραυστο βάζο (Κατερίνα Μαυρογεώργη)
Μια Stirella ατμού! (Ευδοξία Ανδρουλιδάκη)
Ασημένια κορνίζα (Μυρτώ Μακρίδη)
Δωροκάρτα 150 ευρώ απο τα kostaboda (Αλεξάνδρα Ρίμπα – Νίκος Κολιούκος)
Μια καλή κορνίζα από τα Κόστα μπόντα – πάντα με κάρτα αλλαγής (Βάσια Ατταριάν)
Αν η παράστασή ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;
Θα ήταν όλα τα τραγούδια που παίζουν στην παράσταση και κάποια ακόμα. Πρέπει να έρθετε για να τα ακούσετε (Κατερίνα Μαυρογεώργη)
Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα / και την κοινωνία τώρα / τηνε παίζω ένα παρά / βίβα, τα φαρμάκια που ‘ταν στίβα / ποτηράκι ποτηράκι / λες και κάνανε φτερά / βάνε, όσα έρθουν κι όσα πάνε / που θα βρούμε τέτοιο βράδυ / στη ζωή μας τη ρηχή / δώσε, το τραπέζι ξαναστρώσε / φέρε καθαρά ποτήρια / κι άντε φτου κι απ’ την αρχή (Ειρήνη Γεωργαλάκη)
Θα ήταν το total eclipse of the heart, το πρώτο μπλουζ που χόρεψα ποτέ (Κέλλυ Παπαδοπούλου)
Πώς έφυγες, Βίκυ Μοσχολιού. SOS: ακαπέλα (Αλεξάνδρα Ρίμπα- Νίκος Κολιούκος)
Say a little prayer (Εύη Ζαφειροπούλου)
Εκείνο που προσπαθεί να συμφωνήσει ένα ζευγάρι πως θα είναι το τραγούδι τους (Κατερίνα Ρουσιάκη)
Αν η παράστασή ήταν σειρά στην τηλεόραση, ποια σειρά θα ήταν;
Τρεις χάριτες, το εορταστικό επεισόδιο (Ιωάννα Ραμπαούνη)
Το επεισόδιο του Red Wedding από το Game of Thrones, γιατί είναι μια μέρα γάμου με πολλές κηδείες (Σεραφείμ Ράδης)
Θα ήταν το χριστουγεννιάτικο εορταστικό επεισόδιο από τους Απαράδεκτους μαζί με λίγο ντράμα (Κατερίνα Μαυρογεώργη)
Θα ήταν το πρωτοχρονιάτικο επεισόδιο των Απαράδεκτων με κουμπάρα την Μίρκα Παπακωνσταντίνου (Κέλλυ Παπαδοπούλου)
Το εορταστικό επεισόδιο των απαράδεκτων (Μυρτώ Μακρίδη)
Friends (Εύη Ζαφειροπούλου)
Εκμέκ παγωτό (Βάσια Ατταριάν)