Διακόσιες οι παραστάσεις που παρουσιάζονται στην Αθήνα τον πρώτο μήνα του 2017. Και ακολουθούν και νέες πρεμιέρες. Τσουνάμι. Αναρωτιέται κανείς σοβαρά τι να πρωτοδιαλέξει σε μια πόλη που η θεατρική σκηνή έχει, σε μεγάλο βαθμό, μετατραπεί σε πεδίο ψυχοθεραπείας και εκτόνωσης για ένα κλάδο απλήρωτο και καθημαγμένο (τη συλλογική σύμβαση φαίνεται πως αρνείται να την υπογράψει εσχάτως και το τελευταίο προπύργιο που είχε απομείνει, το Εθνικό Θέατρο). Γρίφος, λοιπόν. Ρισκάρω να προτείνω τέσσερις ερχόμενες πρεμιέρες ετούτου του μήνα και να συστήσω με μεγαλύτερη σιγουριά τέσσερις παραστάσεις που είδα και συνεχίζουν τον κύκλο τους τη νέα χρονιά.
Οι γερμανοί machina ex έρχoνται να μας μιλήσουν τα τα ελλείματα Δημοκρατίας στην Πειραματική Σκηνήρεμιέρες
Οι ζωές των ανθρώπων στην Ευρώπη της κρίσης. Δημοκρατία, διαφάνεια, ελευθερία του λόγου, πολιτική. Υλικά καυτά. Το διαδραστικό Lessons of leaking (Μαθήματα Διαρροής) του Dmitrij Gawrisch και των γερμανών machina ex (mediacollectiv),από τις πιο πολιτικές προτάσεις των ημερών,έρχεται στην Πειραματική Σκηνή (-1) του Εθνικού Θεάτρου για να μάς εκτοξεύσει στο 2021. Μετά απ’τις πολλαπλές κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας, το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης έχει απλώς υποχωρήσει; Το κοινό παίρνει θέση. Χωρισμένο σε ομάδες των δώδεκα ατόμων καλείται να αποφασίσει, μεταξύ άλλων, ακόμη και για τη διαρροή μιας πληροφορίας. Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος EUROPOLY. (13, 14 και 15 Iανουαρίου.)
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλη η πόλη μιλάει δυο χρόνια για την παράσταση της Σοφίας Μαραθάκη «Ο Φίλιπ Γκάς Αγόρασε μια φραντζόλα ψωμί». Η δραματουργία του Καπετανάκη, ο απολαυστικός εν προκειμένω «Γενικός Γραμματέας« του προαλείφεται ιδανικό εφαλτήριο για τη οργιώδη φαντασία της μεθοδικής σκηνοθέτιδας και για την απίθανη, καλοκουρντισμένη ομάδα Ατονάλ, που περνάει το κατώφλι του Εθνικού Θεάτρου, πειραματιζόμενη με στοιχεία της σλάπστικ κωμωδίας φτάνοντας μέχρι τους αδερφούς Μαρξ, τον Γκόγκολ και το θέατρο του Παραλόγου. Αιχμηρός ο Καπετανάκης καυτηριάζοντας την πολιτική διαφθορά, σε μια κοινωνία που ταλανίζεται απ΄την ξενομανία, παραδόξως συνθέτει όχι μόνο το ψηφιδωτό της Νέας Ελλάδας αλλά και της σύγχρονης.Τίποτα δεν άλλαξε, απλούστατα. Πειραματική Σκηνή, Πρεμιέρα: 26/01/2017
Ομολογώ ότι το παραστασιολογικό σημείο αναφοράς για «Το Στρίψιμο της βίδας» παραμένει, ακόμη και 16 χρόνια μετά, η δουλειά του Θωμά Μοσχόπουλο στο ατμοσφαιρικό πατάρι του ιστορικού θεάτρου Αμόρε, με συνταρακτικούς δύο νέους ερμηνευτές, τον πρωτόβγαλτο Αργύρη Ξάφη και την Άννα Μάσχα. Η νέα διασκευή του αριστουργήματος του Χένρι Τζέιμς στο ‘Ανεσις, λόγω της σκηνοθετικής υπογραφής του, συνιστά πρόκληση: ο τελειοθήρας Δημοσθένης Παπαδόπουλος καθοδηγεί τη Θάλεια Ματίκα και τον Ιάσονα Παπαματθαίου. Από 10 Ιανουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
O Φασμπίντερ δια χειρός Σίμου Κακάλα με την Τάνια Τσανακλίδου, που απρόσμενα ζει στην ωριμότητά της τη θεατρική της ‘Ανοιξη.
Δη δει χρημάτων, οι συμπράξεις πάσης φύσης δίνουν, μεταξύ άλλων, τον τόνο της χρονιάς, με το Θέατρο Τέχνης να συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Θέατρο του Νέου Κόσμου για το σημαντικό έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Ο φόβος τρώει τα σωθικά», σε διασκευή και σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα, με την Τάνια Τσανακλίδου στο ρόλο της Έμμι. Από 21 Ιανουαρίου. Στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Tο Ψωμί της Νινευί. Ένα συγκλονιστικό, αιχμηρό ελληνικό κείμενο (των Αντώνη και Κων/νου Κούφαλη) για το προσφυγικό, με μια συγκλονιστική Λήδα Πρωτοψάλτη.
Το προσφυγικό, μέσα από μια πολύ, ιδιαίτερη, διαβασμένη κι εμπνευσμένη ματιά, στον αντίποδα των μπανάλ δακρύβρεχτων προσεγγίσεων, βρίσκεται στην καρδιά του πιο σύνθετου και δυνατού έργου των αδελφών Κούφαλη, το θεατρικό έκπληξη με τίτλο «Το Ψωμί της Νινευί». Ευτυχεί να έχει στο ρόλο τής Νούρ την συνταρακτική Λήδα Πρωτοψάλτη. Μαζί της ως Σαμίρ ο Σταύρος Ζαλμάς. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά. Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Η Ελένη Ράντου μεταπηδά από την κωμωδία στο δράμα, σαν χαμαιλέων, στην πιο ηλεκτρισμένη και συγκινητική ερμηνεία της στο σύγχρονο βρετανικό έργο “Για μια ανάσα”
Ρεσιτάλ ερμηνείας πραγματοποιεί στον πιο δραματικό ρόλο της καριέρας της η Ελένη Ράντου και στο πιο πολιτικό κι ανατρεπτικό θεατρικό που έχει διασκευάσει πρωταγωνιστώντας. Στο «Για μια Ανάσα» του Ζίνι Χάρις (σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής),η χρηματοπιστωτική κρίση συναντά το προσφυγικό. Στο θέατρο Διάνα.
Η Άντζελα Μπρούσκου/ FOSPHOTOS
Παρακολουθώντας κάποιος στενά την Άντζελα Μπρούσκου γνωρίζει ότι στη δραματουργία in- your- face- Theatre απογειώνει τη σκηνή. Δεν πάει καιρός που γίναμε θεατές της καλύτερης Σάρα Κέιν που έχει δει ελληνική σκηνή (Ψύχωση 4.48). Σήμερα ήρθε η σειρά του Κολτές. Καταθέτει ένα «Ρομπέρτο Τσούκο» αιχμηρό, λυρικό, κινηματογραφικό, ροκ που σε καθηλώνει. Πολλοί καλοί οι ηθοποιοί (μεγάλη έκπληξη η Γεωργιάννα Νταλάρα), αλλά η κορυφαία ερμηνεία (μπαινοβγαίνοντας σε πολλούς ρόλους) είναι της Παρθενόπης Μπουζούρη. Στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Και μια ειδική μνεία, γιατί η παράσταση κατέβηκε στις 8 του μήνα:”Είναι μακράν η πιο ψιλοκεντημένη, εξαντλητικά δουλεμένη «Δωδέκατη Νύχτα» που έχουμε δει. Αναμενόμενο, μια και από πίσω κρύβεται ο Δημήτρης Καραντζάς, που απελευθερώνεται από τον αυστηρό φορμαλισμό, τον οποίο φυσικά δεν εγκαταλείπει (είναι η θεατρική ταυτότητά του, άλλωστε) και δημιουργεί ένα σκοτεινό, μεταφυσικό σκηνικό σύμπαν (συμβάλλει σ’ αυτό το εξαιρετικό σκηνικό της Κλειώς Μπομπότη), με αλλόκοτα ανθρωποειδή πλάσματα. Εξαιρετικός ο θίασος (ανάμεσά του και ο μεταφραστής του έργου Νίκος Χατζόπουλος) αλλά ως άφυλο ανδρογύναιο στο ρόλο της Βιόλας λάμπει η Έμιλυ Κολιανδρη. Στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.”
