Οι “Δαιμονισμένοι” του Ντοστογιέφκσι, με έναν υπέροχο θίασο, ανεβαίνει ως μουσικό ορατόριο από τον Θοδωρή Αμπαζή, στο Εθνικό Θέατρο.
Σημαντικές οι πρεμιέρες του Φεβρουαρίου, με αριστουργήματα του Ντοστογιέφκι και του Φώκνερ, ύστερο γερμανικό ρομαντισμό, σπάνιο κείμενο της Σοφίας Τρικούπη, κόρης του Σπυρίδωνος και αδελφής Χαρίλαου, ένα ιστορικό έργο του νομπελίστα Ντάριο Φο που βγάζει τη γλώσσα αυθάδικα και στη σημερινή κρίση, αλλά και το κύκνειο άσμα του Μπέρνχαρντ, που καταγγέλει μια κοινωνία η οποία εκφασίζεται ραγδαία – κείμενο ταμάμ για την ελληνική και πανευρωπαϊκή συγκυρία. Αναλυτικότερα, οι μεγάλες πρεμιέρες του μήνα, που σηματοδοτούν την πολυαναμενόμενη επιστροφή της Άννας Κοκκίνου στη σκηνή με νέα παράσταση, την επάνοδο της Κάτιας Γέρου στο Θέατρο Τέχνης, αλλά και την πρώτη σύμπραξη της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη με τον Δημήτρη Καραντζά, είναι:
Τους σκηνοθετεί στο Εθνικό Θέατρο ως θεατρικό ορατόριο ο αναπληρωτής διευθυντής του Θοδωρής Αμπαζής και τέως καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, με μια θητεία ορόσημο για το θεσμό. Συνθέτης, σκηνοθέτης και ιδρυτής της Ομάδας θεάτρου ΟΠΕRA με μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν, αντιμετωπίζει το κορυφαίο ρωσικό μυθιστόρημα ως μουσική παρτιτούρα, συνθέτοντας ο ίδιος τη μουσική κι επιστρατεύοντας δώδεκα ηθοποιούς, πέντε μουσικούς και μια λυρική τραγουδίστρια.
Με τους Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Μαρία Ζορμπά, Δημήτρη Ήμελλο, Ειρήνη Καράγιαννη, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Κώστα Κορωναίο, Νέστορα Κοψιδά, Καλιρρόη Μυριαγκού, Γιάννη Νιάρρο, Θέμη Πάνου, Δανάη Σαριδάκη και Αντιγόνη Φρυδά.
Ένα από τα πρώτα δείγματα νουβέλας τρόμου (και πυρήνας του δοκιμίου του Φρόυντ «Το Ανοίκειο»), το αριστούργημα του ύστερου Γερμανικού ρομαντισμού διασκευάζει και σκηνοθετεί ο σπάνιας μουσικής καλλιέργειας για άνθρωπο του θεάτρου Θέμελης Γλυνάτσης, εντάσσοντάς το σε μια σύνθετη ηχητική σύμβαση και μια ξεχωριστή παρέμβαση μέσω amimation.
Με τους Σοφιάννα Θεοφάνους, Πάνο Κούγια, Βασίλη Λιάκο, Κατερίνα Μαούτσου, Μάιρα Μηλολιδάκη, Σταμάτη Πακάκη και Γιάννη Φίλια.
Τη Σοφία Τρικούπη, προσωπικότητα που άφησε εποχή, θα την γνωρίσει το σύγχρονο κοινό,χάρη στην Άννα Κοκκίνου, όχι μονάχα ως κόρη του Τρικούπη, αλλά και ως αισθαντική, λεπταίσθητη συγγραφέα
Η Άννα Κοκκίνου, από τους πρώτους εισηγητές των θεατρικών μονολόγων, με τη θεατροποίηση μεταξύ άλλων και κορυφαίων λογοτεχνικών έργων μας (Βιζυηνός), δημιουργώντας μια μοναδική παράδοση-μαγιά στο Θέατρο Σφενδόνη, επανέρχεται με το είδος της θεατρικης μινιατούρας. Η πρώτη είναι βασισμένη στο σπάνιο κείμενο του 1903, όπου με αφορμή το χαμό ενός αγαπημένου πλάσματος αναμιγνύονται εικόνες της πολιτικής ζωής του 19ου αιώνα. Η Αννα Κοκκίνου αναδεικνύει και επεξεργάζεται το άγνωστο κείμενο, μεταξύ άλλων, για δυο βασικούς λόγους, όπως εξηγεί. Αφενός, φωτίζει τις διαφορές στο ποιον και το ήθος των ανθρώπων της πολιτικής ζωής και αφετέρου αναδεικνυει μια λησμονημένη πτυχή του ελληνικού χαρακτήρα: την αισθαντικότητα.
Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου. Δραματουργική επεξεργασία: Νίκος Φλέσσας, Άννα Κοκκίνου. Παίζουν: Άννα Κοκκίνου, Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου και Θοδωρής Θεοδωρακόπουλος.
Το θυελλώδες κύκνειο άσμα του Μπέρνχαρντ, έργο που που περιστρέφεται γύρω από το φάντασμα μιας αυτοκτονίας, σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς. Ο καθηγητής Σούστερ αυτοκτονεί πέφτοντας από το παράθυρο του διαμερίσματός του στην πλατεία Ηρώων της Βιέννης, την ίδια πλατεία, όπου τον Μάρτιο του 1938 ο Χίτλερ είχε γίνει δεκτός με κραυγές επευφημίας από τους κατοίκους της πόλης. Το έργο όταν παρουσιάστηκε το 1988 για πρώτη φορά στο Burgtheater της Βιέννης ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, εξαιτίας των αιχμών και των σχολίων περί αντισημιτισμού των κατοίκων της πόλης.
Μετάφραση: Έρι Κύργια. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς.Παίζουν οι: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Χρήστος Στέργιογλου, Μαρία Σκουλά, Υβόννη Μαλτέζου, Γιώργος Μπινιάρης, Άννα Καλαϊτζίδου, Σύρμω Κεκέ, Παναγιώτης Εξαρχέας.
Η Σοφία Φιλιππίδου αποτολμά να αναμετρηθεί με το αριστούργημα του Φώκνερ ”Καθώς Ψυχορραγώ” , με διπλή ιδιότητα: της ηθοποιού και της σκηνοθέτιδας.
Το έργο που στην Ελλάδα έγινε γνωστό από την μετάφραση του Μένη Κουμανταρέα το 1970, ανεβαίνει στη σκηνή σε διασκευή και σκηνοθεσία Σοφίας Φιλιππίδου. Την τοιχογραφία του αμερικανικού Νότου κι από τα κλασικά αριστουργήματα της αμερικάνικης λογοτεχνίας ο Φώκνερ τη συνέθεσε νεαρότατος μέσα σε έξι μόλις βδομάδες. Ήταν η εποχή που εργαζόταν ως νυχτοφύλακας και η μοναδική ώρα που είχε ελεύθερη για συγγραφή ήταν από τα μεσάνυχτα ως τα χαράματα. «Η εντελώς χειροποίητη παράσταση μας, επιθυμώ να παρασύρεται από το ένστικτο, να αφήνεται στην ανάγκη, να είναι καθαρτική με συναισθήματα εκρηκτικά (απόλυτη μελαγχολία – υπέρμετρη χαρά) σαν τα ρυθμικά χορευτικά μπλουζ του Μισισιπή», σχολιάζει η Σοφία Φιλιππίδου
Μετάφραση: Μένης Κουμανταρέας. Ελεύθερη απόδοση- διασκευή: Χλόη Κολύρη. Σκηνοθεσία: Σοφία Φιλιππίδου Παίζουν: Σοφία Φιλιππίδου, Κώστας Βασαρδάνης, Μιχάλης Καλιότσος, Έλενα Μεγγρέλη, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης και Μορφέας Παπουτσάκης.
Η Κάτια Γέρου επιστρέφει στο θεατρικό σπίτι της, το Θέατρο Τέχνης, με τον πιο αιχμηρό για την παρούσα κρίση Ντάριο Φο. Το περίφημο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω».
Ένα από τα πλέον εμβληματικά έργα του Ιταλού νομπελίστα, που γράφτηκε το 1974 αλλά ο Φο επικαιροποίησε το 2010 βασισμένος στην κρίση των τελευταίων χρόνων, ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης, στο οποίο επιστρέφει ένα από τα παιδιά του, η Κάτια Γέρου. Τη μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία υπογράφει ο Παντελής Δεντάκης. Στο Μιλάνο ξεσπάει ανταρσία. Οι γυναίκες κάνουν πλιάτσικο στα σούπερ-μάρκετ, οι εργάτες διακόπτουν την κυκλοφορία των τρένων, τα παιδιά πετροβολούν τους αστυνομικούς. Το σπίτι του νομοταγή προλετάριου Τζοβάνι και της «επαναστατημένης» Αντωνίας, γίνεται γιάφκα και τόπος συνάντησης ενός αναρχικού μπάτσου, ενός γκαστρωμένου καραμπινιέρου και ενός γέρου φιλοσόφου με άνοια. Με τους Κάτια Γέρου, Γιώργο Μακρή, Ερατώ Πίσση, Πέτρο Σπυρόπουλο και Χρήστο Μαλάκη. Από τις 27 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου. Περισσότερες πληροφορίες: theatro-technis.gr
