SONY DSC
Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τη μουσική τους psychic fuzz. Κάνοντας μια αναγωγή στα κοινώς «παραδεκτά» είδη, το ντουέτο των Στάμου Μπάμπαρη (κιθάρα/φωνή) και Γιώργου Νίκα (ντραμς) aka the Noise Figures, εδώ και πέντε χρόνια παράγει γενναίες δόσεις κιθαριστικού θορύβου που «δανείζεται» από το psych garage και φτάνει μέχρι τις blues ρίζες του -και μάλιστα «εξάγει» το γκαζωμένο χαρμάνι κι εκτός συνόρων.
Παράδειγμα, η πρόσφατη περιοδεία τους σε Ελλάδα και Βαλκάνια (Spring Tour 2018), στην οποία ετοιμάζονται να ρίξουν την αυλαία την Πέμπτη 3 Μαΐου, ανεβαίνοντας στη σκηνή του Temple μαζί με τους Steams.
Στο μεταξύ, είχαμε μερικά πράγματα να τους ρωτήσουμε για την περιοδεία, τον νέο δίσκο τους (Telepath στην Inner Ear) και όχι μόνο.
Στο νέο σας δίσκο, Telepath, υπάρχει το κομμάτι “Stay Forever Young”. Συμμερίζεστε καθόλου αυτό που τραγουδούσε πριν 50 και βάλε χρόνια ο Roger Daltrey των Who “I hope I die before I get old” στο “My Generation”; Από τον Hendrix μέχρι τον Cobain όσοι θρύλοι της rock πέθαναν νέοι έμειναν στην αιωνιότητα, άφθαρτοι σαν εικόνα. Από την άλλη δεν πρόλαβαν ίσως να δώσουν ακόμα περισσότερο καλό έργο. Έχοντας περάσει και οι δύο προ πολλού τα 27 έχουμε χάσει ούτως η άλλως αυτό το momentum.
Μιας και μιλάμε περί…”generation”, εν έτει 2018 πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμα μύθος στο rock ‘n’ roll; Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν σε προηγούμενες δεκαετίες και η τυπική είκονα του party animal ή του καταραμένου “rockstar” μοιάζει κάπως παρωχυμένη πλέον.
Στην εγχώρια σκηνή, ποιά είναι τα πράγματα που σας αρέσουν και ποιές οι πιθανές δυσκολίες που συναντά μια μπάντα μπροστά της; Μας αρέσει ότι υπάρχει πλέον ένα δίκτυο ανθρώπων που αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν, συνεργάζονται μεταξύ τους και βοηθούν κι άλλες μπάντες, είτε με τον εξοπλισμό τους για τις ηχογραφήσεις είτε για οποιαδήποτε βοήθεια σε τουρ κλπ. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι υπάρχει αυτό που ονομάζουμε «σκηνή». Επίσης, το επίπεδο των παραγωγών, ηχογραφήσεων αλλά και των μουσικών των ίδιων είναι καλύτερο από ποτέ. Οι δυσκολίες από την άλλη είναι ο χρόνος, η ενέργεια κι η επένδυση που απαιτείται για να δουλέψει μία μπάντα «επαγγελματικά», χωρίς αυτό να μεταφράζεται σε σημαντικές απολαβές για να βιοποριστεί από την μουσική της.
Από το ομώνυμο ντεμπούτο σας μέχρι το Telepath, πώς νιώθετε ότι έχετε εξελιχθεί; Από το πρώτο άλμπουμ έχουν γίνει τόσα πολλά πράγματα που νιώθουμε ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια και ας είναι μόνο πέντε. Έχουν αλλάξει αρκετά, από το songwriting μέχρι τον εξοπλισμό μας. Το Aphelion (Inner Ear, 2015) ήταν αρκετά πιο σκοτεινό κι ογκώδες ενώ στο Telepath συνυπάρχουν η ενέργεια του πρώτου με την ατμόσφαιρα του δεύτερου, συν την υπογραφή στην παραγωγή του Άλεξ Μπόλπαση για μία ακόμα φορά.
Το γεγονός ότι είστε δύο σας κάνει πιο ευέλικτους από μια πολυμελή μπάντα ή τα «εγώ» κοντράρονται περισσότερο; Μας βοηθάει απίστευτα στο να γίνονται όλα πολύ γρήγορα, από την παραμικρή συνεννόηση για οποιοδήποτε ζήτημα μέχρι στα πρακτικά θέματα μιας περιοδείας.
Έχετε δοκιμάσει ποτέ να αλλάξετε ρόλους στο συγκρότημα; Όχι δεν το έχουμε δοκιμάσει, αλλά αν μου μάθει δυο τρεις ρυθμούς ο Γιώργος στα ντραμς θα είχε πλάκα να αλλάζαμε όργανα για ένα κομμάτι στα λάιβ! (σ.σ. απάντησε προφανώς ο Στάμος)
Σας πετυχαίνουμε στο τελείωμα της ελληνικής και βαλκανικής σας περιοδείας, λίγο πριν εμφανιστείτε στην Αθήνα και το Temple. Η πιο έντονη στιγμή της; Ένα αστείο ή περίεργο σκηνικό της; Η πιο έντονη στιγμή ήταν το λάιβ στο Κουμάνοβο όπου εισπράτουμε πάντα πολύ αγάπη από τον κόσμο εκεί. Αυτήν την φορά κατάφεραν να μετατρέψουν το λάιβ σε μια μαγική βραδιά με sing along που ξεκίνησε από το soundcheck! Όσον αφορά περίεργα σκηνικά θα μπορούσαμε να γράψουμε ολόκληρο βιβλίο με αυτά, μιας και πάντα μια περιοδεία στα Βαλκάνια έχει πολλές εκπλήξεις. Η μεγαλύτερη έκπληξη αυτήν τη φόρα ήταν όταν δεν μας άφησαν να μπούμε στη Σερβία από το Κόσοβο λόγω της σφραγίδας στο διαβατήριο, με αποτέλεσμα να μπούμε στην χώρα μέσω Σκοπίων προσθέτοντας άλλες τρεις ώρες κι άλλο ένα δύσκολο πέρασμα συνόρων σε ένα ήδη τεράστιο ταξίδι.
«Πάντα μια περιοδεία στα Βαλκάνια έχει πολλές εκπλήξεις.»
Ποιά πόλη είχε το καλύτερο φαγητό και ποια το καλύτερο συναυλιακό vibe; Όλες οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχουν καταπληκτικό φαγητό αν είναι κανείς λάτρης του κρέατος! Το καλύτερο vibe ήταν στο Κουμάνοβο και στη Σόφια.
Ποιό είναι το αγαπημένο σας μουσικό ντουέτο όλων των εποχών; Και ποιό μη μουσικό; White Stripes και Beavis and Butthead.
Ο Steve Lamacq σας συμπεριέλαβε στη ραδιοφωνική εκπομπή του στο BBC. Για ποιόν παραγωγό ή μουσικοκριτικό θα «σκοτώνατε» για να βλέπατε το όνομα των Noise Figures σε εκπομπή ή άρθρο του; Για την εκπομπή του John Peel στο BBC αν ήταν ακόμα εν ζωή.
Αν μπορούσατε να δώσετε σε μία μπάντα (οποιασδήποτε περιόδου) να ακούσει το Telepath ποια θα διαλέγατε; Στους Beatles την εποχή που έγραφαν το Revolver.
Αν είχατε ένα μαγικό ραβδί, ποιός θα θέλατε να βρίσκεται την Πέμπτη στο Temple για να σας ακούσει ζωντανά; Ο Iggy Pop παρέα με τον Josh Homme.