Ο Μικάδος (1885) των Γκίλμπερτ και Σάλλιβαν, των προπατόρων των Monty Python και των Αδελφών Μαρξ, ανεβαίνει στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος σε συμπαραγωγή με την ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή και σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση.
Τα μέλη της ομάδας μοιράζονται στην Popaganda 10 fun facts για την παράσταση, και μας προετοιμάζουν για το γέλιο που θα ρίξουμε από τις 21 Δεκεμβρίου και για οκτώ μόνο παραστάσεις.
Ο Βρετανός σκηνοθέτης Mike Leigh, γνωστός για τις ταινίες του πάνω στα προβλήματα της αγγλικής εργατικής τάξης με το ακατέργαστο στυλ του Κitchen Sink Realism, επέλεξε το Μικάντο των Gilbert and Sullivan για να καταπιαστεί πρώτη φορά με σενάριο που διαδραματίζεται σε προηγούμενο αιώνα! Το 1999 σκηνοθέτησε το περίφημο Topsy-Turvy (Η παράσταση μιας Ζωής), που κέρδισε 2 βραβεία Όσκαρ, αφιερωμένο στο πρώτο ανέβασμα του Μικάντο το 1885.
Στο αμερικάνικο sitcom Frasier, το Μικάντο είναι διαρκές σημείο αναφοράς στους διαλόγους μεταξύ του πρωταγωνιστή και του αδερφού του Niles. Υπάρχουν τρία διαφορετικά επεισόδια που τραγουδούν οι ίδιοι οι ηθοποιοί αποσπάσματα από το έργο!
Toν ρόλο του Μέγα Εκτελεστή Κοκο έχουν ερμηνεύσει δύο πρώην Μonty Python (και μεγάλοι φαν, ως γνωστόν, των Monty Python), o Michael Palin και ο Eric Idle, σε διαφορετικές παραγωγές αγγλικών θιάσων.
Η περίφημη άρια “Ι’ve Got a Little List” στην οποία ο Μέγας Εκτελεστής Κοκο απαριθμεί ποιους θα ήθελε να εκτελέσει αποτελούσε ανέκαθεν μια καλή ευκαιρία για να στηλιτεύσει ο θίασος πρόσωπα και πράγματα της επικαιρότητας. Από τη Σάρα Πέηλιν και την Άνγκελα Μέρκελ μέχρι τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Ντέηβιντ Κάμερον, δεν την έχει γλιτώσει κανείς στις σύγχρονες παραγωγές του έργου.
Στη γνωστή κι αγαπημένη σειρά Family Guy ο πρωταγωνιστής Stewie τραγουδάει το “Ι’ve Got a Little List” σχολιάζοντας όλη τη σύγχρονη show biz πραγματικότητα.
Στο πρώτο ανέβασμα του Μικάντο όλα τα κοστούμια του θιάσου ήταν αγορασμένα από το λονδρέζικο κατάστημα Liberty, γνωστό ως τις μέρες μας για τις πανάκριβες σειρές υφασμάτων του με οριεντάλ prints.
Το Μικάντο αποτελούσε το έργο που ξελάσπωνε εμπορικά το θέατρο Savoy και τους δημιουργούς. Κάθε φορά που μια παραγωγή δεν πήγαινε καλά, το Μικάντο παιζόταν ως ματινέ ή σε μικρά τριήμερα μεταξύ των άλλων παραστάσεων για να ξαναγεμίσει τα ταμεία!
Το 1939 δυο διαφορετικές, απρόσμενες εκδοχές του Μικάντο ανέβηκαν στο Broadway. Στο Swing Mikado και στο Ηot Mikado οι πρωταγωνιστές ήταν αποκλειστικά αφροαμερικάνοι. Ορισμένοι από τους διαλόγους είχαν ξαναγραφτεί για να θυμίζουν νεοϋρκέζικη αργκό και όλες οι ενορχηστρώσεις εμπνέονταν από το swing και τη jazz. Τολμηρά εξωτικά κοστούμια και προκλητικές χορογραφίες συμπλήρωναν τις παράγωγες, που σημείωσαν τεράστια εμπορική επιτυχία.
Ένα από τα πρώτα έγχρωμα φιλμ στο βρετανικό σινεμά (διάρκειας ολίγων λεπτών ) ήταν το The Mikado του 1920, επιχρωματισμένο με όλες τις τεχνικές τη εποχής, στένσιλ κτλ. Τα κοστούμια ήταν σχεδιασμένα από τον Charles Ricketts, μια θρυλική φυσιογνωμία της αγγλικής καλλιτεχνικής σκηνής, που μεσουράνησε στην τυπογραφία και το θεατρικό design από το 19ο αιώνα μέχρι το Μεσοπόλεμο. Το film περιλαμβάνει και τα making off, με τον ίδιο τον Ricketts να επιβλέπει το υλικό.
Το 1960 ο Groucho Marx πραγματοποίησε το παιδικό του όνειρο και πρωταγωνίστησε στον Μικάντο της αμερικάνικης τηλεόρασης, χωρίς να αποχωριστεί, φυσικά, τα -σήμα κατατεθέν- κοκάλινα γυαλιά του!