The Irishman: Πώς η νέα ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε (με Πατσίνο-Ντε Νίρο ξανά μαζί) κατέληξε στο Netflix

Με την ανακοίνωση της πρεμιέρας της τη βραδιά έναρξης του φετινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, αλλά και την πολυαναμενόμενη πρώτη ματιά μέσα από το τρέιλερ που μόλις κυκλοφόρησε, η νέα ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε The Irishman μοιάζει να είναι επιτέλους έτοιμη για τα αποκαλυπτήριά της, μετά από χρόνια φειδωλών πληροφοριών κι αργής προετοιμασίας. Η ταινία, βασισμένη στην αληθινή ιστορία του μαφιόζου εκτελεστή Φρανκ Σίραν που μπορεί να είχε σχέση με την εξαφάνιση του Τζίμι Χόφα, αποτελεί ταυτόχρονα επιστροφή του σπουδαιότερου εν ζωή σκηνοθέτη στο είδος με το οποίο ταυτίστηκε και το οποίο απογείωσε, αλλά κι ένα μεγάλο εμπορικό και καλλιτεχνικό ρίσκο, αφού ο φημισμένα σινεφίλ δημιουργός συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Netflix, το οποίο θα κυκλοφορήσει την ταινία σε περιορισμένη διανομή (για να μπορεί να διαγωνιστεί στα επερχόμενα Όσκαρ) λίγο πριν εμφανιστεί στη μικρή οθόνη.

Παρά την, για πολλούς διχαστική, ύπαρξη του Netflix (και τα μέχρι στιγμής μέτρια αποτελέσματα των συνεργασιών του με σύγχρονους auteurs), ο Σκορσέζε μάλλον δεν θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρώσει τη φιλόδοξη 25η ταινία του, μετά το λαβύρινθο των οικονομικών περιπετειών που μπλέχθηκε εξαιτίας της προηγούμενης ταινίας του, Silence. Ήρθε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και γνώρισε τέτοια εμπορική αποτυχία στα ταμεία που τρόμαξε τόσο την Paramount ώστε να πουλήσει τα δικαιώματα διανομής του The Irishman στο Netflix. Η streaming υπηρεσία, που έχει καταφέρει να συγκεντρώσει ένα εντυπωσιακό ρόστερ δημιουργών και να γίνει και σημαντικός Oscar player μέσα σε ελάχιστα χρόνια με την αλάνθαστη μέθοδο «γράφουμε λευκές επιταγές σε όποιον βρεθεί μπροστά μας», δεν δίστασε να χρηματοδοτήσει με το υπέρογκο ποσό των 160 εκατομμυρίων δολαρίων το νέο πρότζεκτ του Σκορσέζε – τη στιγμή που κανένα στούντιο δεν θα ξόδευε τόσα λεφτά για ένα μαφιόζικο δράμα εποχής που απευθύνεται σε ενήλικες. 

Αν αναρωτιέστε γιατί χρειάζεται ο Σκορσέζε 160 εκατομμύρια δολάρια για να γυρίσει το The Irishman, σας ευχαριστούμε που μας κάνετε αυτή την ερώτηση, και η απάντηση βρίσκεται στο τελευταίο πλάνο του τρέιλερ της ταινίας. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο απεικονίζεται κάποιες δεκαετίες νεότερος, και αυτή η νέα τεχνολογία του ψηφιακού de-aging (που ξεκίνησε από τον Μπέντζαμιν Μπάτον και στις μέρες μας έχει τελειοποιηθεί με παραδείγματα όπως αυτό του Σάμιουελ Τζάκσον στο Captain Marvel) κοστίζει ακριβά. Ο Σκορσέζε, την έχει χρησιμοποιήσει αρκετά, στη μισή σχεδόν ταινία όπως φημολογείται, για να αφηγηθεί την ιστορία των ηρώων σε εκτεταμένα flashbacks σε νεότερη ηλικία τους. Εκτός από το υψηλό της κόστος, η συγκεκριμένη τεχνική απαιτεί πολύ χρόνο προκειμένου να ολοκληρωθεί, γεγονός στο οποίο οφείλεται η απουσία της από το φετινό Φεστιβάλ Καννών – μια καθυστέρηση η οποία ευτυχώς μας γλίτωσε από την αμήχανη στιγμή που ταινία του Σκορσέζε θα παιζόταν εκτός συναγωνισμού στις Κάννες (αφού το φεστιβάλ δεν έχει έρθει σε συμφωνία με το Netflix που να ικανοποιεί τους διψασμένους για 3-month release window γάλλους αιθουσάρχες.)

Τους επόμενους μήνες σίγουρα θα επανέλθει εξαντλητικά στη σφαίρα της online συζήτησης το debate «σκοτώνει το Netflix το σινεμά;», αλλά μέχρι τότε, για όσο καιρό απομένει, μπορούμε να θεωρήσουμε το The Irishman έναν αργοπορημένο αλλά ταιριαστό με το νοσταλγικό κλίμα της εποχής επίλογο των θρυλικότερων κινηματογραφικών ιστοριών για την Μαφία έτσι όπως σημάδεψαν τον 20ό αιώνα. Ο Σκορσέζε, που εδώ ξανασυναντά τρεις από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς του (Ρομπερτ Ντε Νίρο και Χάρβεϊ Καϊτέλ, 46 χρόνια μετά το Mean Streets που ανακοίνωσε την άφιξη και των τριών, αλλά και τον Τζο Πέσι, στην μόλις 4η ταινία μετά το 2000), ενώ συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Αλ Πατσίνο, δεν μπορεί να πει εύκολα αντίο στο σινεμά που (τον) καθόρισε – κι εμείς δεν μπορούμε να σταματήσουμε να τον παρακολουθούμε ενώ επιχειρεί να το κάνει.