Στα γρήγορα: Νεότερη ανεξάρτητη κυκλοφορία για τους Ολλανδούς βετεράνους.
Την ακούσαμε: Πρόκειται για ένα δίσκο που δεν σταματάει να κινείται. Στιχουργικά, επανδρώνοντας αμάξια (“This Car Is My Guest”), βουτώντας πολλές λεύγες κάτω από τη θάλασσα (“He placed his hard disc at the bottom of the ocean” στο “New Blank Document”) αλλά και αγγίζοντας το αιώνιο ζήτημα του χρόνου από τη γέννηση (“Birth”) μέχρι το τώρα (“A thousand days were left behind” στο “The Sitting Chins”). Μουσικά, αποδεικνύουν ότι εξακολουθούν να είναι ακούραστοι σκαπανείς του ύστερου punk ήχου που επεκτείνουν με μαεστρία. Το στοίχημα που οφείλει κανείς να κερδίσει όταν μπολιάζει τον ήχο του με σποραδικές αναφορές είναι να μην γίνονται άμεσα κατανοητές. Και στους Ex ψάχνεις να τις εντοπίσεις με το ίδιο ξεψάχνισμα που κάνεις στα posts εκείνου/ης που έχει πλέον για σένα το όνομα της μπάντας.
Τρέξε μακριά: Εάν ήδη εύχεσαι να τους χέσουν (μαζί με τους/τις πρώην) τα περιστέρια του εξωφύλλου.
Τ’ είπες τώρα; «Η μουσική στο 27 Passports είναι ένα είδος punk όπως ίσως οι ουτοπιστές του αυθεντικού κινήματος το φαντάστηκαν πριν από περίπου 40 χρόνια.» –The Quietus
Να τ’ αφήσω; Εάν σου αρέσει η λέξη punk να συνοδεύεται από την post.