Κάποιοι πίστεψαν πως οι The Bet διαλύθηκαν, άλλοι πως κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, μερικοί πιστοί της power soul ήταν σίγουροι για την επιστροφή τους. Και φυσικά η πενταμελής μπάντα επέστρεψε. Μετά από ένα χρόνο απουσίας, στην αθηναϊκή μουσική πραγματικότητα επανέρχεται δυναμικά, με ένα μοναδικό Reunion Live, την Τετάρτη 11 Μαΐου στο ΙΛΙΟΝ PLUS. Οι The Bet είναι ένα σχήμα με μοναδικό προσωπικό ήχο που επιμένει να μένει αυθεντικό στη Power Soul αισθητική του, με όμορφες Motown Soul και RnB μελωδίες, με την βραχνάδα των Blues και την εκρηκτικότητα του Rock. Μαζί τους οι Daphne And The Fuzz, με ολοκαίνουργιο ομώνυμο Debut Album.
O Αλέξανδρος Δανδουλάκης, κιθαρίστας και τραγουδιστής της μπάντας, θ’ αποκαλύψει στην Popaganda ποιος ήταν ο λόγος που έλειψαν για ένα χρόνο από τις αθηναϊκές σκηνές και μίλησε με ενθουσιασμό για την ενέργεια που θα έχει το πολυαναμενόμενο live τους.
Αλέξανδρε, γιατί κάνατε διάλειμμα από τα live; Φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε 100 live μέσα σε ένα χρόνο. Να ζούμε από αυτό. Ήταν φυσιολογικό να διαταραχθούν οι ισορροπίες κάποια στιγμή μεταξύ μας. Οπότε ένα διάλειμμα ήρθε σχεδόν φυσιολογικά.
Tι έχει αλλάξει από το 2010 που ιδρύθηκε η μπάντα, μέχρι σήμερα; Κόσμος ψάχνει σε κάδους απορριμάτων για τα απολύτως απαραίτητα, παιδιά πνίγονται δίπλα μας, άλλοι κοιμούνται στους δρόμους, οι μισοί φίλοι μας έφυγαν από την Ελλάδα. Ένα τεράστιο ποσοστό των νέων είναι είτε άνεργοι, είτε απλήρωτοι. Η θεματολογία που εμπεριέχεται στα τραγούδια “The Message“και “The Bourne” δηλαδή, απλά δεν φανταζόμασταν πως θα ήταν τόσο κοντά χρονικά.
Ποιο είναι πλέον το προσωπικό στοίχημα των «The Bet»; Στην αρχή ήταν ο βιοπορισμός μας, πράγμα που κερδήθηκε. Έπειτα, η δημιουργία, κι αυτή κερδήθηκε. Τώρα η ύπαρξη μας.
Tι συνέβη με τη διασκευή σας στο “Who’ll pay reparations”; Είχε αμέσως μεγάλη επιτυχία οπότε μας τόνωσε την αυτοπεποίθηση. Είναι πολύ ευχάριστο που το συγκεκριμένο τραγούδι δεν σταμάτησε ποτέ να παίζεται. Το ακούμε συχνά σε μπαρ και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλη την Ελλάδα. Έχει τύχει να το ακούσουμε από μαθητικό συγκρότημα διασκευάζοντας τη δική μας εκτέλεση. Στη σελίδα μας στο facebook λαμβάνουμε ακόμα και τώρα, από το Βερολίνο για παράδειγμα, πως το “Who’ll pay reparations on my soul” βρίσκεται ψηλά στη λίστα με τα αγαπημένα τραγούδια του κοινού ενός διαδικτυακού ραδιοφώνου.
Πως προέκυψε η συνεργασία με τον μουσικό παραγωγό Γιώργο Μπακαλάκο a.k.a NTEIBINT, για το νέο σας άλμπουμ; Με τον Γιώργο γίναμε πρώτα φίλοι και μετά ήρθε η συνεργασία. Τον αγαπάμε πολύ και μας βοήθησε ως πραγματικό 6ο μέλος στο γκρουπ.
Το 2012 μοιραστήκατε τη σκηνή με τους Monophonics. Ανακαλύψατε το μυστικό που τους κάνει τόσο αγαπητούς στο ελληνικό κοινό; Ξεκίνησε σαν ένα απλό support gig, όμως πολύ γρήγορα, από το soundcheck κιόλας βρεθήκαμε να κάνουμε παρέα σαν φίλοι που γνωρίζονται χρόνια. Μια φιλία που συνεχίζεται και σήμερα κυρίως με τον Kelly και τον Ian. Η γνωριμία τους με το κοινό έγινε μέσω μιας διασκευής στο bang bang, ωστόσο αγαπήθηκαν από αυτό χάρη στα εξαιρετικά shows που δίνουν. Ωστόσο θα έπρεπε να τους αγκαλιάσει κ άλλο το κοινό. Το αξίζουν. Στην Ελλάδα λέμε εύκολα «αγαπητοί στο κοινό». Πρέπει να κοιτάξουμε την πραγματικότητα στα μάτια. Το ελληνικό κοινό αγαπάει τον Κιάμο, τον Βέρτη, τον Ολυμπιακό, τον Θέμο Αναστασιάδη, τις εκπομπές του Αρναούτογλου και του Κωστόπουλου, τα greeklish και τις εκπομπές μαγειρικής. Όχι τους Monophonics.
Με ποιος Έλληνες καλλιτέχνες θα θέλατε να μοιραστείτε τη σκηνή; Με τον Γιώργο Κοντραφούρη, τους Τακίμ, τους Next step quintet, τον Κωστή Χριστοδούλου, τον Γιώργο Λιμάκη, τον Μιχάλη Καπηλίδη και όλοι μαζί να ξαναπαίξουμε στο Αλάβαστρον που τόσο πολύ λείπει από την μουσική σκηνή και την παραγωγή πολιτισμού.
Έχετε ακούσει τους Daphne and the Fuzz που θα ανοίξουν τη συναυλία σας; Η Δάφνη σχημάτισε μπάντα μετά από δική μας παρότρυνση πριν 4 περίπου χρόνια! Είναι μια εξαιρετική τραγουδοποιός και είναι μεγάλη μας τιμή που το πρώτο της live το έκανε στο διάλειμμα ενός δικού μας. Ο δίσκος της είναι το album της δεκαετίας. Δίσκος με όλη τη σημασία. “A side” και “B side” τραγούδια. Στίχος πηγαίος, μουσική ενστικτώδης, ενορχήστρωση και ήχος “manual”για το πως πρέπει να παίζεται η μουσική.
Εάν κάποιος νέος μουσικός ζήταγε από τους The Bet το μυστικό της επιτυχίας τι θα του απαντούσες; Ο μουσικός δε θα καταφέρει ποτέ να αναγνωριστεί εάν σκέφτεται την αναγνωρισιμότητα. Η επιτυχία είναι λάθος έννοια. Ποιος είναι πετυχημένος και σε σχέση με τι; Είναι για παράδειγμα ο Ρουβάς αναγνωρίσιμος; Σε σχέση με τους Slayer σε καμία περίπτωση. Είναι οι Slayer; Σε σχέση με τον Σαίξπηρ όχι. Όταν αντικαταστήσουμε την “επιτυχία”με την “ευτυχία” όλα θα απλοποιηθούν. Δείτε τις μουσικές ταινίες”Wrecking Crew”, “Searching for Sugarman”και “Muscle Shoals”και θα σας λυθεί κάθε απορία περί αναγνωρισιμότητας και επιτυχίας.
Τι να περιμένουμε στο reunion στο ΙΛΙΟΝ; Ένα δυνατό live με πυρήνα το δικό μας υλικό. Έχουμε πολύ καιρό να παίξουμε οπότε θα είναι γεμάτο ενέργεια.
