Tau: Πώς είναι να είσαι παγιδευμένη σε ένα σπίτι που έχει τη φωνή του Γκάρι Όλντμαν;

Ένα σπίτι με τη φωνή του Γκάρι Όλντμαν δεν ακούγεται κακή ιδέα (ποιος δεν θα ήθελε να τον καλημερίζει μια σοβαρή, διακριτική βρετανική προφορά που φέρνει στον Σείριο Μπλακ;), εκτός αν πρόκειται για το έξυπνο σπίτι του Tau, της νέας ταινίας που κάνει πρεμιέρα στο Netflix την Παρασκευή 29 Ιουνίου και στην οποία ο διάσημος ηθοποιός δανείζει τη φωνή του στο ομώνυμο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που παγιδεύει μια άτυχη κοπέλα (Μάικα Μονρό) που έχει πέσει θύμα απαγωγής ενός εφευρέτη (Εντ Σκριν). Το hi-tech (και high concept) θρίλερ του Ουρουγουανού σκηνοθέτη Φεντερίκο Ντ’Αλεσάντρο, ενός από τους βασικούς storyboard artists των Marvel Studios που κάνει το ντεμπούτο του πίσω από την κάμερα, είναι η καινούργια παραγωγή που φέρει τη σφραγίδα του Hercules Film Fund του Πάρι Κασιδόκωστα-Λάτση και του Τέρυ Ντούγκας, που πριν από ένα χρόνο συμμετείχαν στο επίσημο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών με το Good Time με τον Ρόμπερτ Πάτινσον.

Η Μάικα Μονρό είναι η ανανεωμένη μορφή μιας κλασικής κινηματογραφικής ηρωίδας: μια scream queen που όμως δεν ουρλιάζει αβοήθητη. Χάρη στα εξαιρετικά, «μεταλλαγμένα» θρίλερ Σε Ακολουθεί και The Guest, που συνέβαλαν στην πρόσφατη αναγέννηση του είδους, η 25χρονη Καλιφορνέζα και πρώην kitesurfer έγινε αμέσως μια από τις πολυσυζητημένες ανερχόμενες στάρλετ και συνδέθηκε με ένα συγκεκριμένο είδος σινεμά, στο οποίο ανήκει και το Tau. «Αυτό αποτελεί εξίσου συνειδητή επιλογή και σύμπτωση», παραδέχθηκε, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνάντησής μας με την ίδια αλλά και τους 2 έλληνες παραγωγούς του Tau, με αφορμή την επίσκεψή της στην Ελλάδα για διακοπές («ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο», όπως την περιγράφει). «Με ελκύουν χαρακτήρες που θέλω να υποδυθώ. Πολλές φορές στις ακριβές υπερπαραγωγές δεν συναντάς πολυδιάστατους χαρακτήρες. Ήμουν μεγάλη φαν του σινεμά τρόμου μεγαλώνοντας, χάρη στον πατέρα μου, αλλά το είδος των ταινιών [που κάνω] είναι τυχαίο. Γύριζα το The Guest όταν μου έστειλαν το σενάριο του Σε Ακολουθεί κι έστειλα μια βιντεοσκοπημένη οντισιόν και μετά οι ταινίες βγήκαν διαδοχικά και ο κόσμος τις λάτρεψε».

Στο Tau, η Μονρό υποδύεται μια μικροαπατεώνισσα, την Τζούλια, που βρίσκεται φυλακισμένη στο σπίτι ενός τρελού επιστήμονα, ο οποίος την έχει απαγάγει για να τη χρησιμοποιήσει ως πειραματόζωο σε ένα επικίνδυνο πείραμα, και τα πράγματα παίρνουν μια παρανοϊκή, τρομακτική τροπή όταν εκείνη δίνει μάχη με το πανέξυπνο ρομποτικό οικιακό σύστημα για να δραπετεύσει. «Με την επιστημονική φαντασία και το θρίλερ πρέπει να είσαι προσεκτικός γιατί δεν βασίζεται απαραιτήτως στην πραγματικότητα η ταινία, αλλά εδώ ο χαρακτήρας έπαιξε μεγάλο ρόλο στην απόφασή μου να συμμετάσχω. [Η Τζούλια] είναι προσγειωμένη και το κοινό μπορεί να ταυτιστεί μαζί της. Είναι ένα σκληρό κορίτσι κι αυτό μου άρεσε πολύ», λέει η Μονρό, που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων παίζοντας απέναντι από ένα κολλημένο Χ στον τοίχο, που υποκαθιστούσε τη φυσική παρουσία του Όλντμαν, ο οποίος μονάχα ακούγεται στην ταινία. «Ένα από τα πράγματα που με φόβισαν περισσότερο ήταν ότι η ταινία βασίζεται κατά πολύ στη δική μου ερμηνεία. Έμαθα, όμως, πολλά από αυτό», λέει.

Ο Τέρυ Ντούγκας συμπληρώνει πως «χρειάζεσαι έναν ταλαντούχο ηθοποιό για να είναι πειστικός σε ένα τέτοιο ρόλο, σε μια ταινία γεμάτη ειδικά εφέ που είναι δύσκολο να τα φανταστεί». Το Tau σηματοδοτεί την πρώτη επιστροφή του Όλντμαν μετά τη νίκη του στα Όσκαρ για την Πιο Σκοτεινή Ώρα και το τυχερό timing της κυκλοφορίας της ταινίας δεν είναι κάτι που διαφεύγει από τους συντελεστές της. «Είναι τρομερό το ότι του άρεσε και δέχτηκε να το κάνει. Δεν απαίτησε πολύ από το χρόνο του το να δανείσει τη φωνή του, αλλά σου προσφέρει μια ερμηνεία και βάζει μια σφραγίδα στην ταινία. Είναι τιμή μας που συμμετέχει, και πήγε και κέρδισε και το Όσκαρ…», λέει γελώντας ο Ντούγκας. «Θεώρησε ότι το υλικό μιλάει από μόνο του».

Η ταινία, που μοιάζει με μια διασταύρωση του Από Μηχανής του Άλεξ Γκάρλαντ με επεισόδιο του Black Mirror, θέτει το ανατριχιαστικά επίκαιρο ερώτημα της σχέσης των ανθρώπων με την τεχνολογία και το πώς αυτή οριοθετείται. Ο Πάρις Κασιδόκωστας-Λάτσης εξηγεί πώς κέντρισε το ενδιαφέρον του το συγκεκριμένο project και σε δεύτερο επίπεδο: «Έχει πολύ ενδιαφέροντες υποβόσκοντες προβληματισμούς. Η τεχνητή νοημοσύνη εξελίσσεται συνεχώς. Ο χαρακτήρας της Μάικα προσπαθεί να γεφυρώσει τα όρια μεταξύ ανθρώπου και τεχνητής νοημοσύνης. Η ταινία είναι ένα παράδειγμα του πώς εμπορευματοποιούμε τα εργαλεία που μας δίνονται στο σύγχρονο κόσμο, πώς μπορούν να γίνουν όπλα μαζικής καταστροφής ή να υποκαταστήσουν ακόμα και τον Θεό». Η πρωταγωνίστρια, πάντως, βρίσκει το μέλλον λίγο τρομακτικό. «Είναι ασύλληπτη η ιδέα της ταινίας για ένα κατά κάποιο τρόπο ζωντανό σπίτι. Ρεαλιστικό και απίστευτο»,  λέει η Μονρό. «Η τεχνολογία προχωράει τόσο γρήγορα, είναι τρελό!».

Ο δρόμος του Tau προς την πραγματοποίηση είχε τις ευλογίες μιας σημαντικής προσωπικότητας της χολιγουντιανής βιομηχανίας, του Ντέιβιντ Γκόγιερ, σεναριογράφου της τριλογίας του Σκοτεινού Ιππότη και των ταινιών Blade, που εδώ διατελεί χρέη συμπαραγωγού και προσέγγισε τον Κασιδόκωστα-Λάτση και τον Ντούγκας, με τους οποίους είναι φίλος, με ενθουσιασμό για το project. Η ταινία είναι μάλιστα μια από τις πρώτες που γυρίστηκαν στο Βελιγράδι μετά τη θέσπιση του νέου φορολογικού πλαισίου που ενθαρρύνει τις διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές στην Σερβία. Μετά το τέλος των γυρισμάτων, το Netflix απέκτησε την ταινία με συνοπτικές διαδικασίες, κάτι που χαροποίησε τους παραγωγούς της. «Τους αρέσει πολύ η ταινία. Το Netflix έχει τεράστιο κοινό για την επιστημονική φαντασία και έτσι ξέρεις ότι παρακολουθούν εκατομμύρια ανθρώπων. Δουλέψαμε όλοι πολύ σκληρά, η Μάικα ήταν κλειδωμένη σε ένα τεράστιο στούντιο για μήνες. Η ευρύτερη δυνατή εκθεση είναι πάντα ζητούμενο, οπότε είναι εκπληκτικό που η ταινία θα κάνει πρεμιέρα σε παγκόσμιο κοινό μέσω του Netflix», λέει ο Ντούγκας.

Παρά τον εκλεκτικό κατάλογό του, που περιλαμβάνει από indies μέχρι το American Made με τον Τομ Κρουζ και το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Μπρι Λάρσον, Unicorn Store, το Hercules Film Fund έχει μια εξωστρεφή προσέγγιση στην παραγωγή ταινιών, άσχετα από το μέγεθος του ονόματος που κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη. «Δεν υπάρχει φόρμουλα αξιολόγησης ενός πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη», τονίζει ο Κασιδόκωστας-Λάτσης. «Βασίζεσαι στο ένστικτό σου. Είναι μια ενστικτώδης δουλειά αυτή. Σκεφτείτε να μην έδινε ποτέ κανείς την ευκαιρία σε ένα νέο σκηνοθέτη να γυρίσει την πρώτη του ταινία». Τα μελλοντικά σχέδια του Fund παραμένουν προς το παρόν διεθνή (όνειρο των παραγωγών να φιλοξενήσει κάποτε η Ελλάδα γυρίσματα ταινίας τους) και περιλαμβάνουν το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας I Am Mother με την Χίλαρι Σουάνκ και τη διαστημική ιστορία ενηλικίωσης Crater.

Παρά τις όποιες επιτυχίες, όμως, το μοναδικό δεδομένο τους είναι η σκληρή δουλειά. «Ποτέ δεν γίνεται πιο εύκολο. Είναι θαύμα η ολοκλήρωση κάθε ταινίας. Στην αρχή είναι δύσκολο να αποκτήσεις μια ευκαιρία και να πιστέψουν οι άλλοι ότι έχεις καλό γούστο. Το χτίσιμο σχέσεων θέλει δουλειά, όχι ωραία δείπνα, διασυνδέσεις και λεφτά. Οι μεγάλοι σταρ δεν νοιάζονται όταν έχουν από πίσω τους τα στούντιο. Πρέπει να αποδείξεις το κριτήριο, την αξιοπιστία και την επιμονή σου», καταλήγει ο Τέρυ Ντούγκας. Ο Πάρις Κασιδόκωστας-Λάτσης συνοψίζει τη φιλοσοφία του ως εξής: «Το πιο σημαντικό πράγμα για οποιαδήποτε ταινία είναι οι συντελεστές της. Γιατί τελικά η μαγεία και αυτό το μη χειροπιαστό, η χημεία, είναι αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους για να φτιάξουν μια καλή ταινία. Είναι σημαντικό να υπάρχει επικοινωνία και ομαδικότητα. Το πόσο καλή είναι η ιδέα μπορεί και να μην έχει και τόση σημασία».