Ο σκηνοθέτης Κώστας Μάνδυλας κατευθύνει τους ηθοποιούς και τον ΤΑΦ Λάθος © ALEX GRYMANIS
Είναι το πιο φιλόδοξο πρότζεκτ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο χώρο του ελληνικού hip hop, κι ένα από τα πιο φιλόδοξα στην ελληνική δισκογραφία γενικότερα. Ο Ταφ Λάθος μόλις κυκλοφόρησε τον καινούριο του δίσκο με τίτλο Deca, 4 χρόνια μετά την πολύ επιτυχημένη Ελπίδα. Μόνο που αυτή τη φορά μιλάμε για ένα κόνσεπτ άλμπουμ, κόντρα σε μια εποχή που δείχνει να ευνοεί την επιστροφή του single και την αποσπασματική ακρόαση στις streaming πλατφόρμες.
Πρόκειται για 10 τραγούδια που θέλουν να πουν 10 ιστορίες που καταφέρνουν, στο φινάλε, να πουν μία μεγαλύτερη. Πώς; Μέσα από την οπτικοποίησή τους σε 10 εντυπωσιακά βίντεο, σκηνοθετημένα από τον Κώστα Μάνδυλα, τα οποία λειτουργούν είτε αυτόνομα υποστηριζόντας το θέμα κάθε τραγουδιού, είτε ως μια ταινία μεσαίου μήκους (κάτι λιγότερο από 40 λεπτά) που ενώνει τα κομμάτια του παζλ και φανερώνει τι είχε στο μυαλό του αυτή τη φορά ο Ταφ Λάθος περνώντας στην επόμενη δημιουργική πίστα. Με τίτλο Deca και μια κυκλοφορία με αρκετό σασπένς αφού από τις 26/3 και κάθε μέρα ένα ένα τα 10 κομμάτια παρουσιάστηκαν στο κανάλι του Ταφ Λάθος στο YouTube. Στις 10 το βράδυ, φυσικά.
Τον συναντήσαμε στο στούντιο του στην Ηλιούπολη, παρέα με τον Γιώργο Σπηλιόπουλο aka Junior SP που (του) προσφέρει πολύτιμη εμπειρία και καθοδήγησh και μας ξεδίπλωσε πώς ένα όραμα που συνέλαβε σιγά σιγά γυρνώντας σπίτι τα βράδια από την καθημερινή του γυμναστική εξελίχθηκε σε μια ολοκληρωμένη πρόταση που μιλά σε διαφορετικά καλλιτεχνικά τερέν…
Ο σκηνοθέτης Κώστας Μάνδυλας κατευθύνει τους ηθοποιούς και τον ΤΑΦ Λάθος – φωτό ALEX GRYMANIS
Η ιστορία ενός πιτσιρικά που κανείς δεν του δίνει σημασία και πιστεύει πως είναι αόρατος. Υπάρχει σίγουρα κάτι αυτοαναφορικό εδώ. Τα σχολικά μου χρόνια τα πέρασα μεταξύ Αθήνας και Ρόδου. Όταν επέστρεψα στη Αθήνα στην 3η γυμνασίου, ήταν δύσκολα τα πράγματα. Έκανα μόνο έναν φίλο, τον Άβι, ένα παιδί απ’την Αλβανία. Ήμασταν οι δύο του περιθωρίου. Τα πράγματα άλλαξαν βέβαια στο λύκειο αλλά ήταν σκληρή χρονιά εκείνη.
Η ιστορία των τεσσάρων Βαπτιστών μου. Ελευθερία – Αιωνιότητα – Μουσική – Πνεύμα.
Ένας ρουφιάνος βάζει δύο συμμορίες να σκοτωθούν μεταξύ τους και διασκεδάζει με αυτό.
Από μια καμένη σκέψη που μου είχε σκάσει σχετικά με το πώς είναι το σύμβολο που σχηματίζουν τα 2 δάχτυλα όταν κρατάς το τσιγάρο. Σαν να είναι αυτό το αγχολυτικό σου για να μην μπλέκεις σε φασαρίες.
Η μπάλα ως μεταφορά μιας ανθρώπινης ψυχής που τρώει κλοτσιές, είτε μιλάμε για bullying, για ενδοοικογενειακή βία, για οτιδήποτε άλλο. Κατά τη γνώμη μου δεν φταίει αυτός που ασκεί τη βία, φταίει το σύστημα και η εκπαίδευση που δεχόμαστε. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του video είναι σαν κόμικ και το έχει σχεδιάσει η Γιώτα Σκιάπκα, ενώ ο Λευτέρης Παπούλιας έχει φτιάξει το animation.
Η οπτικοποίηση του πώς κάποιος πηγαίνει από τον απόλυτο ενθουσιασμό στην απόλυτη απογοήτευση.
Αντίστοιχα η ιστορία του φίλου της χορεύτριας, ο λόγος που δεν καταφέρνει να πάει στο ραντεβού τους και η αφορμή για τον καυγά του 3ου επεισοδίου.
Το ατύχημα με το αυτοκίνητο. Ας μην πούμε περισσότερα.
Εδώ που καταλήγει ουσιαστικά η ιστορία, με τον πιτσιρικά-φύλακα άγγελο να έχει μαζέψει όλους τους φόβους του Παναγιώτη.
Τίτλοι τέλους.
Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το redbull.com/gr-el