Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Γεννήθηκα στις αρχές της δεκαετίας του 70. Προς τα τέλη αυτής της δεκαετίας, αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του 80, υπήρχε μόνο δημόσια τηλεόραση, η οποία δεν είχε κάποια εκπομπή που να ενδιαφέρει τα παιδιά. Ταυτόχρονα, θυμάμαι ότι εκείνα τα χρόνια επικρατούσε η έννοια της γειτονιάς. Η γειτονιά που μεγάλωσα και έζησα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, βρισκόταν στην Καλλιθέα. Ήταν μία ήσυχη γειτονιά, χωρίς πολλά αυτοκίνητα και ήμασταν όλοι πιο αθώοι, μικροί και μεγάλοι. Τα παιδιά βρισκόμασταν καθημερινά, στη διασταύρωση κάτω από το σπίτι μου, στα σκαλιά της απέναντι πολυκατοικίας και ξεσηκώναμε τη γειτονιά, τη ζωντανεύαμε με το παιχνίδι μας.
Το μόνο που με ενδιέφερε τότε ήταν να βρεθούμε στη γειτονιά όλα τα παιδιά της παρέας και να παίξουμε. Ήταν επόμενο να μεγαλώσω στους δρόμους της γειτονιάς και όχι σε κάποια πολυθρόνα, διαβάζοντας. Το διάβασμα προέκυψε στην πορεία της ζωής μου και συγκεκριμένα όταν τελείωσα το λύκειο. Εκείνο το καλοκαίρι δεν υπήρχε κάποιος να με αναγκάζει να διαβάσω. Τότε ήταν η περίοδος που άρχισα να διαβάζω. Διάβαζα όλων των ειδών τα βιβλία, ότι έπεφτε στα χέρια μου, κυρίως όμως πεζογραφία, δοκίμια και μελέτες. Ένα από τα λίγα βιβλία που είχα διαβάσει όταν ήμουν παιδί και είχε εντυπωθεί στο μυαλό μου ήταν ένα του Mark Twain, «Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ». Πιθανώς αυτό το βιβλίο να βοήθησε στην ανάπτυξη του ατίθασου παιδικού μου χαρακτήρα.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Όπως ανέφερα παραπάνω, άργησα να ξεκινήσω να διαβάζω βιβλία. Οπότε, από την στιγμή που ξεκίνησα, διαβάζω συνέχεια. Προσπαθώ να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο (ως προς την ανάγνωση). Από την στιγμή μάλιστα που άρχισα να γράφω διάφορα κείμενα (και αποδέχθηκα ότι βρίσκεται μέσα μου το μικρόβιο της συγγραφής), το διάβασμα έγινε εμμονή. Το μοναδικό βιβλίο, μέχρι αυτή την στιγμή, που έχω διαβάσει τρεις φορές είναι το «Ισμαήλ» του Daniel Quin. Ένα μοναδικό βιβλίο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το οποίο, με ένα διαφορετικό τρόπο γραφής, προσπαθεί να αφυπνίσει την οικολογική συνείδηση των ανθρώπων.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Όχι. Βέβαια, εγώ είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχουν ανόητες πράξεις, μόνο λανθασμένες επιλογές. Και για όλες μου τις επιλογές που έχω κάνει, έχω αναλάβει την αντίστοιχη ευθύνη.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Όχι. Ακόμα και η συγγραφή, δεν προήλθε μετά από την ανάγνωση ενός βιβλίου, αλλά ύστερα από μία διεργασία αλλαγής. Το 2008 πέρασα μία προσωπική κρίση. Άρχισα να γράφω διάφορα μικρά κείμενα μετά από σχεδόν δύο χρόνια. Πέρασε άλλο ένα έτος και άρχισα να γράφω το πρώτο μεγάλο κείμενό μου. Πέρασαν μερικά ακόμα χρόνια και εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Καθότι πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο, θεωρώ ότι συγγραφικά είμαι μικρός ακόμα. Βέβαια, έχω εντυπωσιαστεί με τον τρόπο που γράφουν διάφοροι συγγραφείς, δεν ζηλεύω και φθονώ κανέναν τους όμως. Όλοι είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και γράφουμε με το δικό μας μοναδικό τρόπο. Επομένως, όχι. Δεν εύχομαι να είχα γράψει κάποιο βιβλίο. Απλά χαίρομαι που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και το δικό μου βιβλίο.
Το βιβλίο του Πέτρου Γαλιατσάτου, «Άσπρα Γάντια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.