Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Πάντα θυμάμαι το σοκ που έζησα διαβάζοντας το «Έγκλημα και τιμωρία» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ήμουν 16 χρονών κι όσο καιρό το διάβαζα νόμιζα ότι εγώ ήμουν ο Ρασκόλνικοφ, ο ήρωας του βιβλίου, ιδίως. Εκεί που έχει σκοτώσει τη γριά τοκογλύφο και εγκλωβίζεται στο διαμέρισμά της, με είχε λούσει κρύος ιδρώτας, νόμιζα ότι ήμουν εγώ εγκλωβισμένος! Και, φυσικά, ήμουν μαζί με τον Ρασκόλνικοφ, όσο τρομερό και αν ήταν το έγκλημά του –αν και πιο πολύ είχα ταυτιστεί με την αγαπημένη του που προσπαθούσε να τον «σώσει» από τον λαβύρινθο του μυαλού του…
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Μόνο ποιήματα διαβάζω και ξαναδιαβάζω. Ο Γιώργος Σεφέρης ήταν -και είναι- ο ποιητής που ένιωσα από την αρχή ότι πάνω από όλα διατρέχει μια φιλοσοφία τα ποιήματά του, μια διάσταση αρχαίας τραγωδίας. Ο ποιητής όμως που με έχει συγκλονίσει προσωπικά σαν ύπαρξη είναι ο Τάσος Λειβαδίτης. Και σήμερα που τον ξαναδιαβάζω βρίσκω να είναι τόσο σημερινός και επίκαιρος λες και γράφει για την εποχή μας.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Ποτέ κανένα βιβλίο δεν με ώθησε να κάνω χαζομάρες. Τα βιβλία είναι η καλύτερη συντροφιά και παρηγοριά, τα βιβλία σου ανοίγουν τους ορίζοντες του μυαλού σου, ακόμα και τα πιο απαισιόδοξα στέκονται αφορμή για να επαναπροσδιοριστείς. Δεν υπάρχει άλλη μορφή τέχνης που να ακονίζει και να απελευθερώνει τόσο πολύ την φαντασία σου, όσο η λογοτεχνία και η ποίηση.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Δεν ήταν τα βιβλία που με «έσπρωξαν» να γίνω συγγραφέας , πολύ περισσότερο δεν υπήρξε βιβλίο να με κάνει να μη θέλω να γίνω συγγραφέας . Από τα 13 μου χρόνια που άρχισα να διαβάζω λογοτεχνία μια φωνή μέσα μου, μου είπε :«τα βιβλία είναι η ζωή σου». Και σήμερα θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που αυτό το εφηβικό μου όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ότι πιο σημαντικό κάνω στη ζωή μου είναι το γράψιμο, είναι το νόημα της ζωής μου.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Μόλις τελείωσα το πέμπτο μυθιστόρημά μου -«Μη μ’ αφήσεις να χαθώ», εκδόσεις Καστανιώτη- ένα βιβλίο που «μιλάει» για την Ελλάδα των τελευταίων 40 χρόνων και τη γενιά μου, τη «γενιά του πολυτεχνείου». Το επόμενο βιβλίο μου θα έχει να κάνει με τους «κληρονόμους», γενικά τους κληρονόμους όλων των γενιών. Πιστεύω ότι μόνο όταν δεν κληρονομείς τίποτα μπορείς να δοκιμαστείς και να αποδείξεις τι αξίζεις και τι όχι. Πιστεύω ότι τίποτα δεν κληρονομείται. Όλα έχουν αξία αν τα κάνεις μόνος σου.