Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Η εισιτήριος δοκιμασία μου άρχισε με τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου, της Μαρίας. Παραμύθια και θρύλοι της περιοχής, Δημοτικό τραγούδι και μοιρολόγια, καθώς και ιστορίες των προγόνων μας που διαπλέκονταν με τα προηγούμενα. Κατόπιν στο 5ο Δημοτικό σχολείο Λιβαδειάς ο δάσκαλός μου, Αντρέας Βαρλάμης, με μύησε στη λογοτεχνία δανείζοντας μου βιβλία από τη βιβλιοθήκη του σχολείου. Δ. Σωτηρίου, Ε. Αλεξίου, Λ. Νάκου, Α. Καρκαβίτσα, Ε. Μαλό, Μ. Τουαίην κ.ά. Στα οχτώ μου χρόνια όταν ταξίδεψα με τον μπαμπά μου στην καμπίνα της νταλίκας του ανακάλυψα τους: Ν. Καζαντζάκη, Α. Αλεξάνδρου, Φ. Ντοστογιέβσκι, Ε. Χέμινγουεϊ. Δεκαπέντε χρόνων μπήκα στον κόσμο των ιδεών με τους: Νίτσε, Α. Καμύ, Σάρτρ. Λίγο αργότερα ένας φίλος μου βιβλιοπώλης μου δάνεισε το: «Εκατό χρόνια μοναξιάς», του Γ. Γ. Μαρκές. Βιβλίο που άνοιξε μέσα τον κύκλο των αφηγήσεων της γιαγιάς μου. Από τότε τέλος ουκ έστι.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Το: Παραμυθητικός προς της εαυτού γυναίκα, Πλούταρχος και το: Τα εις εαυτόν, Μάρκος Αυρήλιος. Βιβλία αποσταγμένης σοφίας. Γιατί κι εγώ και οι χαρακτήρες που ενσαρκώνω τυχαίνει να έχουμε τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια ανθρώπινα ζητήματα. Επίσης τους ποιητές με τα τέσσερα κάπα: Κάλβος, Καβάφης, Καρυωτάκης, Καρούζος. Προσφάτως διάβασα και ξαναδιαβάζω το: Γιώργος Μαρκόπουλος, Ποιήματα 1968-2010 Επιλογή, Κέδρος, 2014.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Ανοησία με την έννοια του αλόγιστου με ώθησε να κάνω ο συγγραφέας Ν. Καζαντζάκης, προκαλώντας μάλιστα τότε μεγάλη αγωνία στους γονείς μου. Ήμουν 14 χρόνων όταν έφυγα κρυφά από τη Λιβαδειά και μέσω Πειραιά πήγα στο Ηράκλειο της Κρήτης να προσκυνήσω το μνήμα του.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Επειδή μικρή είχα μια εμμονή με την αθανασία και νόμιζα ότι οι παπάδες δεν πεθαίνουν, θυμάμαι, ότι είχα επηρεαστεί όταν διάβασα το βιβλίο του Π. Μάτεση Ο παλαιός των ημερών και ήθελα να μπορώ να νεκρανασταίνω. Γενικώς όμως δεν αποφάσιζα στα σοβαρά τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Την πρώτη μου συγγραφική ανησυχία την είχα όταν πρωτόνιωσα την απώλεια. Μία γυναίκα εύσωμη και πρόσχαρη, ερχόταν δύο φορές την ημέρα στη γειτονιά μας και μας πουλούσε αβγά. Και ξαφνικά την ανάπαυσε ο θεός. Θυμάμαι, ότι είχα αλλάξει το θέμα μιας έκθεσης και έγραψα για εκείνη.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Δεν εύχομαι να είχα γράψει κάποιο βιβλίο από εκείνα που με ενθουσιάζουν και μου προκαλούν συγχρόνως το σεβασμό κι αυτό γιατί γράφτηκαν ήδη και είναι μοναδικά το καθένα τους στην ιδιοσυγκρασία τους, τη θερμοκρασία και το ύφος τους.
Το βιβλίο της Μάρτυς Λάμπρου, «Με λυμένο χειρόφρενο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.