Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Μπορώ να ξεχωρίσω τη Φάρμα των Ζώων του Τζωρτζ Όργουελ, ένα βιβλίο με προεκτάσεις που στην παιδική μας ηλικία δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε κι όμως μια αλληγορική ιστορία που σου κρατούσε το ενδιαφέρον, σε έβαζε να σκεφτείς και σου άφηνε νοήματα που θα σε συνόδευαν στην ενήλικη ζωή σου. Πάντως ως μικρός δεν ήμουν οπαδός της ανάγνωσης βιβλίων, μάλλον αντιδρώντας στην επιταγή γονιών και δασκάλων να διαβάζω προκειμένου να γράφω καλές εκθέσεις.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Συνήθως δεν ξαναδιαβάζω ένα βιβλίο, πάντα υπογραμμίζω και ανατρέχω σε αυτό, αλλά σπάνια το ξαναδιαβάζω ολόκληρο, ίσως γιατί για μένα παίζει πρωταρχικό ρόλο η εξέλιξη της ιστορίας που αν την γνωρίζεις χάνεται η μαγεία. Όμως τη Γενιά των 1000 ευρώ των Ιταλών Αντόνιο Ινκορβάια και Αλεσάντρο Ριμάσα την διάβασα και την ξαναδιάβασα. Μια καθημερινή, ζωντανή ιστορία που πραγματεύεται την προσπάθεια και την αγωνία των νέων να τα φέρουν πέρα στο στίβο της εργασίας και των ανθρώπινων σχέσεων. Αληθινό, πνευματώδες, διεισδυτικό καταφέρνει να μιλήσει για λογαριασμό μιας ολόκληρης γενιάς, βγάζοντας προς τα έξω με πολύ χιούμορ και καθόλου γκρίνια τη σκληρή πραγματικότητα την οποία ζούμε και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Τα βιβλία που τυχαίνει να μου αρέσουν έχουν ήρωες λάτρεις και κυνηγούς της βραχυπρόθεσμης χαράς και απόλαυσης οι οποίοι δε νοιάζονται για τις μελλοντικές συνέπειες και δεν υπολογίζουν τις μακροπρόθεσμες ψυχοσωματικές απώλειες που αυτό το κυνήγι μπορεί να επιφέρει. Κατάχρηση αλκοόλ, ουσιών, σύναψη ερωτικών σχέσεων δίχως καμία προοπτική, καταγραφή στο ενεργητικό τους σωρείας ανόητων και ανώριμων πράξεων, επιλογή αδιέξοδων καταστάσεων, είναι τύποι σαν τον Μπουκόφσκι, τον Χάντερ Τόμσον (στο εν μέρει αυτοβιογραφικό Μεθυσμένο Ημερολόγιο), είναι οι πρωταγωνιστές στις ιστορίες του αγαπημένου μου Irvine Welsh (Trainspotting, Πορνό, Κόλλα, Skagboys). Κι όμως, κανένα παραστράτημα, τίποτα ανόητο που ίσως να προσέδιδε κάποιο αλατοπίπερο στην ήρεμη και φλατ ζωή μου. Μάλλον είμαι πολύ συνηθισμένος άνθρωπος, ή ασυνήθιστα λογικός για να προβώ στα ανάλογα.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Όλα τα πράγματα που έχω γίνει στη ζωή μου δεν έχουν να κάνουν με συγκεκριμένες επιρροές από κάποιο βιβλίο, σίγουρα όμως αν αναλογιστούμε ότι στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας παίζουν ρόλο και τα βιβλία κι ότι ανάλογα με την προσωπικότητα που διαμορφώνουμε κάνουμε τις επιλογές μας, ε, καταλαβαίνετε, όλο και κάτι, κάπου, κάποτε μπορεί να ξεπήδησε από τις σελίδες ενός καλού βιβλίου.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Όλα τα βιβλία που μου άρεσαν πολύ υποθέτω, αλλά δεν ξέρω αν στην περίπτωση που τα είχα γράψει εγώ θα μου άρεσαν. Πάντως το High Fidelity του Nick Hornby είναι σίγουρα ό, τι πιο κοντινό σε θεματολογία και ύφος στο μυθιστόρημά μου, οπότε ας πούμε ότι γράφοντας το Ας Πρόσεχα ευχόμουν να γράψω το ελληνικό High Fidelity. Kαι, «Nick σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη για την ιερόσυλη σύγκριση». Επίσης στα σίγουρα δεν θα μ’ ενοχλούσε καθόλου να έχω γράψει εγώ κι όχι ο Irvine Welsh το βιβλίο που βρήκε απήχηση σε μια ολόκληρη γενιά (βοηθούμενο κι από την εξαιρετική μεταφορά του στον κινηματογράφο) και σκιαγράφησε μια ολόκληρη εποχή, το Trainspotting.