Μπορεί να διαβάζουμε το ένα άρθρο μετά το άλλο για την άνοδο των πωλήσεων του βινυλίου, αλλά ας μη γελιόμαστε, η συντριπτική πλειοψηφία σήμερα παίρνει ψηφιακά (σαν να λέμε youtube και spotify) τις ημερήσιες δόσεις μουσικής που θέλει. Όταν όμως άνοιξε το Barrett, η ιδέα δεν άργησε να πέσει στο τραπέζι. Και ένα περίπου χρόνο μετά το στενάκι της Πρωτογένους, που εσχάτως ζει μεγάλες πιένες, θα αποκτούσε το δικό του δισκάδικο. Και το όνομα αυτού Syd. Λογικό.
Από τους πρώτους που έκαναν στέκι τους το Barrett ήταν πολλές από τις ελληνικές μπάντες που τώρα «κάνουν το κομμάτι τους», οπότε η ομάδα του μπαρ και φυσικά και του Syd ήθελε οι δικές τους κυκλοφορίες να γεμίζουν πολλά από τα ράφια. Στο ταμείο, μάλιστα, του δισκάδικου, θα βρείτε τον Άγγελο, τον τραγουδιστή των Chickn – πάντα διαθέσιμος και ορεξάτος να σιγοντάρει τη σχέση σας με το βινύλιο, ακόμη κι αν αυτή βρίσκεται στην αρχή της.
Γιατί περί σχέσης πρόκειται, με γερές δόσεις πάθους που ενίοτε εξωθούν ορισμένους πέρα από τα όρια του φετιχισμού. Και το Syd με την πραμάτεια του μπορεί να ικανοποιήσει ένα πολύ μεγάλο φάσμα vinyl junkies. Από αυτούς που θέλουν να ανακαλύψουν τι καινούριο παίζει στη ντόπια «φάση» κι έτσι θα αγοράσουν για παράδειγμα το βινύλιο των The Voyage Limpid Sound, μέχρι από εκείνους που ψάχνουν έναν dead mint δίσκο των The Byrds ή την ελληνική κόπια του John Lennon/Plastic Ono Band με το λάθος στο οπισθόφυλλο και την ως εκ τούτου ανεβασμένη αξία.
Υπάρχουν φυσικά και διάφορα μουσικά παραφερνάλια, από tshirts ελληνικών και ξένων groups μέχρι tote bags με λογότυπα για να τις γεμίσετε με βινύλια. Και όλα αυτά σε ένα σχεδόν «γυμνό» μαγαζί, καθώς η ομάδα του Syd δεν ήθελε να «φορτώσει» διακοσμητικά το χώρο, ώστε οι δίσκοι καθαυτοί να συγκεντρώνουν πάνω τους όλα τα βλέμματα.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι τα κοπλιμέντα δεν πέφτουν βροχή για τις δύο vintage κιθάρες (του 1930 και του 1950) αλλά και για τις τρεις αφίσες-κλειδιά: μια σπάνια από τη συναυλία του Roky Erickson στο Gagarin το 2010, μία «ψευτο-αφίσα» για την οποία δεν σας αποκαλύπτω περισσότερα ώστε να την «πατήσετε» και το υπέροχο πόστερ του Δημήτρη Αρβανίτη για το Ράδιο Μόσχα, (που μάλιστα κοσμεί τη μόνιμη συλλογή του παριζιάνικου Μουσείου Les Arts Décoratifs), ένας φόρος τιμής στον πρόσφατα χαμένο Νίκο Τριανταφυλλίδη.
Έχετε το νου σας και για τα Syd Sessions, τα unplugged live που κατά καιρούς θα γίνονται εκεί (ήδη έχει παίξει ο King Dude) σε ένα εντελώς χαλαρό και «μεταξύ μας» κλίμα, ώστε μόλις οι μουσικοί κρεμάσουν τα όργανά τους, να πάμε όλοι μαζί στο Barrett, να γεμίσουμε τα ποτήρια μας, να τα τσουγκρίσουμε και μόλις τα αδειάσουμε η ζέστη της Αθήνας να μας φαίνεται λίγο πιο υποφερτή.
Δείτε πολλές ακόμη φωτογραφίες του Syd στην ακόλουθη gallery: