Φωτογραφία: Elafaki
Φωτογραφία: Elafaki
Ο κατά κόσμον Κυριάκος Μουστάκας ξεκίνησε ήδη στα 15 του να σκαλίζει synths και πάσης φύσεως ηλεκτρονικούς ήχους, κάτι που τον οδήγησε στην ηχοληψία και την παραγωγή στο label της Μ-Βeat sto Los Angeles, ενώ μέσα από την Inhousemusic και την Rabbeats Μusic, το όνομά του οδηγήθηκε στη μουσική επένδυση περισσότερων από 400 τηλεοπτικών spots. Το 2009 αποφάσισε να περάσει σε πιο προσωπικές δημιουργίες και να συστηθεί ως Sundayman με το album Outerland, για να ακολουθήσει το Retronome το 2012, ενώ πριν μερικούς μήνες κυκλοφόρησε το πιο πρόσφατο album του από την Inner Ear, Scene Missing, στο οποίο οι indie pop μελωδίες μπλέκουν με τα αναλογικά synth, την πρώτη του αγάπη και παντοτινή. Όσο ξανακούμε το album, ο Sundayman μιλά στην Popaganda για όλες τις πιθανές και απίθανες μουσικές στιγμές που τον έφεραν ως εδώ.
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά;
Με λεφτά του μπαμπά, αγόρασα το Selected Ambient Works 85-92 του Aphex Twin.
Ποιος είναι ο τελευταίος;
Patric O’ Hern – Indigo . Πολύ ιδιαίτερος καλλιτέχνης.
Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;
Θα σου απαντήσω αλλιώς. Δεν ντρέπομαι για το Ray of light της Madonna, το Behind The Sun από τον Chicane και το Islands από τον Mike Oldfield (γουστάρω τρελά τo Side B του δίσκου). Ντρέπομαι γιατί γενικά, δεν έχω δίσκους και πλέον, ούτε πικάπ. Το δεύτερο θα το διορθώσω άμεσα. Το πρώτο θέλει πολύ ψάξιμο και χρόνο.
Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;
Είχα δανειστεί από τον παιδικό μου φίλο, τον Νίκο, κάπου στις αρχές του 90, το Shutov Assembly του Brian Eno. Συχνά με ρωτούσε, ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, αν τον έχω αυτόν το δίσκο και εγώ του απαντώ πάντα «όχι», χωρίς τύψεις!
Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;
Είδα τους Kraftwerk στην Αθήνα. Με έπιασε δέος στο intro από το Τhe Μan Μachine. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα μπροστά μου ζωντανό για σχεδόν δύο ώρες, ένα τόσο σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας της ηλεκτρονικής pop μουσικής.
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά);
Για το sex θα έλεγα Booth and the bad angel – Dance of the bad angels.
Για τα drugs άνετα Kruder & Dorfmeister – The K&D Sessions.
Για το rock ‘n’ roll μάλλον Γιάννη Γιοκαρίνη.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;
Το έχω κάνει δύο φορές και έπιασε: Daniel Lanois – Here is what is.
Φωτογραφία: Άρης Καλογερόπουλος
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;
Χε, χε, δεν παίζω ποτέ live…τη σκαπούλαρα την ερωτησούλα!
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop;
Με διαφορά τον Bowie!
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή;
Αν δεν έγραφα μουσική, μάλλον δεν θα ήμουν ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν μετάνιωσα ποτέ για την επιλογή μου αυτή. Μπορώ όμως να σου πω πως έχω μετανιώσει που δεν έμαθα να παίζω κιθάρα, μπάσο, ντραμς, λαούτο, φυσαρμόνικα, όμποε, σιτάρ, άρπα και μπάντζο.
Φωτογραφία: Άρης Καλογερόπουλος
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται;
“You Feel So Lonely You Could Die”. Λίγος Bowie σίγουρα θα με χαλάρωνε κάπως !
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;
Στον τελευταίο μου άλμπουμ, όταν έγραφα το “Alive”, «μου την είπε» ο αδελφός μου. Full γκάζια στο home στούντιο δύο η ώρα το πρωί!
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.
1979 στο Manchester με τους Joy Division. Σημείωση: Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης.
Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου;
Boards Of Canada με τρέλα και τον φίλο μου τον Periz στα Decks.
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα;
Jimi Hendrix μαζί, όμως, με Μανώλη Χιώτη. Έτσι θα μάθαινα από πρώτο χέρι αν η ιστορία του Χιώτη με τον Jimi στην Αμερική ήταν όντως αληθινή. Αν ήταν όμως αληθινή, θα ζητούσα πολύ ευγενικά να φύγει ο Hendrix.
Είναι τέλικα ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος;
Δεν ξέρω – Δεν απαντώ.